Μια τεχνολογία άρδευσης η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα καλύτερες σοδειές, ενώ παράλληλα επιτρέπει μικρότερη κατανάλωση νερού και ενέργειας, αναπτύσσει η Τζούλια Σοκόλ, διδακτορική στο ΜΙΤ.
Μια τεχνολογία άρδευσης η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα καλύτερες σοδειές, ενώ παράλληλα επιτρέπει μικρότερη κατανάλωση νερού και ενέργειας, αναπτύσσει η Τζούλια Σοκόλ, διδακτορική στο ΜΙΤ.
Σύμφωνα με το MIT News, η Σοκόλ εργάζεται σε σχετικό project στο Global Engineering and Research (GEAR) Lab του ΜΙΤ εδώ και δύο χρόνια. Η κεντρική ιδέα του συγκεκριμένου τύπου άρδευσης (σταγονίδια) είναι η χρήση μιας κεντρικής αντλίας που κινεί νερό μέσα σε ένα δίκτυο σωλήνων, με ειδικούς «εκπομπούς» σε συγκεκριμένα σημεία να ανοίγουν ενιαία, ώστε να παρέχουν ομοιόμορφα νερό σε όλη τη φυτεία, με αποτέλεσμα την καλύτερη απόδοση και τη μικρότερη κατανάλωση νερού σε σχέση με τη «συμβατική» άρδευση.
«Ο στόχος της άρδευσης με σταγονίδια (drip irrigation) είναι η παροχή νερού με αρκετά αργή ροή, ώστε οι ρίζες να αρχίζουν να το απορροφούν αμέσως, αντί να εξατμίζεται ή να επιστρέφει στον υδροφόρο ορίζοντα» εξηγεί η Σοκόλ.
Οι «εκπομποί» που χρησιμοποιούνται κατανέμουν το νερό ομοιόμορφα. «Πρέπει να παρέχουν ομοιόμορφο ρυθμό ροής ανά τη φυτεία, έτσι ώστε όλα τα φυτά να παίρνουν την ίδια ποσότητα νερού» σημειώνει η Σούζαν Άμροουζ, ερευνήτρια του GEAR Lab. Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν αρχικά στα γεωμετρικά χαρακτηριστικά τους, αναπτύσσοντας ένα μαθηματικό μοντέλο όπου περιέγραφαν πώς αυτά αλληλεπιδρούν με τις μεμβράνες στο εσωτερικό τους. Με βάση αυτό το μοντέλο, τους βελτιστοποίησαν έτσι ώστε να ασκείται η μικρότερη δυνατή πίεση και να διασφαλίζεται πως το νερό θα ρέει με τον σωστό ρυθμό.
Οι «εκπομποί» που κυκλοφορούν στο εμπόριο χρειάζονται ελάχιστη πίεση ενεργοποίησης του 1 bar για την παροχή συνεχούς ροής στις καλλιέργειες. Χάρη στις αλλαγές που έκανε η ομάδα στο εσωτερικό τους, η πίεση αυτή μειώθηκε στα 0,15 bar. Η μείωση αυτή, με τη σειρά της, μειώνει σημαντικά την κατανάλωση ενέργειας από την κεντρική αντλία - περίπου στο μισό.
«Η μείωση της πίεσης μειώνει το συνολικό κόστος του συστήματος, κάτι που είναι επωφελές για τον αγρότη, και φυσικά βοηθά στον περιορισμό των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου» λέει σχετικά η Σοκόλ. Αξίζει να σημειωθεί πως για συστήματα άρδευσης σε απομακρυσμένες περιοχές, που λειτουργούν με ηλιακή ενέργεια, η χρήση της τεχνολογίας αυτής θα μπορούσε να μειώσει το κόστος για τον αγρότη κατά 40%. «Για τους αγρότες σε αναπτυσσόμενες χώρες, αυτή η εξοικονόμηση κόστους μειώνει το εμπόδιο για την υιοθέτηση μιας τεχνολογίας εξοικονόμησης νερού και αύξησης απόδοσης» προσθέτει η Άμροουζ.
Δοκιμές έχουν πραγματοποιηθεί στο Μαρόκο και την Ιορδανία, σε συνεργασία με ΜΚΟ και ιδιώτες αγρότες.