Το 21ο Παγκόσμιο Κύπελο Ποδοσφαίρου έφθασε χθες στο τέλος του ύστερα από έναν μήνα έντονων συγκινήσεων, αλλά και κάποιων μεγάλων εκπλήξεων, όπως η αποτυχία των ΗΠΑ να προκριθούν στη διοργάνωση μαζί με τον αποκλεισμό της Γερμανίας και της Αργεντινής, μεταξύ άλλων.
Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Το 21ο Παγκόσμιο Κύπελο Ποδοσφαίρου έφθασε χθες στο τέλος του ύστερα από έναν μήνα έντονων συγκινήσεων, αλλά και κάποιων μεγάλων εκπλήξεων, όπως η αποτυχία των ΗΠΑ να προκριθούν στη διοργάνωση μαζί με τον αποκλεισμό της Γερμανίας και της Αργεντινής, μεταξύ άλλων. Όμως, ο κόσμος του θεάματος καλά κρατεί, με τις μεγάλες πολυεθνικές να είναι οι πραγματικά κερδισμένοι. Ο μισός πληθυσμός του πλανήτη παρακολούθησε τους ποδοσφαιρικούς αγώνες του φετινού Μουντιάλ, με τα ποσοστά θεαματικότητας να φθάσουν σε επίπεδα ρεκόρ και με τη Ρωσία να δαπανά περί τα 14 δισ. δολάρια για τη διοργάνωση και τη φιλοξενία του όλου θεάματος, σύμφωνα με ρωσικά ΜΜΕ. Κάτι που καθιστά το φετινό Μουντιάλ το πιο ακριβό στην ιστορία.
Ωστόσο, το πραγματικό παιχνίδι, πίσω από τα φώτα των αγώνων, παίχθηκε ανάμεσα στην Adidas, που ήταν ο επίσημος χορηγός του Μουντιάλ προμηθεύοντας τις μπάλες των παιχνιδιών και ντύνοντας τους διαιτητές, και της Nike, που ήταν ο πραγματικός νικητής, καθώς είναι ο χορηγός των δύο ομάδων που έφθασαν στον τελικό, Γαλλίας και Κροατίας. Η Αdidas, το νούμερο 1 brand στο ποδόσφαιρο, ελέγχει μερίδιο 29% στην παγκόσμια αγορά, με τη Nike να ακολουθεί κατά πόδας και να έχει την κυριαρχία στις ΗΠΑ. Κάθε παίκτης έχει το δικαίωμα επιλογής στα παπούτσια που θα φορέσει, με το 65% των παικτών στο φετινό Μουντιάλ να «ψηφίζει» Nike. Από τα 150 γκολ που επιτεύχθηκαν μέχρι τον τελικό, τα 94 μπήκαν με παπούτσια Nike.
Η λεπτομέρεια στο μεγαλείο της. Όμως από εκεί βγαίνουν τα μεγάλα κέρδη. Απλά να σημειωθεί ότι η Νike είναι χορηγός των 15 από τους 25 κορυφαίους ποδοσφαιριστές του πλανήτη. Να σημειωθεί επίσης ότι τα παιδιά και οι έφηβοι, που έχουν πρότυπα ποδοσφαιριστές, μαθαίνουν να τους μιμούνται και να φορούν τα παπούτσια των αγαπημένων τους....
Αυτό που ζούμε είναι ένας παγκόσμιος συντονισμός στον βωμό του θεάματος και του κέρδους που η νίκη για τον πολύ κόσμο είναι αυτοσκοπός. Η δημιουργία μίας παγκόσμιας «επιχείρησης» με κάποιες πλούσιες ομάδες που έχουν μετατραπεί σε παγκόσμια εμπορικά σήματα, με σχετικά μικρή επαφή με τις τοπικές τους ρίζες. Με σχετικά μικρή έως καθόλου επαφή και με τις αξίες της άθλησης και του ολυμπιακού ιδεώδους.
Μήπως λοιπόν βιώνουμε μία κρίση ταυτότητας; Μήπως ο συντονισμός περιορίζεται μόνο σε καθοδηγούμενες ενέργειες και όχι σε ζωτικής σημασίας βελτιωτικές κινήσεις για τη ζωή μας; Γιατί και η παγκοσμιοποίηση έχει κάποτε τα όριά της...