Έκκληση στους αρμόδιους φορείς για άμεση κάλυψη των κενών και επαρκή στελέχωση απευθύνουν οι γονείς του Ειδικού Νηπιαγωγείου για παιδιά στο Φάσμα του Αυτισμού του Αιγάλεω. Επικαλούμενοι την εμπειρία προηγούμενων ετών, κατά τα οποία γινόταν ουσιαστική δουλειά με απτά αποτελέσματα στο συγκεκριμένο νηπιαγωγείο, ζητούν να έχουν τα παιδιά τους την ίδια ευκαιρία για ουσιαστική εκπαίδευση και όχι φύλαξη.
Έκκληση στους αρμόδιους φορείς για άμεση κάλυψη των κενών και επαρκή στελέχωση απευθύνουν οι γονείς του Ειδικού Νηπιαγωγείου για παιδιά στο Φάσμα του Αυτισμού του Αιγάλεω. Επικαλούμενοι την εμπειρία προηγούμενων ετών, κατά τα οποία γινόταν ουσιαστική δουλειά με απτά αποτελέσματα στο συγκεκριμένο νηπιαγωγείο, ζητούν να έχουν τα παιδιά τους την ίδια ευκαιρία για ουσιαστική εκπαίδευση και όχι φύλαξη.
«Επιλέξαμε αυτό το νηπιαγωγείο, στη βάση των συστάσεων ειδικών, που παρακολουθούν τα παιδιά μας...Διεκδικούμε για τα παιδιά μας εκπαίδευση και όχι φύλαξη. Και αυτή τη στιγμή δεν είμαστε σίγουροι ούτε καν για την ασφαλή φύλαξη» τονίζουν, εξηγώντας ότι τα πρόκειται για παιδιά με σοβαρά προβλήματα επικοινωνίας, στερεοτυπίες και εμμονές, υπερκινητικά, χωρίς αίσθηση κινδύνου. Αλλά παιδιά με δυνατότητες, εκπαιδεύσιμα και όχι «χαμένες υποθέσεις». Περιγράφουν τις καθημερινές μάχες και ζητούν «ισότητα στην εκπαίδευση». «Θέλουμε να πείτε με τις ενέργειές σας- πως δεν είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας» καλούν τους αρμοδίους.
Ολόκληρη η επιστολή προς το υπουργείο Παιδείας και τον περιφερειακό διευθυντή εκπαίδευσης, έχει ως εξης:
«Με την επιστολή αυτή θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για το σοβαρό πρόβλημα έλλειψης προσωπικού στο «Ειδικό Νηπιαγωγείο Εκπαίδευσης Παιδιών στο Φάσμα του Αυτισμού» του Αιγάλεω. Απευθυνόμενοι σε ανθρώπους ευαισθητοποιημένους στα θέματα ειδικής αγωγής, που στηρίζουν το δικαίωμα όλων των παιδιών στην ουσιαστική εκπαίδευση, πιστεύουμε ότι θα βρούμε ευήκοα ώτα.
Στο νηπιαγωγείο έχουν εγγραφεί 22 παιδιά, ενώ όπως έχουμε ενημερωθεί από τη διεύθυνση, εκκρεμούν και άλλες εγγραφές. Αυτή τη στιγμή τα παιδιά μας χωρίζονται σε τμήματα πενταμελή και εξαμελή, αφού έχουν διοριστεί πέντε νηπιαγωγοί, αλλά η μία απουσιάζει με άδεια λοχείας, με αποτέλεσμα στην πραγματικότητα να είναι τέσσερις. Επιπλέον η εργοθεραπεύτρια έχει λάβει 15νθημερη άδεια κυήσεως και δεν γνωρίζουμε πότε θα είναι δυνατόν να επιστρέψει, ενώ δεν έχει τοποθετηθεί στο σχολείο ψυχολόγος. Ζητάμε λοιπόν να καλυφθούν άμεσα τα συγκεκριμένα κενά, χωρίς όμως αυτό να είναι αρκετό.
Το αίτημά μας είναι να διοριστεί επαρκές προσωπικό, ώστε το νηπιαγωγείο να λειτουργήσει με τριμελή τμήματα (συγκεκριμένα 6 τριμελή και ένα τετραμελές). Αυτό συνέβαινε όλα τα προηγούμενα έτη από ιδρύσεώς του, το 2008, με μοναδική εξαίρεση την περσινή χρονιά. Αυτό εισηγούνται και φέτος η Σχολική Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής και τα ΚΕΔΔΥ- οι φορείς, που εσείς έχετε ορίσει ως ειδικούς να κρίνουν τις ανάγκες της κάθε μονάδας. Ζητάμε λοιπόν να υπαχθούμε στην περίπτωση της Παραγράφου 4 του Άρθρου 11 του Νόμου 4452/2017.
Η διεύθυνση του νηπιαγωγείου μας έχει ενημερώσει πως τον Σεπτέμβριο εστάλη εκ νέου σχετικό αίτημα. Αυτό συνοδεύεται όχι μόνο από το πρακτικό, που υποστηρίζει με αναλυτική επιχειρηματολογία τη λειτουργία σε τριμελή τμήματα, αλλά και από την θετική εισήγηση τόσο της Σχολικής Συμβούλου Ειδικής Αγωγής όσο και του Προϊσταμένου των ΚΕΔΔΥ Γ’ Αθήνας.
Σας ζητάμε να ανταποκριθείτε στην επίσημη εισήγηση των ειδικών, για να έχουμε εμείς και τα παιδιά μας την εμπειρία των γονέων προηγούμενων ετών. Αυτοί μας έχουν μιλήσει με ενθουσιασμό για την ουσιαστική δουλειά, που γινόταν στα τριμελή τμήματα του νηπιαγωγείου, για την πρόοδο που είδαν στα παιδιά τους σε όλα τα επίπεδα, για αποτελέσματα, που έχουν «μεταμορφώσει» την καθημερινότητά τους. Σας ζητάμε μία ευκαιρία να αντεπεξέλθουμε καλύτερα στις καθημερινές μας προκλήσεις.
Επιλέξαμε αυτό το νηπιαγωγείο, στη βάση των συστάσεων ειδικών, που παρακολουθούν τα παιδιά μας, αλλά και των μαρτυριών αυτών των γονέων. Και προχωρήσαμε στην εγγραφή με προσδοκίες να προσφέρουμε στα παιδιά αυτό, που έχουν πραγματικά ανάγκη. Η ελπίδα μας αυτή, που ενισχύθηκε από τις εξαγγελίες του υπουργού για την ειδική αγωγή στην έναρξη της σχολικής χρονιάς, έχει δώσει τώρα τη θέση της στην απογοήτευση και την αγωνία.
Διεκδικούμε για τα παιδιά μας εκπαίδευση και όχι φύλαξη. Και αυτή τη στιγμή δεν είμαστε σίγουροι ούτε καν για την ασφαλή φύλαξη. Τα παιδιά μας είναι υπερκινητικά, παρορμητικά, δεν έχουν την αίσθηση κινδύνου, μπορούν να αυτοτραυματιστούν και να τραυματίσουν άλλα παιδιά ή το εκπαιδευτικό προσωπικό από εκνευρισμό (που τους προκάλεσε ένα απλός ήχος ή η απαίτηση να μην κάνουν αυτό που έχουν εκείνη τη στιγμή στο μυαλό τους) ή ακόμη και από χαρά, ενθουσιασμό. Η αναστάτωση ενός παιδιού μπορεί δε να δημιουργήσει ντόμινο αντιδράσεων μέσα στην τάξη. Εμείς ως γονείς γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι να αντιμετωπίσουμε μία τέτοια κατάσταση με ένα μόνο παιδί. Αναρωτιόμαστε λοιπόν. Θα μπορούσε αυτός που θα αποφασίσει να λειτουργήσουν με περισσότερα παιδιά τα τμήματα, να ανταποκριθεί σε μία τέτοια κατάσταση; Μπορεί ένας εκπαιδευτικός να αναλάβει τέτοια ευθύνη;
Τα παιδιά δεν αυτοεξυπηρετούνται στην πλειονότητά τους και ακόμη και εκείνα που μπορούν να επικοινωνήσουν την επιθυμία τους να πάνε τουαλέτα, δεν μπορούν να τηρήσουν κανόνες υγιεινής. Εμφανίζουν επίσης σοβαρές επικοινωνιακές δυσκολίες. Τα περισσότερα δεν έχουν λόγο. Όπως τα τυφλά παιδιά έχουν τον Κώδικα Μπράιγ ή τα κωφά τη νοηματική, έτσι και για τα παιδιά στον αυτισμό υπάρχουν εναλλακτικά συστήματα επικοινωνίας. Αυτά λοιπόν απαιτούν κανονικά αναλογία 2 εκπαιδευτικών προς ένα παιδί. Αναπτυξιολόγοι και παιδοψυχίατροι συνιστούν μάλιστα ατομικά μαθήματα λογοθεραπείας, εργοθεραπείας τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα. Γιατί είναι παιδιά εκπαιδεύσιμα, όχι «καταδικασμένα», όχι «χαμένες υποθέσεις».
Τα παιδιά μας αντιμετωπίζουν επίσης εμμονές, στερεοτυπίες και σοβαρά αισθητηριακά προβλήματα. Για τους ειδικούς αυτά είναι συμπτώματα μίας διαταραχής. Για εμάς είναι καθημερινές μάχες, ένας διαρκής αγώνας μεγάλων αποστάσεων και υψηλών εμποδίων.
Ξέρετε πώς είναι να κλαίει ένα παιδί όλη νύχτα και να μην μπορεί να εξηγήσει αν πονάει, εάν το ενόχλησε κάποιος θόρυβος, το ύφασμα, που ακουμπάει στο σώμα του ή ένα αντικείμενο, που θεωρεί ότι έχει «εισβάλλει» στο χώρο του; Έχετε δει ποτέ ένα παιδί να πέφτει ξαφνικά κάτω στο δρόμο και να χτυπάει το κεφάλι του, επειδή δεν πάτησε μία γραμμή; Να προσπαθεί να λυθεί από το καθισματάκι στο αυτοκίνητο κλαίγοντας υστερικά, γιατί αναγκαστήκατε να αλλάξετε την καθιερωμένη διαδρομή για το σπίτι ή το σχολείο; Μπορείτε να αισθανθείτε πώς είναι να χρειάζεται να κάνεις στο παιδί σου μέθη για κάθε ιατρική εξέταση; Έχετε σκεφτεί ποτέ πώς είναι να σταματά μία οικογένεια τις επισκέψεις σε φιλικά ή συγγενικά πρόσωπα, να αποφεύγει τις κοινωνικές εκδηλώσεις, να μην μπορεί να βγει όλη μαζί έστω για έναν καφέ;
Σας ζητάμε να μπείτε για λίγο στη θέση μας. Σας καλούμε να εμπιστευθείτε την κρίση των αρμόδιων φορέων και να κάνετε πράξη τη δική σας διακήρυξη για ισότητα στην εκπαίδευση. Να δείξετε εμπράκτως ότι και εσείς αναγνωρίζετε πως τα παιδιά μας έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση. Να τους πείτε- με τις ενέργειές σας- πως δεν είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Με εκτίμηση,
Οι γονείς του Ειδικού Νηπιαγωγείου Εκπαίδευσης Παιδιών στο Φάσμα του Αυτισμού»