Όπως ακριβώς έγινε με τις Εκθέσεις Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μεταμνημονιακής παρακολούθησης και Moody’s που -επαναλαμβανόμαστε, αλλά και το φαινόμενο έχει συνέχεια!- δεν παύουν να ενσωματώνονται στην επιχειρηματολογία του καθενός ανάλογα με την προκατάληψή του/της, έτσι και με το 10ετές ομόλογο, γράφει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης.
Από την έντυπη έκδοση
Tου Α.Δ. Παπαγιαννίδη
[email protected]
Όπως ακριβώς έγινε με τις Εκθέσεις Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μεταμνημονιακής παρακολούθησης και Moody’s που -επαναλαμβανόμαστε, αλλά και το φαινόμενο έχει συνέχεια!- δεν παύουν να ενσωματώνονται στην επιχειρηματολογία του καθενός ανάλογα με την προκατάληψή του/της, έτσι και με το 10ετές ομόλογο. Που ήδη περπάτησε με 3,90% απόδοση, κουπόνι στα 3,875% και απέφερε 2,5 δισ. (με ζήτηση κάπου 12), σχεδόν… επετειακά έπειτα από εκείνο της 11ης Μαρτίου του 2010 (με το οποίο η Ελλάδα «σήκωσε» 5 δισ. με κουπόνι 6,25% και παρευθύς πήρε την άγουσα για το Καστελόριζο). Ο καθείς αποτιμά θετικά ή αρνητικά την κίνηση και τους όρους της, ανάλογα με την προκατάληψή του.
Βέβαια, ενδιαφέρον είχε ούτως ή άλλως το εύρημα της εκπροσώπου Τύπου της Ν.Δ. Μαρίας Σπυράκη, που -ακολουθώντας τη γραμμή Μπαρόζο- θεώρησε ότι οι αγορές «προεξοφλούν κυβέρνηση Μητσοτάκη», ώστε έτσι η κίνηση προσέλευσης στις αγορές να βρίσκει ευνοϊκό έδαφος. Τουλάχιστον ο Κυριάκος πρόλαβε να ευχηθεί καλή επιτυχία στην προσπάθεια...
Πάμε, λοιπόν, στη γνώριμη λογική της κολοκυθιάς. Στο 3,62% ήταν η απόδοση του ελληνικού 10ετούς όταν βγήκε η είδηση για άνοιγμα του βιβλίου προσφορών, αφού είχε μείνει κάτω από 3,80% από τα μέσα Φεβρουαρίου, κάτω από 4% από τα τέλη Ιανουαρίου, γύρω στο 4,25% στις αρχές της χρονιάς. Είναι «σωστό» να βγαίνεις κάπου εκεί να δοκιμάσεις την αγορά, αυτήν τη φορά όμως για benchmark ομόλογό σου; Και πού θέλεις να βρεθείς; Αρχίζουν οι άνευ νοήματος συγκρίσεις: στο 2,75% ήταν η Ιταλία, στο 1,48% η Πορτογαλία, στο 1,2% η Ισπανία. Γιατί πρέπει να συγκρίνεται η πολυτραυματίας Ελλάδα με άλλους που έχουν βγει από καιρό όχι απλώς από την εντατική -ή δεν έχουν καν μπει…-, αλλά και από την κλινική αποκατάστασης; Άβυσσος! Θα συγκρίνουμε με Κύπρο, που «σήκωσε» 1,5 δισ. με κουπόνι 2,75% για ομόλογο 15ετίας; Ασφαλώς όχι, γιατί και η διάρκεια διαφέρει, αλλά και η πρώτη πρόσβασή τους στις αγορές για μακράς περιόδου χαρτί πάει χρόνια πίσω.
Πιο σοβαρό το άλλο ερώτημα: Έπρεπε να σπεύσει ο ΟΔΔΗΧ (και να εισηγηθούν θετικά οι σύμβουλοι της κυβέρνησης) αμέσως μετά την αναβάθμιση -και- από τη Moody’s ή θα ήταν προτιμότερο να αναμείνει και τη σφραγίδα του Eurogroup στις αρχές της άλλης βδομάδας; Εδώ δεν είναι κολοκυθιά, είναι κότα και αυγό! Άμα περιμένεις τα τελικά (για τώρα) καλά λόγια των Ευρωπαίων, κινδυνεύεις να ακούσεις … λιγότερο καλά. Ή και να μη σου ξεκλειδώσουν τα ANFAs/SMPs και την επιστροφή του step up -τα μάθαμε απέξω πια!- μη και έχουν πρόβλημα χώρες να το περάσουν, έστω και «ρηχά», από τα Κοινοβούλιά τους. Ενώ, αντιθέτως, αν οι αγορές δείξουν ότι σε παίζουν, μπορεί και το Eurogroup να έχει πάτημα να συνδράμει για τη συνέχεια...
Ανάλογα ισχύουν και με τη συζήτηση για το ύψος των κεφαλαίων που αντλήθηκαν. «Τι είναι 2 ή και 3 δισ.;», περιμέναμε την ερώτηση. Είναι ένα λογικό ποσό για να σε (ξανα)δοκιμάσουν οι αγορές, όταν το πιο πρόσφατο 5ετές σου σου απέδωσε 2,5 δισ. ευρώ, με αρχική απόδοση στο 3,6%. Το ίδιο αυτό 5ετές δεν πήγε και άσχημα, αφού ήδη πέρασε κάτω από το 3% - πράγμα που θεωρείται ότι «γλύκανε» όσους δέχονται να φορτώσουν ελληνικό χαρτί. (Σβήνοντας τη μνήμη παλαιότερων εκδόσεων που είχαν «τσουρουφλίσει».) Εδώ, μια πρόσθετη λεπτομέρεια: Η απόδοση του 10ετούς που καταγράφεται ήταν πτωτική τις τελευταίες μέρες κι ας υπάρχει η πρακτική να το κάνει η αγορά να «τσιμπάει» λίγο πριν από την έκδοση. Ίσως και αυτή η εξέλιξη να οδήγησε τελικά την απόφαση / το «go».