Τον Αύγουστο η «Τρίαινα» της ΑΑΔΕ ψάρεψε στη Μύκονο τερματικά αποδοχής καρτών (POS) συνδεδεμένα με την Ελβετία. Προ διετίας είχαμε τη «μηχανή» με τα POS από τη Βουλγαρία που μετέφεραν χρήματα στο εξωτερικό. Έτσι, παρακάμπτονταν τα capital controls, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Τον Αύγουστο η «Τρίαινα» της ΑΑΔΕ ψάρεψε στη Μύκονο τερματικά αποδοχής καρτών (POS) συνδεδεμένα με την Ελβετία. Προ διετίας είχαμε τη «μηχανή» με τα POS από τη Βουλγαρία που μετέφεραν χρήματα στο εξωτερικό. Έτσι, παρακάμπτονταν τα capital controls.
Κεφαλαιακοί περιορισμοί ισχύουν, όμως -για άλλους λόγους- και στην Κίνα, αλλά όταν υπάρχει χρήμα όλα πάνε πρίμα. Μέχρι η σκοτεινή ύλη υποψίες να κινήσει. Πώς γίνεται αντιληπτή έμμεσα μέσω των βαρυτικών επιδράσεων που ασκεί στην ας πούμε «κανονική» ύλη, έτσι και με τα ελληνικά POS στην Κίνα κάποιοι πήραν σπίτι στην Αθήνα. Και κυρίως «Χρυσή Βίζα» (Golden Visa), που τους διασφαλίζει ελεύθερη μετακίνηση στην ευρωπαϊκή επικράτεια και δικαιώματα που απορρέουν από την ιθαγένεια.
Εύπορος -προφανώς- πολίτης τρίτης χώρας, που επενδύει τουλάχιστον 250.000 ευρώ για την αγορά ενός ακινήτου λαμβάνει άδεια παραμονής για τον ίδιο, τον/την σύζυγο, τα παιδιά κάτω των 21 ετών, τους γονείς και τα πεθερικά. Δεν ξέρω αν οι Κινέζοι επενδυτές που «διευκολύνθηκαν» από τον τέως αντιπρόεδρο εισηγμένης έφεραν και τα πεθερικά τους, σίγουρα ήρθαν με τα προικιά τους.
Ο entrepreneur της κτηματαγοράς προμηθεύτηκε POS από τρεις ελληνικές τράπεζες, τα οποία και μετέφερε στην Κίνα, προκειμένου να χρεώνει κινεζικές πιστωτικές κάρτες, τροφοδοτώντας τους ελληνικούς του λογαριασμούς. Τα ποσά εν συνεχεία χρησιμοποιούνταν για την αγορά ακινήτων που εξασφάλιζαν την Golden Visa στους Κινέζους. Οι δύο τράπεζες φέρεται να διέγνωσαν το ασυνήθιστο των συναλλαγών και απενεργοποίησαν τα τερματικά.
Τα υπόλοιπα λειτούργησαν κανονικά. Οι συναλλαγές γίνονταν σε πολλές μικρές χρεώσεις, υποπολλαπλάσιες της αξίας του κτίσματος, π.χ. για 250.000 ευρώ, πραγματοποιούνταν 25 συναλλαγές των 10.000 ευρώ, για να μην «χτυπήσουν» στο σύστημα ελέγχου της Τράπεζας της Κίνας. Και τι μας νοιά-ζουν εμάς τα ξένα capital controls και η παραβίαση της κινεζικής νομοθεσίας;
Μας νοιάζει ό,τι μια ήδη προβληματική εγχώρια αγορά χρήματος σκιάζει. Μας νοιάζει και διότι ελληνική νομοθεσία (για τη Χρυσή Βίζα) παραβιάζει. Μας νοιάζει ό,τι το εθνικό brand, την «εταιρική ταυτότητα» της χώρας χαράζει.