Η χρήση όπλων μακράς εμβελείας για την αποτροπή μιας ενδεχόμενης κινεζικής επίθεσης αποτελεί βασικό κομμάτι των αμυντικών σχεδιασμών της Ταϊβάν (Δημοκρατία της Κίνας), και η χώρα – που αντιμετωπίζει προβλήματα ως προς την προμήθεια στρατιωτικού εξοπλισμού, λόγω του ιδιότυπου καθεστώτος που διέπει τις σχέσεις της με την Κίνα (Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας)- φέρεται να προβαίνει σε έναν ενδιαφέροντα αυτοσχεδιασμό για να ενισχύσει τις δυνατότητές της στον κλάδο, εξετάζοντας το ενδεχόμενο της χρήσης κινητήρων παλιών μαχητικών ως βάσεων για πυραύλους cruise.
Η χρήση όπλων μακράς εμβελείας για την αποτροπή μιας ενδεχόμενης κινεζικής επίθεσης αποτελεί βασικό κομμάτι των αμυντικών σχεδιασμών της Ταϊβάν (Δημοκρατία της Κίνας), και η χώρα – που αντιμετωπίζει προβλήματα ως προς την προμήθεια στρατιωτικού εξοπλισμού, λόγω του ιδιότυπου καθεστώτος που διέπει τις σχέσεις της με την Κίνα (Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας)- φέρεται να προβαίνει σε έναν ενδιαφέροντα αυτοσχεδιασμό για να ενισχύσει τις δυνατότητές της στον κλάδο, εξετάζοντας το ενδεχόμενο της χρήσης κινητήρων παλιών μαχητικών ως βάσεων για πυραύλους cruise.
Όπως αναφέρει το Popular Mechanics, που επικαλείται σχετικό δημοσίευμα του Τύπου της Ταϊβάν, οι κινητήρες J85 προέρχονται από παλιά μαχητικά F-5 E/F Tiger II. Πρόκειται για αεροσκάφη πολλαπλών ρόλων της δεκαετίας του 1970. Η Ταϊβάν αγόρασε ή κατασκεύασε η ίδια 308 Tiger II ανά τα χρόνια, και, σύμφωνα με το εν λόγω δημοσίευμα, η Ακαδημία Επιστημών της Ταϊβάν, σε συνεργασία με την πολεμική αεροπορία της χώρας, αφαιρεί κινητήρες από παροπλισμένα μαχητικά του τύπου με στόχο την ανάπτυξη ενός απλού turbojet κινητήρα για πυραύλους cruise που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναντίον κινεζικών στόχων.
Ο J85 είναι μάλλον μικρού μεγέθους, κάτι που τον καθιστά ιδανικό για χρήση σε πυραύλους cruise, ενώ η ισχύς του ήταν αρκετά ικανοποιητική για την εποχή του, με την έκδοση J85-21 να επιτρέπει στα F-5E/F να πιάνουν ταχύτητες 1,6 Μαχ- οπότε και θεωρείται πως θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί για σκοπούς όπλων μακράς εμβέλειας, ικανών να χτυπήσουν στόχους εντός της κινεζικής ενδοχώρας στο πλαίσιο προληπτικού πλήγματος, εάν θεωρηθεί ότι επίκειται επιθετική (αποβατική) ενέργεια εναντίον της Ταϊβάν, την οποία, ως γνωστόν, η Κίνα αντιμετωπίζει ως αποσχιθείσα επαρχία.
Τέτοιου είδους πύραυλοι, εμβέλειας πχ 500 χλμ (δεδομένου ότι το πλάτος του Στενού της Φορμόζας, που χωρίζει τις δύο χώρες, είναι περίπου 180 χλμ) θα μπορούσαν να πλήξουν στόχους βαθιά μέσα στην Κίνα, απειλώντας αεροδρόμια, λιμάνια, κέντρα διοίκησης και γενικά εγκαταστάσεις και υποδομές που θα υποστήριζαν μια εισβολή. Μάλιστα, εφόσον υπάρξει έγκαιρη προειδοποίηση και πληροφόρηση για προετοιμασίες από κινεζικής πλευράς (καθώς θα η κινητοποίηση για μια τέτοια ενέργεια θα ήταν πολύ μεγάλη, οπότε πρακτικά αδύνατον να περάσει απαρατήρητη) θα υπήρχε η δυνατότητα να εξαπολυθεί προληπτικό πλήγμα ιδιαίτερα υπολογίσιμης ισχύος εναντίον προκαθορισμένων, στατικών στόχων ζωτικής σημασίας για μια εισβολή- κάτι που από μόνο του θα αποτελούσε σημαντικό αποτρεπτικό παράγοντα.
Όπως υπογραμμίζει το Popular Mechanics, πέρα από το αν στέκει το δημοσίευμα ή όχι, η κεντρική ιδέα φαίνεται να συνάδει με άλλα παρεμφερή εγχειρήματα της Ταϊβάν στο παρελθόν, που είχαν να κάνουν με τη μελέτη παλαιών οπλικών συστημάτων (όπως πχ παλαιών υποβρυχίων) με σκοπό την ανάπτυξη εγχώριων νέων- δεδομένων των πιέσεων που ασκούνται από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας σε άλλες χώρες για την αποτροπή των πωλήσεων στρατιωτικών εξοπλισμών στην Ταϊβάν.