Το αριστούργημα του Έντουαρντ Άλμπι «Η Γίδα ή Ποια είναι η Σύλβια;», ένα από τα κορυφαία έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο «Θησείον, Ένα Θέατρο για τις Τέχνες», σε μετάφραση και σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη.
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Το αριστούργημα του Έντουαρντ Άλμπι «Η Γίδα ή Ποια είναι η Σύλβια;», ένα από τα κορυφαία έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο «Θησείον, Ένα Θέατρο για τις Τέχνες», σε μετάφραση και σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη.
Γραμμένο το 2000, το τελευταίο έργο του -βραβευμένου με τέσσερα Πούλιτζερ- Αμερικάνου συγγραφέα, θεωρείται ένα από τα κορυφαία και πιο τολμηρά του -μαζί με το «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;».
Με έντονο χιούμορ, εκρηκτικούς χαρακτήρες, πανέξυπνους διαλόγους, σκληρότητα, αλλά ταυτόχρονα μεγάλη τρυφερότητα, υποδεικνύει όχι μόνο το μέλλον των έως τώρα παραδοσιακών δομών της κοινωνίας, αλλά και τα κρίσιμα ερωτήματα που βασανίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο.
Ο ίδιος ο Άλμπι έχει αναφέρει σχετικά: «Οι άνθρωποι λένε ψέματα στον εαυτό τους για το ποιοι είναι και πώς βλέπουν τον εαυτό τους. Το έργο μου αφορά την ανικανότητά μας να είμαστε αντικειμενικοί με τον εαυτό μας».
Με τον ηθοποιό Νίκο Κουρή, πρωταγωνιστή του έργου, είχαμε τη χαρά να συνομιλήσουμε.
Ποια είναι η υπόθεση της παράστασης;
«Ένας διάσημος αρχιτέκτονας, ο Μάρτιν, είναι παντρεμένος με τη Στήβυ και είναι ερωτευμένοι και ευτυχισμένοι! Έχουν ένα παιδί 17 χρονών και έναν κοινό φίλο, τον Ρος! Ο Μάρτιν εξομολογείται στον φίλο του Ρος, ότι είναι ερωτευμένος με μια γίδα ! Ο Ρος σοκάρεται και γράφει στη Στήβυ ένα γράμμα, όπου της αποκαλύπτει τον μυστικό έρωτα του Μάρτιν. Με το γράμμα στα χέρια, η Στήβυ αλλόφρων ζητά εξηγήσεις. Παρακολουθούμε, από εκείνη τη στιγμή, ένα χρονικό αποκαλύψεων με ολέθριες συνέπειες για όλους, μέχρι το απροσδόκητο φινάλε!».
Περιγράψτε μας τον Μάρτιν, τον ήρωα που υποδύεστε.
«Ο Μάρτιν είναι ένας καλλιεργημένος άνθρωπος, ερωτευμένος με τη γυναίκα του, σε ώριμη ηλικία, καταξιωμένος επαγγελματικά και κοινωνικά! Ξαφνικά, συναντάει σε ένα βουνό μια γίδα κι αρχίζει μια μεγάλη περιπέτεια για το ποιος πραγματικά είναι, πώς έφτασε ως την ηλικία των 50 χρόνων χωρίς να καταλάβει τι πραγματικά τον συγκινεί, ποιος είναι τελικά; Μια βουτιά στην εσωτερική του επιθυμία, στη μέσα του ζωή, αυτό είναι ο Μάρτιν! Ποιος είναι αυτός και ποιοι είναι οι άλλοι! Τι κρύβεται πίσω από την βιτρίνα;».
Πείτε μας μια ατάκα ή έναν διάλογο από το έργο. Ό,τι σας έρθει πρώτο στον νου.
«“Αυτό το συναίσθημα είναι έξω απ’ αυτόν τον κόσμο. Γιατί να μην έχω το δικαίωμα να το ζήσω, επειδή δεν μπορεί κανείς να το αναγνωρίσει;”».
Κάποιες σκέψεις σας, κάποια συναισθήματα που κυριαρχούν στην επαφή σας με το έργο;
«Νιώθω πολύ γοητευμένος από τη γραφή του Έντουαρντ Άλμπι. Είναι, νομίζω, ένα παράξενα πειστικό έργο με ανώμαλο και οξύ χιούμορ, άκρως ανατρεπτικό και καθόλου αναμενόμενο. Είναι μεγάλος τεχνίτης ο Άλμπι και, προσοχή, δεν είναι ένα έργο για την κτηνοβασία! Αλλά φαίνεται ότι όταν θέλεις να ασχοληθείς με ακραία συναισθήματα, χρειάζεσαι σίγουρα ακραίες αναγωγές . Πώς αλλιώς να μπεις σε απάτητα νερά; Ένας κύβος του Ρούμπικ είναι το έργο, για δυνατούς λύτες».
Ένα σχόλιό σας για τη σύγχρονη Ελλάδα;
«Από που να αρχίσει κανείς, για να μην επαναλάβει τη μιζέρια που μας πνίγει! Ένα είναι σίγουρο, δεν μπορούμε έτσι διχασμένοι να πάμε πουθενά! Όταν θα σταματήσουμε να βρίζουμε ό,τι δεν μπορούμε να φτάσουμε, όταν θα αρχίσουμε να θαυμάζουμε τον διπλανό μας αντί να τον τραβάμε μαζί μας στον γκρεμό, όταν αγαπήσουμε, ίσως τότε να στραφούμε σε μια πιο όμορφη ζωή χωρίς ψεύτικες και βαρετές ρητορείες! Νομίζω, ότι στους άλλους βρίσκεται και η σωτηρία και η ηδονή».
Ένα βιβλίο που αγαπάτε;
«Ένα βιβλίο που αγαπώ, είναι “Ο Ζοφερός Οίκος” του Τσαρλς Ντίκενς».
Ένα ταξίδι που θέλετε να κάνετε;
«Αληθινά, το μόνο που σκέπτομαι είναι, οπουδήποτε μακριά και οπουδήποτε αλλού, μαζί με τους ανθρώπους που αγαπώ! Τη γυναίκα μου την Έλενα και το γιο μου Πέτρο!».
Μια αγωνία σας;
«Η αρρώστια σε κάθε μορφή της, οι μαύρες σκέψεις, η ψυχική και πνευματική ανωμαλία και, τέλος, μην καταλήξω ένας ανόητος γραφικός!».
Και μια ευχή σας;
«Να ησυχάσουμε και να ξεκουραστούμε με ένα ωραίο τραγούδι, ερωτευμένοι ο ένας πάνω στον άλλον!».
Ταυτότητα Παράστασης
Μετάφραση-σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης, σκηνικά-κοστούμια: Αρετή Μουστάκα, πρωτότυπη μουσική-επιμέλεια ήχων: Γιάννης Μαθές, φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα, βοηθός σκηνοθέτη: Τόνια Καζάκου. Παίζουν: Νίκος Κουρής, Λουκία Μιχαλοπούλου, Γιάννης Δρακόπουλος, Μιχαήλ Ταμπακάκης. Θησείον, Ένα Θέατρο για τις Τέχνες: Τουρναβίτου 7, Αθήνα (Ψυρρή).