Οι ενδοιασμοί περιττοί. Ή όλα ή τίποτα είναι αυτό που ζητεί το ΔΝΤ προκειμένου να δώσει το «πράσινο» φως για 50 δισ. δολάρια στην εκ νέου χρεοκοπημένη Αργεντινή.Τον καιρό που η Ελλάδα έμπαινε βαθιά στα μνημόνια (2010) η Αργεντινή πραγματοποιούσε τις πρώτες της εκδόσεις στις αγορές και η διεθνής κοινότητα μιλούσε για ευκαιρίες και αποδόσεις, γράφει η Ειρήνη Σακελλάρη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Ειρήνης Σακελλάρη
[email protected]
Οι ενδοιασμοί περιττοί. Ή όλα ή τίποτα είναι αυτό που ζητεί το ΔΝΤ προκειμένου να δώσει το «πράσινο» φως για 50 δισ. δολάρια στην εκ νέου χρεοκοπημένη Αργεντινή.
Τον καιρό που η Ελλάδα έμπαινε βαθιά στα μνημόνια (2010) η Αργεντινή πραγματοποιούσε τις πρώτες της εκδόσεις στις αγορές και η διεθνής κοινότητα μιλούσε για ευκαιρίες και αποδόσεις. Όλοι τότε έλεγαν πως απαιτήθηκαν 9 χρόνια… Μα δεν ήταν μόνον τόσα!
Τώρα το ΔΝΤ δείχνει στη χώρα των Λατίνων, του έρωτα και του τάνγκο, για άλλη μια φορά το πιο ανάλγητό του πρόσωπο. Αλλά τελικώς αυτό είναι: Take it or leave it.
Όπως αναφέρει το BBC, το Ταμείο ζητεί την κατάργηση των μισών και πλέον υπουργείων ως προϋπόθεση για τη βοήθεια που θα προσφέρει. Και ενώ δεν είναι απολύτως διευκρινισμένο για ποια υπουργεία πρόκειται, θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο πως στη λίστα συγκαταλέγονται τα μη «παραγωγικά» Επιστημών, Πολιτισμού, αλλά και παραγωγικά όπως Γεωργίας και Ενέργειας. Συγχωνεύσεις, καταργήσεις θέσεων, αλλά κυρίως λιγότερο έως καθόλου κράτος. Κάποιες άλλες πληροφορίες κάνουν λόγο και για ακόμη βαθύτερο χτύπημα στην καρδιά της Δημοκρατίας μέσα από τις απαιτήσεις του Ταμείου. Πλήρη κατάργηση του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών δικαιωμάτων, με ταυτόχρονη κατάργηση των υπουργείων Εργασίας και Υγείας ενδέχεται να απαιτεί το ΔΝΤ.
Τι σημαίνει αυτό: στη συγκεκριμένη χώρα δικαίωμα στη ζωή θα έχουν οι πλούσιοι και οι υγιείς. Ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα πόσο διαφέρουν όλα τα παραπάνω σημειολογικά αλλά και ουσιαστικά απ’ όλα εκείνα που προώθησε η Δημοκρατία της Βαϊμάρης με τα γνωστά σε όλη την υφήλιο αποτελέσματα;
Και ασφαλώς το ΔΝΤ δεν το ενδιαφέρει να διορθώσει τα κακώς κείμενα σε καμία από τις χώρες που καλείται να προσφέρει τη βοήθειά του. Άλλωστε αποτελεί πάντα την ύστατη λύση. Το Ταμείο ενδιαφέρεται να πάρει πίσω τα χρήματά του με οποιοδήποτε κόστος. Η εκάστοτε ηγεσία του αγνοεί την έννοια της πολιτικής και η τεχνογνωσία του ακουμπάει συνήθως μη ανεπτυγμένες οικονομίες.
Η Αργεντινή έχει τη συμπάθεια όλης της διεθνούς κοινότητας. Φαίνεται άλλωστε από τον τρόπο που περιγράφεται το πρόβλημά της μέσα από τα διεθνή δίκτυα. Μια συμπάθεια που η αλήθεια είναι πως δεν απόλαυσαν χώρες όπως η δική μας ή η Λετονία για παράδειγμα, στη φάση της μεγάλης τους κρίσης.
Και έτσι όμως δεν βοηθήθηκε! Όχι επαρκώς.
Η συμπαθής καθ’ όλα Αργεντινή βρίσκεται 18 χρόνια τώρα στο απόλυτο αδιέξοδο, μην επιτρέποντας σε πολλές γενιές να ξεφύγουν από τον μαρασμό της πτωχευμένης της οικονομίας.