Ο «Γυάλινος κόσμος», η παράσταση που αγαπήθηκε από κοινό και κριτικούς, επιστρέφει από την Τετάρτη 16 Ιανουαρίου στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας, μετά τη μικρή διακοπή που κρίθηκε αναγκαία λόγω ασθένειας της πρωταγωνίστριας Μπέττυς Αρβανίτη [Κεφαλληνίας 16, Κυψέλη].
Ο «Γυάλινος κόσμος», η παράσταση που αγαπήθηκε από κοινό και κριτικούς, επιστρέφει από την Τετάρτη 16 Ιανουαρίου στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας, μετά τη μικρή διακοπή που κρίθηκε αναγκαία λόγω ασθένειας της πρωταγωνίστριας Μπέττυς Αρβανίτη [Κεφαλληνίας 16, Κυψέλη].
Το έργο του Τενεσί Ουίλιαμς σηματοδοτεί την πρώτη συνάντηση της Μπέττυς Αρβανίτη με έναν από τους πλέον ταλαντούχους σκηνοθέτες της νέας γενιάς, τον Δημήτρη Καραντζά.
Ο «Γυάλινος Κόσμος» γράφτηκε το 1944 και παρουσιάστηκε την ίδια χρονιά στο θέατρο «Civic» στο Σικάγο. Αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη θεατρική επιτυχία του Ουίλιαμς. Ο Αμερικανός συγγραφέας, σε πολλά από τα έργα του, ενσωματώνει στοιχεία της δικής του προσωπικής ζωής κι εκείνης των παιδικών του χρόνων με την οικογένειά του. Ο «Γυάλινος Κόσμος» θεωρείται το πιο αυτοβιογραφικό του.
«Η παράσταση επιχειρεί να φωτίσει εκτενώς αυτή ακριβώς τη διαδικασία, της ανάσυρσης που σημειώνει ο συγγραφέας στον πρόλογό του. Ο παρών χρόνος, ένας συγκεκριμένος χρόνος του παρελθόντος που επιστρέφουν τα πρόσωπα του έργου για να αντιμετωπίσουν ξανά το τραύμα τους, και ένα ακόμα βαθύτερο -ευτυχέστερο- παρελθόν στο οποίο ανατρέχουν ως καταφύγιο. Με αυτή τη δομή και με πολύ καινοτόμες - ακόμα- σκηνικές επιλογές, ο Ουίλιαμς δημιουργεί ένα εντελέστατο δράμα για την ύπαρξη και την ίδια τη λειτουργία του θεάτρου. Ένας κατασκευασμένος ρεαλισμός, μουσικής δομής που επιχειρεί να συνομιλήσει με τις απαρχές της θεατρικής πράξης» σημειώνει ο σκηνοθέτης Δημήτρης Καραντζάς.
Με αφετηρία το κείμενο-μανιφέστο, με το οποίο ο Τενεσί Ουίλιαμς, στον πρόλογο του «Γυάλινου κόσμου», αποκηρύσσει τον νατουραλισμό και προτείνει μια νέα ριζοσπαστική φόρμα, ώστε να έρθει το θέατρο ένα βήμα πιο κοντά στην αλήθεια, αυτήν της κρυφής υποκειμενικής ζωής, ο Καραντζάς στήνει μια παράσταση όπου κι ο ίδιος αναζητά μια νέα σκηνική γλώσσα. Σε αυτήν, όλα τα θεατρικά εργαλεία είναι στα χέρια των ηθοποιών. Εκείνοι χειρίζονται το φως, τη μουσική, τον ήχο, εκείνοι δημιουργούν και αποδομούν τον σκηνικό χώρο. Εκείνοι ανασυνθέτουν το «έργο μνήμης», όπως το όρισε ο συγγραφέας του.
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Μπέττυ Αρβανίτη, Χάρης Φραγκούλης, Eλίνα Ρίζου και Έκτορας Λιάτσος. Τη μετάφραση υπογράφει ο Αντώνης Γαλέος, τα σκηνικά επιμελείται η Ελένη Μανωλοπούλου, τα κοστούμια η Ιωάννα Τσάμη, τη μουσική ο Κορνήλιος Σελαμσής και τους φωτισμούς ο Αλέκος Αναστασίου.