Ο Ντόναλντ Τραμπ πήρε αυτό που ήθελε - απέφυγε μια ταπεινωτική ήττα, με τους Ρεπουμπλικανούς να χάνουν μεν τον έλεγχο του Κογκρέσου, αλλά να ενισχύουν την παρουσία τους στη Γερουσία. Έλαβε όμως και ένα σημαντικό μήνυμα. Το 2020 οι περιοχές που του χάρισαν τη μεγάλη νίκη του 2016, οι λεγόμενες «ζώνες της σκουριάς», ίσως να μη βρίσκονται πια στο πλευρό του, γράφει η Νατάσα Στασινού.
Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Ο Ντόναλντ Τραμπ πήρε αυτό που ήθελε - απέφυγε μια ταπεινωτική ήττα, με τους Ρεπουμπλικανούς να χάνουν μεν τον έλεγχο του Κογκρέσου, αλλά να ενισχύουν την παρουσία τους στη Γερουσία. Έλαβε όμως και ένα σημαντικό μήνυμα. Το 2020 οι περιοχές που του χάρισαν τη μεγάλη νίκη του 2016, οι λεγόμενες «ζώνες της σκουριάς», ίσως να μη βρίσκονται πια στο πλευρό του.
Οι Δημοκρατικοί στο Ουισκόνσιν, την Πενσιλβάνια, το Μίσιγκαν, κέρδισαν τις μάχες σε όλα τα επίπεδα: γερουσιαστών, κυβερνητών και βουλευτών, παρά την προσωπική στήριξη που είχαν οι Ρεπουμπλικανοί υποψήφιοι από τον πρόεδρο.
Ο οικονομικός εθνικισμός, η πολιτική του «Η Αμερική πρώτα» και οι δεσμεύσεις για προστασία των θέσεων εργασίας από τους ξένους «εισβολείς» ήταν το όπλο με το οποίο κέρδισε την ενθουσιώδη στήριξη από τους Χιλμπίλις στις ζώνες της σκουριάς. Ενδεχομένως να είναι η αιτία που τη χάνει, καθώς τα αποτελέσματά του για τις συγκεκριμένες περιοχές είναι αντίθετα από τα επιδιωκόμενα. Εργάτες μεταποιητικών βιομηχανιών (που έρχονται αντιμέτωπες με αυξημένο κόστος πρώτων υλών) και αγρότες (που δοκιμάζονται από δασμούς-αντίποινα) είναι οι μεγάλοι χαμένοι του εμπορικού πολέμου έως τώρα.
Πολλά βεβαίως μπορούν να αλλάξουν μέσα στην επόμενη διετία. Και το γεγονός ότι οι ζώνες αυτές γυρίζουν την πλάτη σήμερα στους Ρεπουμπλικανούς δεν σημαίνει ότι θα είναι έτοιμες να στηρίξουν έναν Δημοκρατικό υποψήφιο, που δεν θα έχει να προτείνει μία ουσιαστική εναλλακτική ή την ασφάλεια που επιζητούν.
Οι εξελίξεις βρίσκονται στο ραντάρ και της Ευρώπης. Γιατί και εδώ, στη δική μας γηραιά ήπειρο τα τελευταία χρόνια καθορίζουν την πολιτική κατεύθυνση οι ζώνες της σκουριάς. Οι περιοχές των κλειστών εργοστασίων και της υψηλής ανεργίας, με τους πολίτες, που αισθάνονται παγιδευμένοι, ξεχασμένοι, φοβισμένοι μπροστά σε αλλαγές που νομίζουν ότι απειλούν τον τρόπο ζωής τους.
Τα παραδοσιακά κόμματα τις χάνουν, αφήνοντας άφθονο χώρο σε ακραίες δυνάμεις, που ορίζουν πρώτες την ατζέντα, αναμιγνύοντας οικονομική ανασφάλεια, με μεταναστευτικό, ταυτοτικά ζητήματα, θέματα εθνικής κυριαρχίας και συστήματος αξιών. Μια «σούπα» προνομιακή για όσους απευθύνονται στους φόβους ή προτείνουν εύκολες λύσεις σε υπαρκτά, πολύ σοβαρά προβλήματα. Οι ευρωεκλογές δίνουν μια χρυσή ευκαιρία να αλλάξει αυτό. Προς το παρόν, όμως, δεν φαίνεται κανείς έτοιμος να την αδράξει.