Τα οποία σκουλήκια...

Από την έντυπη έκδοση

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]

Ένας καθηγητής ήταν αυθεντία στους σκώληκες. Οι φοιτητές, που ήξεραν το πάθος του, μελετούσαν για τα σκουλήκια και μόνο και περνούσαν τις εξετάσεις χωρίς μεγάλο πόνο. Αλλά ακόμη κι όταν άλλαξε τακτική, βρήκαν εύκολα τον δρόμο.

Μπαίνει ο πρώτος φοιτητής στο γραφείο του καθηγητή. Τον ρώτησε για την κότα. Γενικώς, όχι για τρίλειρες και μακροπουπουλάτες ειδικώς. Μετά τον πρώτο αιφνιδιασμό, το ποίημα ήταν σωσμός. «Η κότα είναι πτηνό, εξημερωμένο, της οικογένειας των φασιανιδών, που τρέφεται με σκουλήκια. Τα οποία σκουλήκια…». Πέρασε ζωή και κότα ο φοιτητής. Φυσικά και την προφορική εξέταση.

Τον δεύτερο φοιτητή τον ρώτησε για τον ελέφαντα. «Τεράστιο, παχύδερμο θηλαστικό με χαυλιόδοντες και προβοσκίδα, η οποία μοιάζει με σκουλήκι. Το οποίο σκουλήκι…».

Τον τρίτο τον ρώτησε για τον καρχαρία. Ωχ, πού να βρει σύνδεση με τη γνωστή ιστορία. «Σαρκοβόρο της θαλάσσης, με σκουλήκια τι σχέση να ’χει; Τα οποία σκουλήκια…».

Σαν τον πονηρό φοιτητή και ο φιλόδοξος, αδιάκοπα ρητορευόμενος πολιτευτής. Ένα θέμα έχει μάθει, η μέθοδος δεν έχει λάθη. Αν σε κατατρώει το σκουλήκι της εξουσίας, οι απαντήσεις κωδικοποιούνται με τη μία.

Τίθεται η ερώτηση για το αν θα αποκαλεί τη γειτονική χώρα με το νέο της όνομα, τώρα που η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών έχει πια ολοκληρωθεί. «Η συμφωνία είναι βλαπτική. Είναι σαφές ότι θα καταβάλουμε κάθε προσπάθεια για να αμβλύνουμε τις επιπτώσεις αυτής της συμφωνίας».

Σε μια προσπάθεια να αμβλύνουν οι άλλοι τα διάφορα άγαρμπα σχόλια για τη γρίπη, ή τα «φούμαρα» για το κάπνισμα, που ξεσηκώνουν ακόμη και καλοπροαίρετους, κάνουν συσχετισμούς και συμψηφισμούς αυθαίρετους.

Ο ξηλωμός του νου με τα σκουλήκια τ’ αλλουνού. Ας είν’ καλά το τροπάρι και απάντηση για τα καυτά κανείς δεν θα πάρει.

Το τραγικό και συνάμα ειρωνικό είναι ότι όλα προσλαμβάνονται σαν κάτι φυσικό. Καταλήγει αγρίως σατιρικό.