Ταξίδι στον χρόνο. Προσγείωση στο 2007, τότε που η γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Rundschau» ανησυχούσε ότι «θα αμαυρωθεί και η ίδια η χώρα, διότι η Siemens ψαρεύει σε θολά νερά και συμμετέχει σε σκοτεινές μπίζνες» και η γερμανική έκδοση των «Financial Times» υποστήριζε πως «ο κίνδυνος αποκάλυψης αυξήθηκε, διότι τόσο οι εισαγγελείς όσο και η κοινή γνώμη γίνονται όλο και περισσότερο επικριτικοί» μ’ αυτούς που λαδώνουν, την άλλη πλευρά στο τάνγκο της διαφθοράς, που δεν γνωρίζει φθορά, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ταξίδι στον χρόνο. Προσγείωση στο 2007, τότε που η γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Rundschau» ανησυχούσε ότι «θα αμαυρωθεί και η ίδια η χώρα, διότι η Siemens ψαρεύει σε θολά νερά και συμμετέχει σε σκοτεινές μπίζνες» και η γερμανική έκδοση των «Financial Times» υποστήριζε πως «ο κίνδυνος αποκάλυψης αυξήθηκε, διότι τόσο οι εισαγγελείς όσο και η κοινή γνώμη γίνονται όλο και περισσότερο επικριτικοί» μ’ αυτούς που λαδώνουν, την άλλη πλευρά στο τάνγκο της διαφθοράς, που δεν γνωρίζει φθορά.
Το προφίλ της χώρας δεν μουντζουρώθηκε και η τιμή του βαυαρικού κολοσσού σώθηκε, σώζοντας τα προσχήματα. Στην Ελλάδα, με έναν εξωδικαστικό συμβιβασμό (Ν. 4072/2012). Το Δημόσιο παραιτήθηκε από κάθε αστική και διοικητική αξίωση -περιλαμβανομένων εκείνων από ξέπλυμα χρήματος και παραβίαση της νομοθεσίας περί ανταγωνισμού- και δεσμεύτηκε ότι δεν θα καταθέσει ένδικα βοηθήματα και δεν θα επιβάλει πρόστιμα ή κυρώσεις κατά της γερμανικής εταιρείας, που κατέβαλε 170 εκατ. ευρώ (τα 90 εκατ. για προγράμματα κατά της απάτης, πανεπιστημιακά και ερευνητικά προγράμματα, υποτροφίες κ.ά.), όπως ενημέρωσε τον Σεπτέμβριο του 2017 ο ΥΠΟΙΚ τη Βουλή.
Δεν εκτέλεσε, βέβαια, μία κρίσιμη συμβατική υποχρέωση, την επένδυση ύψους 60 εκατ. - 100 εκατ. ευρώ, αλλά εμείς είμαστε κιμπάρηδες και ξεχασιάρηδες. Και κάτι άλλο, πιο βαρύ κι απ’ το ρεγάλο. Σκανδαλιζόμαστε με τους λαδιάρηδες και μένουν στο απυρόβλητο οι σκανδαλιάρηδες. Αν κάποιος, έστω μετά πολλών κόπων και ξεχασμένων τρόπων, έρχεται αντιμέτωπος με τη Δικαιοσύνη, γιατί χρηματίζεται, δεν πρέπει ανάλογη να είναι και η μεταχείριση αυτών που τον χρηματίζουν;
«Στην περίεργη Ελλάδα κυνηγάμε αυτόν που τα παίρνει, αλλά όχι αυτόν που τα δίνει», σχολιάζει ο Στέφανος Μάνος. Γιατί; «Για να μπορεί να δώσει και σε άλλους;», διερωτάται ο πρώην υπουργός.
Ίσως, γιατί η Δικαιοσύνη βραδυπορεί και όσο η υπόθεση εκκρεμεί πώς αποκλείεις μια εταιρεία, και δη ισχυρή, από κάθε συναλλαγή.
Ίσως, γιατί είσαι πλέον δεμένος με κοντό σκοινί, αφού ο «καλλιεργητής» συνήθως προέρχεται από κάποια μεγάλη δανείστρια της πληγωμένης χώρας. Κατάλαβες με τι όπλα παίζουν τώρα και γιατί η κάθαρση είναι λόγια, για να περνά η ώρα;