Πριν από δύο χρόνια ορκίστηκε ως ο 45ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και διέβη το κατώφλι του Λευκού Οίκου με το δόγμα «Πρώτα η Αμερική». Η τρίτη χρονιά θητείας του αρχίζει με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να έχει κατεβάσει ρολά και την παγκόσμια οικονομία να χάνει τη δυναμική της.
Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Πριν από δύο χρόνια ορκίστηκε ως ο 45ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και διέβη το κατώφλι του Λευκού Οίκου με το δόγμα «Πρώτα η Αμερική». Η τρίτη χρονιά θητείας του αρχίζει με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να έχει κατεβάσει ρολά και την παγκόσμια οικονομία να χάνει τη δυναμική της.
Η αλήθεια είναι ότι υλοποίησε αρκετές από τις προεκλογικές του υποσχέσεις, με τις αποφάσεις του να ανατρέπουν το status quo, προκαλώντας την οργή ορισμένων από τους μεγαλύτερους εταίρους των ΗΠΑ. Επί προεδρίας του απέσυρε τις Ηνωμένες Πολιτείες από τη διεθνή συμφωνία για πυρηνικά του Ιράν, αλλά και από τη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, υποστηρίζοντας ότι η κλιματική αλλαγή δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια φάρσα.
Και δεν σταμάτησε εκεί. Κήρυξε εμπορικό πόλεμο στην Κίνα, επιβάλλοντας δασμούς σε κινεζικά αγαθά, αξίας 250 δισ. δολαρίων, αλλά και δασμούς σε προϊόντα χάλυβα και αλουμινίου. Απέσυρε την Αμερική από τη συμφωνία ελευθέρου εμπορίου Ασίας-Ειρηνικού (ΤΡΡ), ενώ αντικατέστησε την εμπορική συμφωνία NAFTA με τη νέα συμφωνία USMCA.
Στην προεκλογική του καμπάνια είχε δεσμευτεί να κάνει την «Αμερική και πάλι μεγάλη» και να δημιουργήσει εκατοντάδες νέες θέσεις εργασίας. Με τον νόμο Φοροελαφρύνσεων και Απασχόλησης του 2017 διοχέτευσε αρκετά δισ. δολάρια στην αμερικανική οικονομία και ακόμη περισσότερα μέσω του πρώτου προϋπολογισμού επί προεδρίας του. Οι γενναίες μειώσεις φόρων και οι αυξήσεις κρατικών δαπανών έδωσαν ώθηση στην οικονομία. Το Κέντρο Φορολογικής Πολιτικής εκτιμά ότι οι περικοπές φόρων συνεισέφεραν 0,8% στο ΑΕΠ των ΗΠΑ το 2018, σε μια εποχή που η παγκόσμια οικονομία κατέβαζε ταχύτητα. Μόνο που η ώθηση προβλέπεται να εξασθενήσει τα επόμενα χρόνια, υποχωρώντας στο 0,5% το 2020 και σε αμελητέο ποσοστό έως το 2027.
Η πρώτη χρονιά Τραμπ σηματοδοτήθηκε από το μακροβιότερο ράλι στην ιστορία της Wall Street. Όλα τα ωραία όμως έχουν ένα τέλος. Το τέταρτο τρίμηνο του 2018 ήταν για τις αμερικανικές μετοχές το χειρότερο από το 2008, με τον Τραμπ να ρίχνει το φταίξιμο στις επιτοκιακές αυξήσεις της Φέντεραλ Ριζέρβ.
Η εμπορική πολιτική της Ουάσιγκ-τον και ο φόβος για νέους δασμούς σε περισσότερα κινεζικά αγαθά δημιουργούν σκηνικό αβεβαιότητας. Το Tax Foundation προβλέπει ότι εξαιτίας των δασμών θα καταργηθούν μακροπρόθεσμα περίπου 100.000 θέσεις εργασίας. Μπορεί η πολιτική προστατευτισμού να έχει ευνοήσει τις χαλυβουργίες των ΗΠΑ, δεν ισχύει όμως το ίδιο για οποιονδήποτε άλλον που χρησιμοποιεί χάλυβα και αλουμίνιο ή παράγει κάποιο από τα χιλιάδες αγαθά που επηρεάζονται από την εμπορική διένεξη μεταξύ της Αμερικής και των μεγαλύτερων εμπορικών της εταίρων.
Με το Κογκρέσο διχασμένο μετά τις ενδιάμεσες εκλογές και τους Δημοκρατικούς να έχουν αποκτήσει τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων, δεν είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς ποιο θα είναι το κλίμα τα δύο επόμενα χρόνια: Πολιτικός εμφύλιος πόλεμος. Για τα δύο επόμενα χρόνια, οι Αμερικανοί θα στέκονται διχασμένοι από τη μία πλευρά του τείχους που ύψωσε ο πρόεδρός τους, αποξενωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο.