Δύο δείχνουν να παραμένουν τα σημαντικότερα προβλήματα των ελληνικών τραπεζών: το πρώτο και κυριότερο σχετίζεται με την έλλειψη εργασιών, που δεν επιτρέπει τη δημιουργία υγιούς κερδοφορίας.Το δεύτερο παραμένουν τα «κόκκινα» δάνεια, παρά το γεγονός πως η πρόσφατη έκθεση της ΤτΕ καταγράφει πρόοδο στα Μη Εξυπηρετούμενα Χρηματοδοτικά Ανοίγματα. Ίσως μάλιστα αυτό να είναι και το καλύτερο στοιχείο απ’ όσα έχουν να επιδείξουν οι τράπεζες με βάση τα αποτελέσματα του εξαμήνου, γράφει η Ειρήνη Σακελλάρη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Ειρήνης Σακελλάρη
[email protected]
Δύο δείχνουν να παραμένουν τα σημαντικότερα προβλήματα των ελληνικών τραπεζών: το πρώτο και κυριότερο σχετίζεται με την έλλειψη εργασιών, που δεν επιτρέπει τη δημιουργία υγιούς κερδοφορίας.
Το δεύτερο παραμένουν τα «κόκκινα» δάνεια, παρά το γεγονός πως η πρόσφατη έκθεση της ΤτΕ καταγράφει πρόοδο στα Μη Εξυπηρετούμενα Χρηματοδοτικά Ανοίγματα. Ίσως μάλιστα αυτό να είναι και το καλύτερο στοιχείο απ’ όσα έχουν να επιδείξουν οι τράπεζες με βάση τα αποτελέσματα του εξαμήνου.
Η σημαντική πτυχή, την οποία πάντως σκωπτικά αντιμετωπίζουν οι ξένοι αναλυτές, είναι τι προβλέψεις έλαβαν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Και η αλήθεια είναι πως οι τράπεζες στον βαθμό που προχωρούν σε πωλήσεις «κόκκινων» δανείων περιορίζουν τις προβλέψεις τους ή αν δεν επιτυγχάνουν στον μέγιστο βαθμό τον στόχο των πωλήσεων, τις αυξάνουν αντιστοίχως σε μια προσπάθεια να μην απομυζήσουν περισσότερα κεφάλαια εν όψει του SREP (Εποπτικός Έλεγχος Αξιολόγησης), που θα διενεργηθεί μετά τις 2 Νοεμβρίου, όταν δηλαδή θα υπάρξουν τα αποτελέσματα των stress tests και για τις λοιπές τράπεζες στην Ευρώπη.
Αναλύοντας τα αποτελέσματα των τραπεζών, οι οίκοι επισημαίνουν την ανάγκη οι προβλέψεις να απηχούν κατά το δυνατόν την πραγματικότητα και ας είναι δύσκολο τελικώς αυτή να προβλεφθεί.
Αυτό πάντως που δεν θέλουν και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν οι τράπεζες στην παρούσα φάση είναι μια νέα αύξηση κεφαλαίου η οποία δεν θα έχει αντικείμενο αναπτυξιακό, αλλά θα πρέπει να καλύψει κεφαλαιακές ανάγκες, με δεδομένο πως οι μέτοχοι -μεταξύ των οποίων και το ελληνικό Δημόσιο- έχουν πολλαπλώς αντιμετωπίσει το κρίσιμο αυτό project.
Προκειμένου να μη συμβεί κάτι τέτοιο τόσο στο εγγύς όσο και στο λίγο πιο μακρινό μέλλον, τα πιστωτικά ιδρύματα της χώρας πρέπει να επικεντρωθούν στις κλασικές τραπεζικές τους εργασίες, δηλαδή θα πρέπει να προβούν σε χορηγήσεις. Και αυτό είναι μέσα στο πρόγραμμά τους.
Ωστόσο, δεν υπάρχουν αρκετά αναπτυξιακά projects ώστε τελικώς οι τράπεζες να μπορέσουν να τα χρηματοδοτήσουν, αναπτύσσοντας έτσι και τις εργασίες τους. Μάλιστα οι τραπεζίτες δηλώνουν απερίφραστα πως η ζήτηση για επιχειρηματικά δάνεια υπερκαλύπτεται.
Τα πάντα, λοιπόν, είναι θέμα ανάπτυξης. Ανάπτυξη στην οικονομία που θα επιτρέψει στις επιχειρήσεις να δανειστούν. Ένα σπιράλ ανάπτυξης που θα μπορούσε να δώσει και στις τράπεζες τον χώρο να «μεγαλώσουν» και πάλι.