Οι «βάρβαροι» ενσαρκώνουν τέλεια τη θεωρία της μοναδικής αιτιότητας, συνιστούν την τελευταία καταφυγή, όταν το λογικό έχει εξαντλήσει όλα του τα επιχειρήματα.
Είναι «μία κάποια λύσις», όταν αναζητούμε υπαίτιους για την «έκπτωση της ελληνικής γλώσσας». («Ως Εκκλησία της Ελλάδος εκρατήσαμε, κρατούμε και θα κρατήσουμε το πολυτονικό... Φυλάσσομε με πλήρη συνείδησι τις πνευματικές μας Θερμοπύλες. Η γλώσσα είναι πατρίδα! Εάν αφεθή στα χέρια των βαρβάρων, στο τέλος, δεν θα ομιλούμε, αλλά θα βαρβαρίζομε, και όχι μόνον γλωσσικώς». Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος σε ημερίδα της 22ας Μαϊου).
Είναι «μία κάποια λύσις» για την επικράτηση των Lordi στη Eurovision.
Είναι «μία κάποια λύσις», σε σχηματικές συγκρούσεις θρησκειών ή πολιτισμών.
«Να είσαι βάρβαρος σήμερα σημαίνει να θεωρείς τον εαυτό σου πολιτισμένο και να ρίχνεις τους άλλους στον Καιάδα. Ενώ ο πολιτισμένος ξέρει πως είναι βάρβαρος, γνωρίζει την ευθραυστότητα των φραγμών που τον χωρίζουν από την ίδια του την ευτέλεια και γνωρίζει πως ο άνθρωπος κουβαλά μέσα του τη δυνατότητα τόσο για ατιμίες, όσο και για θαύματα». (Η μιζέρια του πλούτου του Πασκάλ Μπρυνκέρ)
* Γλυπτό του Φερνάντο Μποτέρο http://www.naftemporiki.gr/news/static/06/05/22/1190634.htm .