Πολλά θα ειπωθούν για τη δέκατη επέτειο της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, επομένως θα επικεντρωθώ στην παγκόσμια οικονομία, η οποία δεν ήταν τόσο αδύναμη όσο πολλοί φαίνεται να πιστεύουν.
Από την έντυπη έκδοση
Toυ Τζιμ Ο’Νιλ*
* Ο Τζιμ Ο’Νιλ, πρώην πρόεδρος της Goldman Sachs Asset Management και πρώην υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας, είναι σήμερα πρόεδρος του Chatham House.
Πολλά θα ειπωθούν για τη δέκατη επέτειο της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, επομένως θα επικεντρωθώ στην παγκόσμια οικονομία, η οποία δεν ήταν τόσο αδύναμη όσο πολλοί φαίνεται να πιστεύουν.
Σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), ο ρυθμός αύξησης του πραγματικού (προσαρμοσμένου στον πληθωρισμό) παγκόσμιου ΑΕΠ ήταν κατά μέσο όρο 3,7% την περίοδο 2000-2010 και θα ήταν κοντά στο 4% αν δεν υπήρχε η λεγόμενη Μεγάλη Ύφεση. Συγκριτικά, ο μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης μέχρι στιγμής αυτή τη δεκαετία κυμαινόταν στο 3,5%, ο οποίος είναι ελαφρώς χαμηλότερος από τον μέσο ρυθμό της δεκαετίας του 2000, αλλά υψηλότερα από το 3,3% τη δεκαετία του 1980 και του 1990.
Κατά την άποψή μου, η Κίνα συνεισέφερε ένα ακόμη μεγαλύτερο μερίδιο της παγκόσμιας ανάπτυξης τη δεκαετία αυτή από ό,τι στην τελευταία, με το ΑΕΠ σχεδόν να τριπλασιάζεται από τα 4,6 τρισ. δολάρια στο τέλος του 2008 σε περίπου 13 τρισ. δολάρια σήμερα. Τα επιπλέον 8 τρισ. δολάρια αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το ήμισυ της αύξησης του παγκόσμιου ΑΕΠ την τελευταία δεκαετία.