Ο υπουργός Οικονομικών και το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης έχουν σίγουρα περάσει πολύ πιο δύσκολες ημέρες από αυτές που διανύουμε: σύνταξη 3ου μνημονίου, περικοπές και αυξήσεις φόρων της πρώτης αξιολόγησης, «παζάρια» για τις μειώσεις συντάξεων και το ψαλίδισμα του αφορολογήτου, διαπραγματεύσεις για τη ρύθμιση του χρέους και το κλείσιμο του 3ου μνημονίου, γράφει ο Θάνος Τσίρος.
Από την έντυπη έκδοση
Του Θάνου Τσίρου
[email protected]
Ο υπουργός Οικονομικών και το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης έχουν σίγουρα περάσει πολύ πιο δύσκολες ημέρες από αυτές που διανύουμε: σύνταξη 3ου μνημονίου, περικοπές και αυξήσεις φόρων της πρώτης αξιολόγησης, «παζάρια» για τις μειώσεις συντάξεων και το ψαλίδισμα του αφορολογήτου, διαπραγματεύσεις για τη ρύθμιση του χρέους και το κλείσιμο του 3ου μνημονίου.
Σίγουρα, όμως, οι ημέρες που διανύουμε είναι από τις πλέον… άχαρες για το οικονομικό επιτελείο. Σε λίγες ημέρες επιστρέφουν οι θεσμοί στην Αθήνα για την έναρξη του 2ου γύρου των μεταμνημονιακών συζητήσεων. Ο κατάλογος με τα θέματα προς συζήτηση είναι γεμάτος από σημαντικά ζητήματα, αλλά η οικονομία μοιάζει αυτή τη στιγμή να βρίσκεται σε δεύτερο πλάνο.
Οι εξελίξεις σε πολιτικό επίπεδο επισκιάζουν τα πάντα, ενώ η αβεβαιότητα ως προς την ημερομηνία διεξαγωγής των εθνικών εκλογών επανήλθε στο προσκήνιο πιο δυναμικά από ποτέ.
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Απώλεια χρόνου. Από τον περασμένο Αύγουστο ξεκίνησε για την ελληνική οικονομία μια άτυπη αντίστροφη μέτρηση.
Η χώρα βγήκε από το μνημόνιο με ένα μαξιλάρι ασφαλείας στη διάθεσή της, κάτι που της εξασφαλίζει το προνόμιο να μην ανησυχεί για τις συνθήκες στις διεθνείς αγορές και να έχει τα νότα της καλυμμένα όσον αφορά την κάλυψη των δανειακών αναγκών της. Τι θα έπρεπε και τι θα πρέπει να γίνει σε αυτό το διάστημα;
Να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις, να δοθούν κατάλληλα επιχειρήματα στους ξένους οίκους αξιολόγησης ώστε να αναβαθμίσουν τα ελληνικά ομόλογα και να τα χαρακτηρίσουν και πάλι ως κατάλληλα προς επένδυση, και να δοθούν οι απαραίτητες απαντήσεις για το μέλλον του εγχώριου τραπεζικού συστήματος.
Επίσης, να σταλούν τα κατάλληλα μηνύματα τόσο προς το εσωτερικό όσο και προς το εξωτερικό ότι η κυβέρνηση -ανεξάρτητα από τις όποιες εξελίξεις σε πολιτικό επίπεδο- θεωρεί προτεραιότητα την προσέλκυση επενδύσεων και τη διατήρηση της οικονομίας σε τροχιά ανάκαμψης και ότι δεν θα «ξεστρατίσει» σε περίπτωση προκήρυξης εθνικών εκλογών, ανακοινώνοντας παροχές και ελαφρύνσεις που δεν μπορεί να «σηκώσει» ο κρατικός προϋπολογισμός.
Δεν θα είναι εύκολο για το οικονομικό επιτελείο να γίνει πειστικό στις επαφές με τους συνομιλητές όταν θα επικαλεστεί πίστη στα συμφωνηθέντα.
Το «ρίσκο χώρας» έχει επιστρέψει για τα καλά. Και αυτό που χρειάζεται αυτή τη φορά είναι έργα και απτά αποτελέσματα.