ΥΠΕΠΘ: Αναγνωρίζονται όλοι οι χώροι λατρείας που λειτουργούν από το 1955

Λύση στο χρόνιο πρόβλημα  έλλειψης αδειών ευκτηρίων οίκων ιστορικών θρησκευτικών κοινοτήτων που λειτουργούν πριν το 1955 επιχειρεί να δώσει το υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων (ΥΠΕΠΘ).

Ειδικότερα, η Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων διευθετεί το υπάρχον επί μακρόν εκκρεμές ζήτημα με την έκδοση διαπιστωτικής πράξης για κάθε παλαιό χώρο λατρείας. Η διαπιστωτική αυτή πράξη θα επέχει θέση άδειας ίδρυσης και λειτουργίας και θα επιφέρει όλες τις σχετικές έννομες συνέπειες.

Προϋπόθεση για την υποβολή της σχετικής αίτησης στη Διεύθυνση Θρησκευτικής Διοίκησης του ΥΠΠΕΘ είναι οι χώροι λατρείας να λειτουργούν συνεχώς και αδιαλείπτως στο συγκεκριμένο κτήριο ή τμήμα του πριν τις 9 Αυγούστου 1955 (δηλαδή προ της έναρξης ισχύος του συστήματος έκδοσης οικοδομικών αδειών) μέχρι και σήμερα.

Οι διαδικασίες για την υποβολή της αίτησης αναφέρονται στην Εγκύκλιο υπ’ αριθ. 176169/Θ1/19-10-2018 «Διαδικασία αναγνώρισης χώρου λατρείας, προ του 1955 υφισταμένου, τυπικής ή άτυπης μορφής οργάνωσης, θρησκείας και δόγματος θρησκευτικών κοινοτήτων» (ΑΔΑ ΩΑ3Υ4653ΠΣ-8Β3), η οποία έχει αναρτηθεί και στην ιστοσελίδα του υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων.

Σύμφωνα με το υπουργείο, για την επίλυση αυτή του ζητήματος ελήφθησαν υπόψη:

• Το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο (κοινή εγκύκλιος οδηγία 118939/Θ1/19-7-2016, ΑΔΑ 76774653ΠΣ-5Ω9). 
• Το γεγονός ότι πολλοί παλαιοί χώροι λατρείας ιστορικών θρησκευτικών κοινοτήτων (οι κυριότερες εκ των οποίων έχουν ήδη προσλάβει νομική προσωπικότητα ως θρησκευτικά ή εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4301/2014) δεν έχουν λάβει άδεια ίδρυσης και λειτουργίας για ευκτήριους οίκους που λειτουργούν διαρκώς και αδιαλείπτως επί πολλές δεκαετίες και πάντως προ του 1955.
• Την ανάγκη καταχώρησης στο τηρούμενο μητρώο των θρησκευτικών λειτουργών των χώρων αυτών, προκειμένου να διασφαλιστεί η έγκυρη και έγκαιρη πληροφόρηση των ληξιαρχείων για τις ιερουργίες με αστικές συνέπειες που τελούν και να διασφαλιστεί η δημόσια τάξη αλλά και τα πάσης φύσεως δικαιώματα των πολιτών.
• Το γεγονός ότι η τυχόν διατήρηση αυτής της εκκρεμούς κατάστασης μπορεί να οδηγήσει σε προσβολή των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των θρησκευομένων και των θρησκευτικών κοινοτήτων, χωρίς να δικαιολογείται από την αρχή της αναλογικότητας.
• Την ανάγκη να προστατευτεί η ασφάλεια και η υγεία των συναθροιζόμενων πιστών στους χώρους λατρείας, σύμφωνα με τις κείμενες πολεοδομικές διατάξεις και τη νομιμότητα ή μη των οικοδομών που αυτές ορίζουν ανά κατηγορία και χρόνο κατασκευής τους.