Η Ιταλία δεν έχασε ποτέ την πρόσβασή της στις αγορές. Ακόμη και στην αιχμή της κρίσης. Διαθέτει ισχυρά στοιχεία στην οικονομία της, αν και η ανάπτυξή της τα τελευταία είκοσι χρόνια δεν είναι αντίστοιχη του ειδικού βάρους της στην Ε.Ε. και στο G7. Οι οικονομολόγοι ορίζουν προβλήματα διαρθρωτικά, υπάρχουν όμως και υπαρξιακά. Είναι δύο Ιταλίες -ο εκβιομηχανισμένος Βορράς και ο ασθενής Νότος-, που δεν έχουν και πολλές φιλίες, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Η Ιταλία δεν έχασε ποτέ την πρόσβασή της στις αγορές. Ακόμη και στην αιχμή της κρίσης. Διαθέτει ισχυρά στοιχεία στην οικονομία της, αν και η ανάπτυξή της τα τελευταία είκοσι χρόνια δεν είναι αντίστοιχη του ειδικού βάρους της στην Ε.Ε. και στο G7. Οι οικονομολόγοι ορίζουν προβλήματα διαρθρωτικά, υπάρχουν όμως και υπαρξιακά. Είναι δύο Ιταλίες -ο εκβιομηχανισμένος Βορράς και ο ασθενής Νότος-, που δεν έχουν και πολλές φιλίες.
Ο Σαλβίνι μες στων αγορών τη δίνη τονίζει, ειρωνικά, ότι «για πρωινό συνηθίζει να τρώει ψωμί και σπρεντ» και διαμηνύει ότι δεν θα πουλήσει της χώρας τα ασημικά.
Ο πρόεδρος της Κομισιόν δεν συγκρίνει, αλλά και να περάσει δεν τ’ αφήνει: «Αν τώρα πω ότι υπάρχει κίνδυνος η Ιταλία να γίνει μια δεύτερη Ελλάδα, οι Ιταλοί θα θυμώσουν. Γι’ αυτό και δεν συγκρίνω την Ιταλία με την Ελλάδα παρά το υψηλό χρέος και το υπερβολικό έλλειμμα».
Καλά κάνει και δεν συγκρίνει, διότι το μέγεθος μετράει, αλλά και γιατί -όπως έγραψε προ τριμήνου ο Βόλφγκανγκ Μινχάου στους «FT»- «ένας από τους λόγους που η ελληνική εξέγερση απέναντι στο κατεστημένο απέτυχε το 2015 ήταν η έλλειψη συμμάχων. Οι λαϊκιστές της δεξιάς έχουν μια διαφορετική στρατηγική. Κινούνται μέσα στο εσωτερικό της Ε.Ε., σχηματίζοντας συμμαχίες. Η φιλοδοξία τους είναι να καταλάβουν τους θεσμούς της Ε.Ε. και να καταστρέψουν την Ε.Ε. από μέσα. Ο κ. Σαλβίνι κοιτάζει προς τις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2019 και οι πιθανότητές του φαίνονται καλές».
Παρά τις ανησυχίες, που αποτυπώνονται και στων ομολόγων τις ανοδικές πορείες, αυτή τη στιγμή δεν διεξάγεται ο κύριος αγώνας. Είμαστε στην προθέρμανση. Μέχρι τις 15 Οκτωβρίου, η Κομισιόν θα πάρει επισήμως στα χέρια της το προσχέδιο του ιταλικού προϋπολογισμού και θα ακολουθήσουν τα γνωστά ευρωπαϊκά, που θα τραβήξουν εβδομάδες.
Το αποφασιστικό ματς έχει μετατεθεί για τις ευρωεκλογές. Οι μαγιάτικες κάλπες θα δείξουν πού έγειρε η πλάστιγγα και αν η Ε.Ε. έχει χρόνο, δυνάμεις και αντοχές, για να αντιμετωπίσει την κρίση εθνικών χρεών και το μεταναστευτικό, που έχουν βάλει φωτιά στο σκηνικό.
Μέχρι τότε; Πολλά θα εξαρτηθούν από τις αγορές. Ο «Καβαλιέρε» εκθρονίστηκε προ επταετίας, όταν τα επιτόκια των δεκαετών ομολόγων ξεπέρασαν -στις 9 Νοεμβρίου 2011- το 7%, για πρώτη φορά από τον Ιούνιο 1997. Σήμερα, είναι στα μισά.