Οι 14 νέες Συμφωνικές Μινιατούρες παρουσιάζονται ως σύνολο µε τίτλο «Οι Πλανόδιοι των Ονείρων» στις 15 και 16 Φεβρουαρίου στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού [Συγγρού 107, Αθήνα].
Το Ελληνικό Σχέδιο, συνεχίζοντας να επενδύει σε ένα ευρύ φάσμα δημιουργικής αναζήτησης, παρουσιάζει, για µία ακόμη χρονιά, Συμφωνικές Μινιατούρες του Δημήτρη Παπαδημητρίου. Οι 14 νέες Συμφωνικές Μινιατούρες παρουσιάζονται ως σύνολο µε τίτλο «Οι Πλανόδιοι των Ονείρων» στις 15 και 16 Φεβρουαρίου στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού [Συγγρού 107, Αθήνα].
Η ιδέα ενός μουσικού έργου μικρής διάρκειας και φόρμας για μεγάλο ορχηστρικό σύνολο εμπεριέχει το οξύμωρο. Ο όρος «συμφωνική μουσική» παραπέμπει συνήθως σε μουσική μεγαλύτερης φόρμας για ορχήστρα και, συνεπώς, μεγάλης διάρκειας. Η πρόταση στον συνθέτη για τις Συμφωνικές Μινιατούρες, δηλαδή μουσικής µε μικρότερη διάρκεια και φόρμα για μεγάλο ορχηστρικό σύνολο, ήταν μια πρόκληση / πρόσκληση για δημιουργία έξω από τις κλασικές φόρμες.
«Οι Συμφωνικές Μινιατούρες προκύπτουν από στιγμές απειθαρχίας, αναρχίας και αντίστασης τού μυαλού στη διαδικασία σύνθεσης ενός άσχετου, μεγαλύτερου και χρονοβόρου έργου» επισημαίνει ο Δημήτρης Παπαδημητρίου. «Ως σπαράγματα από ακυρωμένες επιθυμίες που ξετρυπώνουν λαθραία μέσα σε άσχετες συνθέσεις και σε πιάνουν στον ύπνο». Τη συνδετική γραµµή µεταξύ των μουσικών μερών µε λέξεις αναζητεί ο συνθέτης και προτρέπει το κοινό να μοιραστεί µαζί του την ακρόαση και να προτείνει τη δική του ιστορία.
Ο συνθέτης Δημήτρης Παπαδημητρίου αναφέρει: «Δεν άργησα να καταλάβω ότι αν και έγραψα ή ξαναέγραψα δεκατέσσερις ανεξάρτητες μικρές συνθέσεις, είχα στο βάθος της συνθετικής µου συνείδησης μιαν αδιόρατη μουσική πλοκή, μια μουσική αφήγηση, κάτι που παρήγαγε διαρκώς το επόμενο μουσικό θέμα πριν καν τελειώσει το τρέχον. Έτσι προχώρησε η μουσική µου αφήγηση, ερήμην μιας "αληθινής" αφήγησης, δηλαδή μιας ιστορίας, ενός σεναρίου, ενός libreto που να λέγεται µε λέξεις. Ενώ έχω σαφή την αίσθηση ενότητας δεν μπόρεσα, όσο και αν προσπάθησα, να μεταφράσω σε λέξεις την ξεκάθαρη μουσική κλωστή που τις δένει. Αποφάσισα λοιπόν, ως reality συνθέτης, να ζητήσω τη βοήθεια του κοινού. Έτσι κατάλαβα ότι τα πάσης φύσεως reality γεννήθηκαν από την αδυναμία του παραγωγού να παράγει (!) ιδέες και σενάρια..
Βρήκα λοιπόν τη λύση: Μια συναυλία interactive. Οι θεατές µε βάση τον τίτλο του έργου αλλά και τους τίτλους των μουσικών μερών μπορούν να γράψουν µιαν ιστορία και να µας στείλουν. Η πιο τρελή και πιο πρόσφορη θα προσαρτηθεί σαν λιμπρέτο στην έκδοση του έργου! Κριτική επιτροπή θα είναι ο συνθέτης του έργου, δηλαδή εγώ. Ζητούμε την ιστορία ή απλά το setup που τα δένει. Δεν µας νοιάζει πόσο λεπτομερής θα είναι η ιδέα. Αρκεί να είναι ικανή να δέσει λογικά τα μέρη σε µία περαιτέρω επεξεργασία. Κάτι δηλαδή που ούτως ή άλλως ένας ακροατής μουσικής κάνει κρυφά και ανεπίσημα, να το κάνει και επισήμως! Την επόμενη φορά, παρακαλώ να έρθετε διαβασμένοι, γιατί θα γράψετε και νότες!».