Καταδικάστηκε πρωτοδίκως και κατά πλειοψηφία πρώην βουλευτής για κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση ασέλγεια εις βάρος ανηλίκων άνω των 15 ετών έναντι αμοιβής, που προμηθευόταν από κύκλωμα σωματεμπορίας. Όχι μία φορά, αλλά επανειλημμένως στη Μολδαβία , γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Καταδικάστηκε πρωτοδίκως και κατά πλειοψηφία πρώην βουλευτής για κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση ασέλγεια εις βάρος ανηλίκων άνω των 15 ετών έναντι αμοιβής, που προμηθευόταν από κύκλωμα σωματεμπορίας. Όχι μία φορά, αλλά επανειλημμένως στη Μολδαβία.
Αυτό είναι γεγονός και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Από κει και πέρα αρχίζει ένα ρεσιτάλ επιμελημένης υποβάθμισης, υποκρισίας και ανακριβειών.
H καταδίκη δεν είναι για παιδεραστία. Όχι ότι μειώνει τη σημασία της αθλιότητας, αλλά ας είμαστε ακριβείς. Του επιβλήθηκε συνολική ποινή φυλάκισης 28 μηνών με αναστολή και χρηματική ποινή 20 χιλιάδων ευρώ. Όχι, δεν είναι η μέγιστη ποινή. Ρώτησα και έμαθα. Η μέγιστη στερητική της ελευθερίας ποινή είναι 5 χρόνια και η χρηματική ποινή μέχρι 50.000 ευρώ. Για ποινές μέχρι 3 χρόνια σε όσους δεν έχουν ξανακαταδικαστεί με ποινή πάνω από έναν χρόνο, το δικαστήριο υποχρεούται να δώσει αναστολή.
Αφού ξεμπερδέψαμε με τα νομικά, ας πάμε στα άλλα. Το κόμμα του πρωτοδίκως καταδικασμένου σιωπά και κάποιοι ψελλίζουν ότι δεν σχολιάζουν, γιατί η υπόθεση δεν έχει τελεσιδικήσει και το τεκμήριο της αθωότητας δεν έχει εκλείψει.
Για τους πολιτικούς, που βγάζουν ανακοινώσεις από τον καιρό μέχρι για το αν ο κήπος είναι ανθηρός, που κουνούν το δάχτυλο στους αντιπάλους, ηθικολογώντας ασύστολα, που κρίνουν, κατακρίνουν και επικρίνουν, που βάφουν πολιτικά και τα ατομικά, τι να πεις; Συνεπείς στη γραμμή ότι τα γκρίζα είναι για άλλους σταφύλια που δεν χτυπούν, και γι’ άλλους καρύδια που κάνουν θόρυβο, όταν σπάνε.
Κάποια πράγματα χτυπάνε. Η αποσιώπηση της είδησης από μερίδα των ΜΜΕ. Δεν είναι παντελώς άγνωστα όλα αυτά, μα είναι προκλητικά.
Κάποια πράγματα χτυπάνε και την ενημέρωση στην ανυποληψία κι άλλο πάνε. Ενδεικτική της χαμένης τιμής των ΜΜΕ είναι η παγκόσμια έρευνα του αμερικανικού ινστιτούτου PEW για τη σχέση του κοινού με την αμεροληψία των ειδήσεων. Στην Ελλάδα η αξιοπιστία είναι στο χαμηλότερο επίπεδο από τις 38 χώρες. Κι ύστερα, πολιτικοί και δημοσιογράφοι αναρωτιούνται για τις μπόρες.