Απέραντο φρενοκομείο

Από την έντυπη έκδοση 

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]

Ήταν 11 Ιανουαρίου του 1989 όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει τη φράση για τη χαρακτηριστική της χώρας φάση, με την πόλωση εν δράσει. «Τα πρωτοφανή γεγονότα που σημειώνονται τον τελευταίο καιρό δημιουργούν την εντύπωση ότι η Ελλάς μετεβλήθη σε απέραντο φρενοκομείο».

Έκτοτε, η ψυχική υγεία της χώρας, με λίγα φωτεινά διαλείμματα, παραπέμπει σε ιδρύματα. Οριακές συνθήκες, οριακές συμπεριφορές;

Ο φλοιός του εγκεφάλου μας που ελέγχει τη συμπεριφορά έχει πάχος μόνο 2 εκατοστά, αλλά συγκρατεί και καλύπτει όλα τα άλλα πρωτόγονα νευρικά κέντρα που αποτελούν κατάλοιπα της εξέλιξης εκατομμυρίων ετών. Αυτά τα κέντρα ζητούν την ευκαιρία να βγουν στην επιφάνεια. Ευκαιρίες πάντα υπάρχουν, αλλά στις μέρες μας παρατηρούνται με αυξανόμενο ρυθμό αρκετά φαινόμενα προβληματικών συμπεριφορών και γελοιοποίησης των θεσμών.

Αναφέρω ενδεικτικές περιπτώσεις της τελευταίας εβδομάδας:

Μέσα στη Βουλή των Ελλήνων, υπουργός αντί να σχολιάσει πολιτικά τα λεγόμενα βουλευτή, τον προτρέπει «νυφούλα» να ντυθεί. Το μέτρο έχει προ πολλού χαθεί και αυτό δεν φαίνεται πολλούς να ενοχλεί.

Συνεδριάζει η Κοινοβουλευτική Ομάδα, δεν συνεδριάζει η Κοινοβουλευτική Ομάδα. Υπάρχει Κοινοβουλευτική Ομάδα; Μια εικόνα, έξι λέξεις, όσοι και οι παριστάμενοι, καθότι μία βουλευτής σε ταξίδι έχει μπλέξει. «Βγάλτε φωτογραφία, για να μη βγάζετε σενάρια».

Το «διαζύγιο» είναι δεδομένο, η λύση του γάμου δεν είναι ορισμένη και το ραντεβού στο τραπέζι μένει.

«Η συμφωνία (των Πρεσπών) είναι θετική, αλλά έχει σημασία σε ποιο πολιτικό κλίμα έρχεται στη Βουλή». Αλλάζει στάση δηλαδή;

Μα άλλαξε και το κλειδί. «Αν δεν έχω πλειοψηφία, θα την αναζητήσω εκ νέου στη Βουλή και αν δεν τη βρω θα πάω σε εκλογές».

Μοντέλο χαοτικό ή μήπως εν τέλει αρμονικό στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας τούτο το σκηνικό;

Όταν σκέπτονται όπως ο μπακάλης για τα σακιά του με το ρύζι, το παράλογο δεν ξενίζει. Μάλλον φιλόξενο φαντάζει, όταν την κανονικότητα δεν κάνουμε χάζι.