Αποχώρησε από τη συνεδρίαση της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής ο πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς Αλέκος Αλαβάνος. Όπως ανέφερε ο κ. Αλαβάνος, οι λόγοι που οδήγησαν σ΄αυτή την απόφαση είναι οι εξής:
« Πρώτον, δεν μπορεί να γίνεται δήθεν διάλογος εδώ, την ώρα που η κυβέρνηση εμποδίζει το διάλογο στην κοινωνία. Και αναφέρω χαρακτηριστικά ότι πριν μία ακριβώς ώρα πούλμαν, που μετέφεραν φοιτητές από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, έγιναν δεκτά με αστυνομική συνοδεία. Δεν τους επέτρεψαν να μπουν στην Αθήνα, σαν η Αθήνα να έχει τείχη. Τα οδήγησαν στην πλατεία Καραϊσκάκη κι από ‘κει και πέρα δεν ξέρει κανείς πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Νομίζω ότι αυτή η επίδειξη αυταρχισμού από την Κυβέρνηση στα ζητήματα της Παιδείας δεν συνάδει με μία συζήτηση σε βάθος μέσα στο Κοινοβούλιο. Δεν πρέπει να υπάρξει, «ένα φύλλο συκής», που θα συγκαλύπτει την πραγματική πολιτική αυτής της κυβέρνησης.
»Ο δεύτερος λόγος που μας εμποδίζει να συζητήσουμε αυτό το προσχέδιο που μας φέρνει η Κυβέρνηση, είναι ότι ουσιαστικά εισέρχεται σε μια αναθεώρηση του Συντάγματος και του αρ. 16, η οποία δεν έχει γίνει. Δηλαδή, όταν για παράδειγμα, στις αλλαγές του νόμου πλαισίου, ο οποίος ίσχυε μέχρι τώρα, εξαλείφεται, δεν επαναλαμβάνεται η διατύπωση ότι, «το κράτος έχει την υποχρέωση να παρέχει την ανώτατη εκπαίδευση σε κάθε Έλληνα». Στην πρόταση που κάνει η κυβέρνηση προτείνεται ένα άλλο άρθρο 1 στο οποίο δεν επαναλαμβάνεται ρητά αυτή η διατύπωση.
» Το τρίτο σημείο, εμείς ως Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς θεωρούμε ότι αυτές οι προτάσεις της κυβέρνησης έχουν απορριφθεί συνολικά από την Πανεπιστημιακή Κοινότητα. Δεν μπορεί επομένως να γίνει διάλογος σε κάτι το οποίο, όχι μόνο αντιμετωπίζει μία αντίθεση, αλλά αντιμετωπίζει μια ενεργή διαμαρτυρία και κινητοποίηση απ’ όλους τους φορείς της πανεπιστημιακής κοινότητας. Υπάρχουν οι προτάσεις τους. Καταλήγω ότι η βάση του διαλόγου πρέπει να είναι οι προτάσεις που έρχονται από την πανεπιστημιακή κοινότητα, από διδάσκοντες και φοιτητές, που προβλέπουν και πάρα πολλά πράγματα, όπως: Ενιαία πανεπιστημιακή δομή. Αύξηση της χρηματοδότησης. Δημόσια χρηματοδότηση της έρευνας. Ανεξαρτησία των πανεπιστημίων από επιχειρηματικά συμφέροντα. Αποσύνδεση διαδικασιών εισαγωγής στα πανεπιστήμια από το Λύκειο, αυτονομία και ανάπτυξη του Λυκείου κλπ».