Κατασκευασμένο σε μία φυσική κοιλότητα του λόφου της πρωτεύουσας του νησιού, το αρχαίο θέατρο της Θάσου, ετοιμάζεται να περάσει σε μια νέα περίοδο συντήρησης, σχεδόν έναν αιώνα μετά την πρώτη ανασκαφή που διενήργησε, το 1921, η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή, αποκαλύπτοντας το κοίλο του θεάτρου, την ορχήστρα, τις παρόδους κι ένα τμήμα της σκηνής.
Κατασκευασμένο σε μία φυσική κοιλότητα του λόφου της πρωτεύουσας του νησιού, στο Λιμένα, το αρχαίο θέατρο της Θάσου, ετοιμάζεται να περάσει σε μια νέα περίοδο συντήρησης και αναστήλωσης, σχεδόν έναν αιώνα μετά την πρώτη ανασκαφή που διενήργησε, το 1921, η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή, αποκαλύπτοντας το κοίλο του εντυπωσιακού θεάτρου, την ορχήστρα, τις παρόδους κι ένα τμήμα της σκηνής.
Η δεύτερη φάση της αναστήλωσης του σημαντικού αυτού αρχαιολογικού μνημείου με την απαράμιλλη θέα στο λιμάνι του νησιού, θα ενταχθεί και θα χρηματοδοτηθεί από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης με το ποσό των 3.500.000 ευρώ, σύμφωνα με ανακοίνωση του περιφερειάρχη Χρήστου Μέτιου.
Η συγκεκριμένη φάση προβλέπει την αποκατάσταση ενός μεγάλου μέρους των μαρμάρινων εδωλίων, την ενίσχυση της ανατολικής παρόδου, την αποκατάσταση μέρους του προσκηνίου, τη βελτίωση της πρόσβασης στο θέατρο για τους πεζούς καθώς και τη δημιουργία εικονικής περιήγησης για άτομα με αναπηρία.
Η πρώτη φάση του έργου που πραγματοποιήθηκε με αυτεπιστασία και χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ ήταν κόστους 1,8 εκατομμυρίων ευρώ και περιελάμβανε τη διαμόρφωση της ανατολικής και δυτικής παρόδου, καμαρίνια, χώρους υγιεινής, ύδρευση, αποχέτευση, φωτισμό, περίφραξη κ.ά. Παράλληλα, εξετάστηκαν τρόποι πυροπροστασίας και πυρόσβεσης, που μπορούν να προστατεύσουν το μνημείο και την ευρύτερη περιοχή.
Το αρχαίο θέατρο της Θάσου, το οποίο βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο της αρχαίας πόλης, χτίστηκε στις αρχές του 3ου π.Χ. αιώνα με σκηνή που είχε μαρμάρινη πρόσοψη, ενώ το προσκήνιο αφιερώθηκε στον θεό Διόνυσο.
Υπέστη αρκετές μετασκευές από τον 1ο αι. μ.Χ. και εξής, καθώς την περίοδο εκείνη χρησιμοποιήθηκε για μονομαχίες και θηριομαχίες. Η μετασκευή του θεάτρου σε αρένα πραγματοποιήθηκε στην εποχή της ρωμαϊκής δυναστείας των Σεβήρων (τέλος 2ου – αρχή 3ου αι. μ.Χ.), οπότε και μεγάλες θύρες έκλεισαν τις παρόδους. Στα χρόνια πριν από το 140 μ.Χ., ο Ηραγόρας, γιός του Ευφρίλλου, και η σύζυγός του, χρηματοδότησαν την κατασκευή ενός θωρακίου με κιγκλίδωμα κατά μήκος της ορχήστρας για την ασφάλεια των θεατών.
Το κτήριο της σκηνής αποκαλύφθηκε ότι διέθετε ρωμαϊκή φάση, καθώς και ελληνιστική. Στο κεντρικό κτίσμα της σκηνής μετά από ορισμένες εργασίες στον χώρο, βρέθηκε ένας ελληνιστικός τοίχος, ο οποίος έπειτα ενσωματώθηκε στον όγκο του τοίχου της ρωμαϊκής περιόδου. Ο χώρος του θεάτρου κατά την παλαιοχριστιανική περίοδο είχε ιδιότητα νεκροταφείου.