Στο πολυβραβευμένο έργο «Φεγγίτης» του Βρετανού θεατρικού Sir David Hare, πρωταγωνιστεί ο Δημήτρης Καταλειφός. Το έργο συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά, λόγω της μεγάλης επιτυχίας του, στο θέατρο Εμπορικόν, από τον Οκτώβριο, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη.
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Στο πολυβραβευμένο έργο «Φεγγίτης» του Βρετανού θεατρικού Sir David Hare, πρωταγωνιστεί ο Δημήτρης Καταλειφός. Το έργο συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά, λόγω της μεγάλης επιτυχίας του, στο θέατρο Εμπορικόν, από τον Οκτώβριο, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη.
Με αφορμή την παράσταση, μιλήσαμε με τον -πολυδιάστατα εμπλεκόμενο με την υποκριτική τέχνη- πρωταγωνιστή της.
Λίγα λόγια σας για την παράσταση;
«Η παράσταση θα έλεγα πως ακολουθεί το κείμενο. Χωρίς την πρόθεση να το αλλοιώσει ή να το μετατοπίσει σε κάτι άλλο από αυτό που είναι. Το έργο γράφτηκε το 1993 και το διατηρήσαμε στην εποχή του. Δεν έγινε καμιά προσπάθεια- σωστά κατά την γνώμη μου- να το φέρουμε στις μέρες μας για να γίνει, ας πούμε, πιο επίκαιρο. Διαδραματίζεται στην Αγγλία, μετά την πτώση της Θάτσερ, κι αυτό παίζει σημαντικό ρόλο όσον αφορά το πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο της ιστορίας του έργου. Είναι μια ερωτική ιστορία με ιδεολογικές αντιπαραθέσεις. Αυτές οι αντιπαραθέσεις για τον πλούτο και την φτώχεια είναι διαχρονικές».
Περιγράψτε μας τον ήρωα που ενσαρκώνετε. Κάποια σημεία ταύτισης και κάποιες έντονες διαφορές «ανάμεσά σας»;
«Ο ήρωας που παίζω είναι ένας μεσόκοπος, αυτοδημιούργητος, επιτυχημένος επιχειρηματίας που περνάει μια καθολική κρίση στη ζωή του και έχει τρομερή ανάγκη για μια δεύτερη ευκαιρία από την κοπέλα που αγαπά και τον έχει εγκαταλείψει. Η γυναίκα του έχει πεθάνει εδώ και έναν χρόνο και αυτός κουβαλάει ενοχές, για τις οποίες προσπάθησε και προσπαθεί ακόμα να εξιλεωθεί. Η συνάντηση με την κοπέλα, που έχει πια αφιερωθεί στη διδασκαλία παιδιών του περιθωρίου, τρία χρόνια μετά τον χωρισμό τους, είναι καθοριστική για την ζωή τους.
Τους ενώνει αγάπη, αλλά οι ενοχές και ο χρόνος που μεσολάβησε τους έχει αλλάξει σε τέτοιο βαθμό, ώστε οι διαφορές τους να μοιάζουν αγεφύρωτες. Η αγάπη αλλά και οι πολιτικές αντιπαραθέσεις τους διαγράφονται με μεγάλη μαεστρία από τον συγγραφέα.
Το κοινό που βρίσκω με τον ήρωα είναι ότι μεγαλώνει, τα περιθώρια στενεύουν και η ανάγκη για αγάπη και εξιλέωση γίνεται πιο επιτακτική. Αυτό, κυρίως, με συγκινεί στην περίπτωσή του. Και το γεγονός, επίσης, του ότι του είναι αδύνατον να μετατοπίσει την οπτική του απέναντι στον κόσμο και τα πράγματα».
Πώς προσεγγίζει το έργο ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης;
«Με αγάπη για το έργο και όλους τους συντελεστές της παράστασης. Δημιούργησε ένα ευχάριστο κλίμα για δουλειά, επικοινωνία και συνεννόηση. Πιστεύω πως είναι ένας έξυπνος, ευαίσθητος και ευγενικός άνθρωπος και πως με αυτά τα εφόδια θα καταφέρει και άλλα σημαντικά πράγματα στον τομέα της σκηνοθεσίας. Τον συμπαθώ, τον εκτιμώ, τον θαυμάζω και περιμένω τις δουλειές του με ενδιαφέρον».
Πολυδιάστατη η καλλιτεχνική σας δράση. Διδασκαλία, σκηνοθεσία, υποκριτική –τηλεοπτικοί και κινηματογραφικοί ρόλοι, θέατρο. Είναι κάποιος από αυτούς τους χώρους, περισσότερο αγαπημένος σας;
«Αγαπώ όλους αυτούς τους χώρους το ίδιο. Αλλά το πιο σημαντικό είναι οι άνθρωποι με τους οποίους συναντιέσαι, σε οποιονδήποτε από αυτούς τους χώρους. Όταν καταφέρω να επικοινωνήσω με έναν ηθοποιό ή έναν σκηνοθέτη ή έναν μαθητή ή έναν συνάδελφο, τότε ο καθένας από αυτούς τους χώρους αποκτά για μένα νόημα και μου δίνει χαρά. Το θέατρο, ο κινηματογράφος, η τηλεόραση είναι πάνω από όλα τέχνες της συνεννόησης και της συνενοχής».
Ένας ρόλος σας που αγαπήσατε ιδιαίτερα; Και κάποια λόγια του;
«Αισθάνομαι πως ο αγαπημένος μου ρόλος δεν έχει έρθει ακόμα. Παρόλο που είχα την τύχη και την ευλογία να έχω παίξει θαυμάσιους ρόλους, σπουδαίων συγγραφέων. Ίσως αυτή η αναμονή και η ελπίδα να με κρατάνε ακόμα ζωντανό και ζεστό. Πάντως, κάθε φορά που αναλαμβάνω έναν ρόλο, λαχταρώ να είναι ο καλύτερος».
Ένα βιβλίο που διαβάσατε τελευταία;
«Αυτό το καλοκαίρι διάβασα αρκετά. Μεγάλη απόλαυση! Με συγκίνησε ο “Στόουνερ” του άγνωστου σε μένα Τζον Ουίλιαμς. Ένα πραγματικό αριστούργημα. Και η “Μοναδική ιστορία” του Τζούλιαν Μπαρνς. Μια αντίστοιχη “αισθηματική αγωγή ενός νέου”, τοποθετημένη στην δεκαετία του 1960 στο Λονδίνο. Τα πιο πολύτιμα για μένα δώρα, σε αυτό το ζοφερό καλοκαίρι που ζήσαμε”.
Κάποιο μελλοντικό σας σχέδιο;
«Ελπίζω να πάει καλά ο “Φεγγίτης” και την άνοιξη να κάνω για λίγες παραστάσεις ένα κείμενο του Μπέκετ».
Μια σκέψη, ένα σχόλιό σας για τη σημερινή Ελλάδα;
«Είναι μια απίστευτα ωραία χώρα με κατοίκους, συνήθως, διχασμένους. Και μέσα τους και μεταξύ τους. Ικανούς για το καλό αλλά και για το χειρότερο. Μια διαρκής αντίφαση και μια διαρκής αντιπαράθεση. Και πάντα μια χαμηλή παιδεία –η πιο βασική νομίζω αιτία για το ότι δεν μπορούμε να ισορροπήσουμε τις αντιφάσεις μας και να συνεννοηθούμε με τους άλλους».
Και μια ευχή σας;
«Να δούμε μέσα σε μας, έξω από μας, να καθαρίσει το βλέμμα μας και μετά να κοιτάξουμε προς το μέλλον. Το οφείλουμε στις γενιές που έρχονται».
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Μιρέλλα Παπαοικονόμου, σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή, κοστούμια: Μαρία Κοντοδήμα, μουσική σύνθεση: Μίνως Μάτσας, σχεδιασμός φωτισμών: Αλέκος Γιάνναρος, βοηθός σκηνοθέτη: Έλενα Σκουλά, βοηθός σκηνογράφου: Γιώργος Θεοδοσίου. Πρωταγωνιστούν: Δημήτρης Καταλειφός, Λουκία Μιχαλοπούλου, Μιχάλης Πανάδης. Θέατρο Εμπορικόν: Σαρρή 11, Αθήνα, τηλέφωνο : 210-3211750, 211.1000.365
Ημέρες – ώρες παραστάσεων
Τετάρτη: 20:00, Πέμπτη, Παρασκευή: 21:00, Σάββατο: 18:00 & 21:00, Κυριακή: 20:00.