Με μουσικές και χορούς πρόσφυγες διαμαρτύρονται ειρηνικά μπροστά από τα γραφεία της αστυνομίας στη Σάμο. Διαμαρτύρονται για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Μια χιλιοειπωμένη ιστορία.
Με μουσικές και χορούς πρόσφυγες διαμαρτύρονται ειρηνικά μπροστά από τα γραφεία της αστυνομίας στη Σάμο. Διαμαρτύρονται για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Μια χιλιοειπωμένη ιστορία.
«Ζούμε πραγματικά κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο έτσι. Ακούμε πως στη Λέσβο τα πράγματα έχουν βελτιωθεί λίγο, εδώ όχι. Κοιτάξτε εδώ, το φαγητό είναι χάλια, κάποιοι φοβούνται ότι θα πεθάνουν, ζούμε σε υγρές σκηνές, πραγματικά δεν είμαστε καθόλου καλά».
Δεν αντέχουμε άλλο, είναι η κραυγή αγωνίας των προσφύγων στη Σάμο. Πολλοί δεν έχουν καν παπούτσια και κυκλοφορούν με σαγιονάρες αυτές τις κρύες μέρες του χειμώνα. Τα φουσκωτά φέρνουν καθημερινά και νέους πρόσφυγες από την Τουρκία. Ο αριθμός τους εκτιμάται σε 4.000 έως 5.000. Όσοι περίπου και οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού. Πολλοί αδιαφορούν για τους απρόσκλητους επισκέπτες, άλλοι πάλι όπως η Μαρία που είναι δασκάλα δείχνουν συμπόνια.
«Θα έπρεπε να διαδηλώνουν κάθε μέρα έτσι όπως ζουν εδώ. Είναι πραγματικά απάνθρωπο. Πρέπει να σταλούν σε περιοχές που θα μπορούν να ζουν καλύτερα. Και υπάρχουν πολλά μέρη στη γη που δεν είναι μεγάλη η συγκέντρωση του πληθυσμού και υπάρχει δουλειά, αλλά κανείς δεν το οργανώνει».
Μεγάλες ανάγκες
Γιατί η Ε.Ε. δεν κάνει κάτι για τους ανθρώπους εκεί, διερωτώνται πολλοί πρόσφυγες αλλά και εθελοντές. Ο Μπόγκνταν Αντρέι εργάζεται για την οργάνωση «Εθελοντές της Σάμου». Προσπαθεί εδώ και δυο χρόνια να καταφέρει το αδύνατο, να μετριάσει τον πόνο των προσφύγων. Η οργάνωση προσφέρει ζεστό τσάι και στεγνούς, θερμαινόμενους χώρους. Εκτός αυτού διαθέτει πλυντήρια για να πλένονται τα ρούχα των προσφύγων. Πολλοί υποφέρουν από δερματικές ασθένειες εξαιτίας των βρώμικων ρούχων. Η ζήτηση είναι όμως τόσο μεγάλη που δεν μπορούν να καλύψουν όλες τις ανάγκες. Προτεραιότητα έχουν οι οικογένειες με ασθενείς.
Η ζωή στη Σάμο είναι πολύ δύσκολη για τους πρόσφυγες και οι προοπτικές να μεταφερθούν αλλού άδηλες.
«Ήρθα εδώ για να έχω διεθνή προστασία. Από την ελληνική κυβέρνηση, από τα ΗΕ. Αυτός είναι ο λόγος που ήρθαμε εδώ» λέει η Λουίζα.
Η Λουίζα πλήρωσε 4.000 ευρώ για να καταφέρει από το Κονγκό να φτάσει στη Σάμο. Στην ίδια θέση με εκείνη είναι ακόμα χιλιάδες άλλοι άνθρωποι. Σε λίγο θα έρθει και το καλοκαίρι και τότε θα είναι ακόμα πιο ανεπιθύμητοι μια και θα χαλάνε την εικόνα του νησιού στους τουρίστες.