Ένας είναι ο φόβος: να χαθεί η μπάλα... Οι ανάγκες των χωρών του Νότου είναι άμεσες και δεν υπάρχει χρόνος. Ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι εξουσίας, που μπορεί πάντως και να αφήσει τις τράπεζες ακάλυπτες, φαίνεται να εξελίσσεται σε ό,τι αφορά τον σχεδιασμό αντιμετώπισης των «κόκκινων» δανείων. Εκλογές γαρ στην Ευρώπη και μια προσπάθεια ποιος θα ελέγξει τι, θα έπρεπε να σημειωθεί πως υπάρχει, γράφει η Ειρήνη Σακελλάρη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Ειρήνης Σακελλάρη
[email protected]
Ένας είναι ο φόβος: να χαθεί η μπάλα... Οι ανάγκες των χωρών του Νότου είναι άμεσες και δεν υπάρχει χρόνος. Ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι εξουσίας, που μπορεί πάντως και να αφήσει τις τράπεζες ακάλυπτες, φαίνεται να εξελίσσεται σε ό,τι αφορά τον σχεδιασμό αντιμετώπισης των «κόκκινων» δανείων. Εκλογές γαρ στην Ευρώπη και μια προσπάθεια ποιος θα ελέγξει τι, θα έπρεπε να σημειωθεί πως υπάρχει.
Όλα όσα συμβαίνουν πιθανότατα δεν θα γίνονταν τόσο εμφανή στην περίπτωση που δεν άλλαζαν οι επικεφαλής των διαφόρων θεσμών στην Ε.Ε. Ο ευρωπαϊκός Νότος επιχειρεί να επιδράσει πάνω στον Βορρά και ο δεύτερος κινείται αρκούντως διαδραστικά για να εμβολίσει τον Νότο. O SSM, όπως τουλάχιστον λέει το Bloomberg, διατηρεί μια κάποια κριτική διάθεση στο σχέδιο της Κομισιόν μέσω της επικεφαλής του Ντανιέλ Νουί, τη θέση της οποίας αναλαμβάνει ο Ιταλός Αντρέα Ένρια. Ο κ. Ένρια επικράτησε στην κούρσα της διαδοχής του SSM και έτσι η αρμονία του Νότου για όσο διάστημα ο Super Mario παραμένει στο πηδάλιο της ΕΚΤ θεωρείται διασφαλισμένη.
Ο Μάριο Ντράγκι, όμως, αποχωρεί τον Οκτώβριο του 2019 και η κούρσα της διαδοχής του έχει ήδη αρχίσει -χωρίς να έχει κριθεί-, με την Άγκελα Μέρκελ να θέλει να ελέγξει το παιχνίδι, κάτι που πάντως δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο, αφού στην παρούσα φάση η Γερμανίδα καγκελάριος διαχειρίζεται προβλήματα στο εσωτερικό της χώρας της.
Συγχρόνως τον Μάιο του 2019 οι ευρωεκλογές αναδιατάσσουν όλους τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, την Κομισιόν και το Ευρωκοινοβούλιο. Οι συμμαχίες με βάση τα προγνωστικά στήνονται ήδη! Ο Νότος πρέπει να προσφέρει τις ενισχύσεις του, μα για να γίνει αυτό κάποια προβλήματά του πρέπει κιόλας να λυθούν. Οι τράπεζες τυγχάνει να είναι απειλή μιας νέας κρίσης τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ιταλία, ενώ με τα «κόκκινα» δάνεια δεν καλοπερνάνε ούτε η Ισπανία ούτε η Πορτογαλία, ασφαλώς ούτε και η Κύπρος.
Και σ’ όλα αυτά τα δύσκολα και πιθανόν ακατανόητα, εμείς που βγήκαμε από τα μνημόνια, μέσω Τράπεζας της Ελλάδος αλλά και του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, διαμορφώνουμε τα δικά μας σχέδια, τις δικές μας προτάσεις για τα NPEs, τις οποίες στη συνέχεια τις παρουσιάζουμε -προς έγκριση;- και στα ευρωπαϊκά fora. Συγχρόνως μια ελληνική συστημική τράπεζα παρουσιάζει, ανακοινώνει και παρακολουθεί τη δική της πρόταση.
Ευλόγως αναρωτιέται κανείς τι ακριβώς γίνεται και καταλήγει στη σπουδαία παλιά ρήση: Να οργανωθούμε λίγο, βρε παιδιά…