Σε μια από τις χειρότερες θέσεις διεθνώς -μαζί με την Ισπανία- βρέθηκε η Ελλάδα εν μέσω κρίσης όσον αφορά την πορεία του δείκτη γεννήσεων. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από την έκθεση που συνέταξε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για τη μελέτη των επιπτώσεων της 10ετούς οικονομικής κρίσης. Έτσι, λίγα 24ωρα μετά τη δημοσίευση των στατιστικών στοιχείων για την πορεία των γεννήσεων στην Ελλάδα από την Ελληνική Στατιστική Αρχή, έρχεται το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να αναδείξει ότι η ελληνική επίδοση όχι μόνο είναι αρνητική, αλλά είναι και η χειρότερη σε διεθνές επίπεδο.
Σε μια από τις χειρότερες θέσεις διεθνώς -μαζί με την Ισπανία- βρέθηκε η Ελλάδα εν μέσω κρίσης όσον αφορά την πορεία του δείκτη γεννήσεων. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από την έκθεση που συνέταξε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για τη μελέτη των επιπτώσεων της 10ετούς οικονομικής κρίσης. Έτσι, λίγα 24ωρα μετά τη δημοσίευση των στατιστικών στοιχείων για την πορεία των γεννήσεων στην Ελλάδα από την Ελληνική Στατιστική Αρχή, έρχεται το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να αναδείξει ότι η ελληνική επίδοση όχι μόνο είναι αρνητική, αλλά είναι και η χειρότερη σε διεθνές επίπεδο.
Στο 2ο κεφάλαιο της έκθεσης, με τίτλο «The Global Economic Recovery 10 years after the 2008 Financial Meltdown», επισημαίνεται ότι η ύφεση, η οποία οδήγησε σε υψηλά ποσοστά ανεργίας, ήταν αυτή που οδήγησε και στην αναβολή των αποφάσεων για γάμο και τεκνοποίηση.
Η Ελλάδα ήταν ούτως ή άλλως χαμηλά στη σχετική κατάταξη, με τον δείκτη να διαμορφώνεται στο 1,5. Ωστόσο, μετά την κρίση υποχώρησε στο 1,3 (σ.σ.: αντιστοιχεί σε παιδιά ανά οικογένεια).
Αξίζει να σημειωθεί ότι σε αναπτυγμένες οικονομίες όπως αυτή των ΗΠΑ υπήρξε επίσης μείωση, ωστόσο ο δείκτης διαμορφώνεται (σε όρους 2016) στο 1,8 από 2,12 που ήταν το 2007, δηλαδή πριν ξεσπάσει η κρίση.
Το ΔΝΤ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου εκτιμώντας ότι «αυτά τα σταθερά χαμηλά ποσοστά γονιμότητας κατά την τελευταία δεκαετία μπορεί να επηρεάσουν τη μελλοντική εισροή εργατικού δυναμικού και έτσι να αποδυναμώσουν την πιθανή ανάπτυξη μακροπρόθεσμα».
Η έκθεση συνδέει απόλυτα την πορεία των γεννήσεων με την πορεία της απασχόλησης (και όχι κατ’ ανάγκη τη μείωση της ανεργίας). Επίσης, οι αποφάσεις των ζευγαριών συνδέονται με τα προβλήματα στα συστήματα κοινωνικής πρόνοιας αλλά και με τις ασκούμενες πολιτικές της αγοράς εργασίας.