Είναι μισογύνης, ρατσιστής και νοσταλγός της δικτατορίας. Παρ’ όλα αυτά, ο Ζαΐρ Μπολσονάρο υπερίσχυσε στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών της Βραζιλίας. Και βαίνει ολοταχώς προς την προεδρία της μεγαλύτερης οικονομίας της Λατινικής Αμερικής. Ο Μπολσονάρο ήταν ξεκάθαρος και ως προς τις προεκλογικές του δεσμεύσεις , γράφει η Αγγελική Κοτσοβού.
Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Είναι μισογύνης, ρατσιστής και νοσταλγός της δικτατορίας. Παρ’ όλα αυτά, ο Ζαΐρ Μπολσονάρο υπερίσχυσε στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών της Βραζιλίας. Και βαίνει ολοταχώς προς την προεδρία της μεγαλύτερης οικονομίας της Λατινικής Αμερικής. Ο Μπολσονάρο ήταν ξεκάθαρος και ως προς τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Όπως δήλωσε ο ίδιος, δεν πρόκειται να είναι αγγελιοφόρος «ειρήνης και αγάπης» εν όψει του δεύτερου γύρου των εκλογών (28/10).
Ο Μπολσονάρο, που συχνά αποκαλείται «Τραμπ των Τροπικών», θα αναμετρηθεί με τον υποψήφιο του κεντροαριστερού Κόμματος Εργαζομένων, Φερνάντο Αντάτζι. Ο Αντάτζι αντικατέστησε τον πρώην πρόεδρο Λούις Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, ο οποίος έχει καταδικασθεί σε φυλάκιση, καθώς βρέθηκε ένοχος για διαφθορά και νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα.
«Οι καλοί άνθρωποι της Βραζιλίας θέλουν να ξεφορτωθούν τον σοσιαλισμό, δεν θέλουν το καθεστώς της Βενεζουέλας. Θέλουν μια φιλελεύθερη οικονομία και θέλουν να υπερασπισθούν τις οικογενειακές αξίες» δήλωσε ο Μπολσονάρο, λίγο μετά τον θρίαμβο της 7ης Οκτωβρίου, με προβάδισμα 17 ποσοστιαίων μονάδων.
Ο 63χρονος, πρώην αξιωματικός του στρατού, κέρδισε την εμπιστοσύνη του λαού υποσχόμενος ότι θα βάλει στη φυλακή τους διεφθαρμένους πολιτικούς και θα χαλαρώσει το πλαίσιο, ώστε να είναι πιο εύκολο για τους αστυνομικούς να πυροβολούν διακινητές ναρκωτικών. Ο Αντάτζι, από την άλλη πλευρά, υπόσχεται επιστροφή στη «χρυσή» οκταετία οικονομικής ευημερίας από το 2003 έως το 2011. Η άνοδος του Μπολσονάρο στην πολιτική σκηνή έρχεται σε μια εποχή που η μεγαλύτερη οικονομία της Λ. Αμερικής προσπαθεί να συνέλθει από το σκάνδαλο «Πλυντήριο Αυτοκινήτων», στο οποίο ενεπλάκησαν πολιτικοί και υψηλόβαθμα στελέχη κρατικών εταιρειών, με αποκαλύψεις για μίζες και δωροδοκίες πολλών δισ. Η λαϊκή δυσαρέσκεια και απογοήτευση απέναντι στο διεφθαρμένο σύστημα είναι από τους βασικούς λόγους της ισχυρής δημοτικότητας του Μπολσονάρο, παρά τις ρατσιστικές, ομοφοβικές και σεξιστικές του απόψεις. Κατά την αποπομπή της προέδρου Ρούσεφ, ο Μπολσονάρο είχε αφιερώσει την ψήφο του «στη μνήμη του συνταγματάρχη Κάρλος Αλμπέρτο Μπριλιάντε Ούστρα», ενός από τους πιο σκληρούς βασανιστές επί του δικτατορικού καθεστώστος.
Υποστηρικτές του αστέρες του ποδοσφαίρου όπως ο Ροναλντίνιο, οι περισσότεροι μεγαλο-αγρότες, ενώ στις πόλεις η εύπορη τάξη και οι Ευαγγελιστές λόγω των άκαμπτων θέσεών του για τις αμβλώσεις. Σε μια χώρα που βυθίζεται σε κρίση, με 13 εκατ. πολίτες χωρίς δουλειά και στα όρια της φτώχειας, με τα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας να αυξάνονται ανησυχητικά, οι πολίτες προσέρχονται στις κάλπες με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Και ψηφίζουν έναν άνθρωπο που έχει δηλώσει ότι «τίποτε δεν αλλάζει σε αυτή τη χώρα με την ψήφο -απολύτως τίποτε».