Έχοντας αποσπάσει τέσσερα βραβεία «Ίρις» της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, η «Πολυξένη» της Δώρας Μασκλαβάνου ολοκληρώνει τον κύκλο της, με την επιλογή της για να είναι αυτή που θα υποβάλλει η Ελλάδα στην κούρσα του Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Έχοντας αποσπάσει τέσσερα βραβεία «Ίρις» της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (Α΄ Γυναικείου Ρόλου στην Κάτια Γκουλιώνη, Β΄ Γυναικείου Ρόλου στη Λυδία Φωτοπούλου, Φωτογραφίας στον Κλαούντιο Μπολιβάρ και μουσικής στον Νίκο Κυπουργό), η «Πολυξένη» της Δώρας Μασκλαβάνου ολοκληρώνει τον κύκλο της, με την επιλογή της για να είναι αυτή που θα υποβάλλει η Ελλάδα στην κούρσα του Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Η ταινία -που είναι εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα - αφηγείται την ιστορία ενός κοριτσιού που μεγαλώνει στο ορφανοτροφείο της Καβάλας ώσπου, το 1955, να το υιοθετήσει το ζεύγος Σεριάδη, επιφανείς και εύποροι Κωνσταντινουπολίτες χωρίς παιδιά.
Όσο η Πολυξένη μεγαλώνει στην Πόλη, η ζωή της είναι ευλογημένη και προστατευμένη. Όταν οι θετοί γονείς της φύγουν απ’ τη ζωή, η ελληνική κοινότητα θα κάνει ό,τι μπορεί για να καρπωθεί την κληρονομιά της Πολυξένης και να την εξοστρακίσει.
Χωρίς να μπορεί να υποψιαστεί και να διαχειριστεί το σχέδιο εξόντωσης που στήνεται πίσω από την πλάτη της με στόχο την κληρονομιά της, βιώνει μια απαγορευμένη και αδιέξοδη αγάπη που γκρεμίζεται βίαια, θυσιαζόμενη ανελέητα στο «πανηγύρι της ματαιοδοξίας» ενός περιβάλλοντος αθλίων ανθρώπων.
Στο δράμα της Δώρας Μασκλαβάνου, ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Κάτια Γκουλιώνη, Οζγκούρ Έμρε Γιλντιρίμ, Λυδία Φωτοπούλου και Ακύλας Καραζήσης.
Η μοναδική ελληνική ταινία που κατάφερε να περάσει στην τελική ευθεία διεκδίκησης του Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας ήταν ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου, το 2010. Στις επίσημες συμμετοχές της χώρας μας συγκαταλέγονται οι ταινίες «Attenberg» της Αθηνά Τσαγγάρη (2011), «Άδικος κόσμος» του Φίλιππου Τσίτου (2012), «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» (2013), «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη (2014), «Xenia» του Πάνου Χ. Κούτρα (2015), «Chevalier» της Αθηνάς Τσαγγάρη (2016) και το «Amerika Square» του Γιάννη Σακαρίδη (2017).