Για Ρεπουμπλικάνος, χαρακτηρίστηκε ανορθόδοξος, απείθαρχος, αιρετικός, καθώς «έσπασε» πολλάκις την κομματική γραμμή. Ο γερουσιαστής της Αριζόνα Τζον Μακέιν, που πέθανε το Σάββατο έπειτα από μάχη με τον καρκίνο, ήταν γνωστός για την ανεξάρτητη γραμμή του και την αυτονομιστική στάση του, κερδίζοντας τον τίτλο «Λιοντάρι της Γερουσίας».
Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Για Ρεπουμπλικάνος, χαρακτηρίστηκε ανορθόδοξος, απείθαρχος, αιρετικός, καθώς «έσπασε» πολλάκις την κομματική γραμμή. Ο γερουσιαστής της Αριζόνα Τζον Μακέιν, που πέθανε το Σάββατο έπειτα από μάχη με τον καρκίνο, ήταν γνωστός για την ανεξάρτητη γραμμή του και την αυτονομιστική στάση του, κερδίζοντας τον τίτλο «Λιοντάρι της Γερουσίας». Το τελευταίο του μεγάλο «κατόρθωμα» στο Κογκρέσο ήταν η καταψήφιση του νομοσχεδίου για την κατάργηση και την αντικατάσταση του Obamacare. Αρνήθηκε επίσης να συμπαραταχθεί με το μέρος της Wall Street, επιχειρώντας να τιθασεύσει κολοσσούς, από την Goldman Sachs έως την Credit Suisse, μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.
Ο Μακέιν ήταν από αυτούς που αποστασιοποιήθηκε από την «πτέρυγα των παλαιών του Ρεπουμπλικανικού κόμματος», που επί μακρόν πλεύριζαν μεγάλους χρηματοοικονομικούς ομίλους προς αναζήτηση χρηματοδοτών, δωρητών και συμμάχων. Για αρκετά χρόνια, έως τα τέλη του 2014, συνεργάστηκε με τον πρώην γερουσιαστή των Δημοκρατικών Καρλ Λέβιν στην έρευνα για τα κακώς κείμενα της Wall Street στον απόηχο της κρίσης του 2008, στοχεύοντας μεγάλα ονόματα, όπως Goldman Sachs, JPMorgan Chase, Credit Suisse και κάποια αντισταθμιστικά ταμεία. Κατά τη διάρκεια μάλιστα ακροαματικής διαδικασίας, το 2010, για τα αντικρουόμενα συμφέροντα της Goldman Sachs στον στεγαστικό κλάδο, ο Μακέιν δεν δίστασε να χαρακτηρίσει «ανήθικη» τη συμπεριφορά της τράπεζας. Και λίγο αργότερα, το 2012, είχε αποκαλέσει το τεράστιο σκάνδαλο της JPMorgan με τις λανθασμένες τοποθετήσεις σε σύνθετους πιστωτικούς τίτλους, που στοίχισε ζημίες 6 δισ. δολαρίων, «ακόμη μία επαίσχυντη ένδειξη» της ριψοκίνδυνης συμπεριφοράς των τραπεζών.
Και δεν σταμάτησε εδώ. Στήριξε νομοθεσία για την επαναφορά της νομοθεσίας Glass-Steagall του 1993, η οποία, παρότι δεν εφαρμόστηκε, επανέφερε στο προσκήνιο τις συζητήσεις για διαχωρισμό των εμπορικών δραστηριοτήτων των τραπεζών από την επενδυτική τραπεζική. Το 2010 καταψήφισε τη νομοθεσία Dodd-Frank, επειδή, όπως ισχυριζόταν, ευνοούσε τη διάσωση της Wall Street σε βάρος των φορολογουμένων.
Ενώ όμως είχε «ενοχλήσει» το χρηματοπιστωτικό σύστημα, ακολούθησε σκληροπυρηνική γραμμή σε θέματα γεωπολιτικής, τασσόμενος ξεκάθαρα υπέρ του πολέμου στο Ιράκ και άλλων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, δηλώνοντας κάποτε ότι «οι ΗΠΑ είναι μια χώρα όπου τα πάντα είναι δυνατά». Σαφώς υπήρξε ελεύθερο πνεύμα και επέβαλε τους δικούς του όρους στην αμερικανική πολιτική, μη διστάζοντας να συγκρουστεί και να πάει κόντρα στο ρεύμα της παράταξής του, ως γερουσιαστής. Σαφώς όμως και κάποιες πολιτικές του δείχνουν μέχρι πού φθάνουν τα όρια της «αιρετικής αυτονομίας» του, γιατί και οι δυνατοί λοιπόν έχουν τα όριά τους...