Μηχανικοί του UC San Diego ανέπτυξαν εκτυπώσιμα μεταλλικά «tags», τα οποία μπορούν να προσκολλώνται σε απλά, καθημερινά αντικείμενα, μετατρέποντάς τα σε «έξυπνες» διασυνδεδεμένες «Internet of Things» συσκευές.
Μηχανικοί του UC San Diego ανέπτυξαν εκτυπώσιμα μεταλλικά «tags», τα οποία μπορούν να προσκολλώνται σε απλά, καθημερινά αντικείμενα, μετατρέποντάς τα σε «έξυπνες» διασυνδεδεμένες «Internet of Things» συσκευές.
Τα tags αυτά αποτελούνται από στρώματα φύλλων χαλκού που εκτυπώνονται πάνω σε εύκαμπτα, λεπτά υποστρώματα και έχουν τη δυνατότητα να ανακλούν σήματα Wi-fi. Στην ουσία, τα tags αυτά λειτουργούν ως καθρέφτες, που αντανακλούν ραδιοσήματα από Wi-fi routers. Όταν το δάχτυλο του χρήστη αγγίξει τους καθρέφτες αυτούς, προκαλεί αναταραχή στα σήματα με τέτοιον τρόπο ώστε να μπορεί να γίνεται αντιληπτός από έναν δέκτη Wi-fi- όπως ένα smartphone.
Τα tags αυτά μπορούν να προσκολλώνται σε συνηθισμένα αντικείμενα με τα οποία οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν κάθε μέρα, όπως μπουκάλια νερού, τοίχοι, πόρτες κ.α. Στην ουσία, όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, τα αντικείμενα αυτά γίνονται «έξυπνες» συσκευές, που μπορούν να δίνουν σήμα Wi-fi όποτε τα χρησιμοποιεί κάποιος. Επίσης, τα tags αυτά μπορούν να μετατραπούν σε ειδικά πληκτρολόγια ή χειριστήρια «έξυπνου» σπιτιού για τον τηλεχειρισμό συσκευών Internet of Things. «Όραμά μας είναι να επεκτείνουμε το Internet of Things πέρα από την απλή σύνδεση smartphones, smartwatches και άλλων high-end συσκευών» είπε ο Σινιού Ζανγκ, του Jacobs School of Engineering του UC San Diego. «Αναπτύσσουμε χαμηλού κόστους, άνευ μπαταριών και τσιπ, εκτυπώσιμους αισθητήρες, που μπορούν να συμπεριλαμβάνουν καθημερινά αντικείμενα στο Internet of Things».
Η ομάδα του Ζανγκ ονόμασε τη συγκεκριμένη τεχνολογία «LiveTag». Αξίζει να σημειωθεί πως τα tags αυτά είναι σχεδιασμένα να αντανακλούν μόνο συγκεκριμένα σήματα εντός του εύρους συχνότητας του Wi-fi. Αλλάζοντας το είδος του υλικού είναι δυνατός ο επανασχεδιασμός τους έτσι ώστε να μπορούν να κάνουν το ίδιο με σήματα Bluetooth, LTE κ.α. Επίσης, δεν χρειάζονται μπαταρίες ή τσιπ, οπότε και πρακτικά δεν απαιτούν κάποιο είδος συντήρησης.
Προς το παρόν υπάρχουν περιορισμοί στην τεχνολογία, όπως το ότι το LiveTag δεν μπορεί να λειτουργήσει με δέκτες Wi-fi που είναι σε απόσταση μεγαλύτερη του ενός μέτρου, οπότε και οι ερευνητές πλέον δουλεύουν πάνω στη βελτίωση της εμβέλειας και της ευαισθησίας, καθώς και στη μείωση του κόστους, έτσι ώστε να είναι δυνατή η φθηνή μαζική παραγωγή τους.