Οι τράπεζες παραμένουν εξαιρετικά αδύναμες να επιτελέσουν τον πραγματικό τους ρόλο. Και ποιος είναι αυτός; Ασφαλώς η χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας, γράφει η Ειρήνη Σακελλάρη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Ειρήνης Σακελλάρη
[email protected]
Οι τράπεζες παραμένουν εξαιρετικά αδύναμες να επιτελέσουν τον πραγματικό τους ρόλο. Και ποιος είναι αυτός; Ασφαλώς η χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας.
Έτσι η χώρα μας παραμένει ασφαλώς και ευτυχώς μια οικονομία της αγοράς, χωρίς ωστόσο να διαθέτει πραγματική τραπεζική πίστη. Και τι συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις; Θα μπορούσε να πει κανείς πως οι γίγαντες μεγαλώνουν, «πατούν» τους νάνους και τελικώς κυκλοφορούν σε έναν έρημο τόπο όπου η ανάπτυξή τους τείνει να μην έχει και πολλή σημασία.
Καθώς οι τράπεζες δεν χρηματοδοτούν μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι μόνοι που μπορούν να αναζητήσουν κεφάλαια για τις δραστηριότητές τους είναι οι μεγάλοι παίκτες, δηλαδή οι μεγάλες και πολύ μεγάλες εταιρείες και κυρίως οι πολυεθνικές. Εάν παρ’ ελπίδα βρεθούν κάποιες λίγες μικρές επιχειρήσεις που θα καταφέρουν να χρηματοδοτηθούν, αγοράζουν χρήμα με πολύ υψηλό κόστος.
Επομένως η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας αργοπεθαίνει χωρίς να μπορεί να αιμοδοτήσει με οποιονδήποτε τρόπο τις δραστηριότητές της.
Αυτό διαμορφώνει συνθήκες για μια βίαιη αναδιανομή πλούτου σε λίγους επιχειρηματίες, που κι αυτοί ωστόσο σε μια καθημαγμένη οικονομία δεν έχουν πολλά περιθώρια να διοχετεύσουν τις πωλήσεις τους. Χαρακτηρίζονται γίγαντες, αλλά τελικώς στη χώρα μας μετατρέπονται σε γίγαντες με πήλινα πόδια. Έτσι κι αυτές οι μεγάλες επιχειρήσεις, είτε απευθύνονται στο εξωτερικό είτε μεταφέρουν τις έδρες τους στο εξωτερικό ώστε να πετυχαίνουν φθηνότερα κόστη.
Το επιχειρείν, λοιπόν, περιθωριοποιείται στη χώρα μας κατά τρόπο βάναυσο και γυρίζει γύρω από τον εαυτό του σε μια κατάσταση εγκατάλειψης.
Η αρνητική πιστωτική επέκταση έχει πολύ σοβαρή συνέπεια ακόμη και για τις ίδιες τις τράπεζες: μη χορηγώντας δάνεια αναλώνουν τα κεφάλαιά τους επιχειρώντας μια περίπου μάταιη εξυγίανση ισολογισμών που δεν είναι καθόλου απίθανο για κάποια ή κάποιες από αυτές να καταλήξει σε νέες ανακεφαλαιοποιήσεις.
Εάν οι τράπεζες δεν καταφέρουν να ενισχύσουν την πιστωτική επέκταση, ούτε οι ίδιες θα μπορέσουν να ανακάμψουν ούτε πολύ περισσότερο θα δώσουν την ευκαιρία και τον χώρο στην οικονομία να ανακάμψει. Κι έτσι, πολύ πολύ σύντομα θα φανεί πως όλες οι θυσίες που προηγήθηκαν ίσως και να πήγαν χαμένες.