Γνωρίζουμε ήδη ότι η κλιματική αλλαγή αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους που απειλούν το παγκόσμιο οικοσύστημα. Οι επιστήμονες προειδοποιούν για τις καταστροφικές επιπτώσεις από την υπερθέρμανση του πλανήτη, την εξάντληση των φυσικών πόρων, τη ρύπανση της ατμόσφαιρας, του εδάφους και των θαλασσών, τη μαζική αποψίλωση δασών και την εξαφάνιση ολοένα και περισσότερων ειδών του ζωικού και φυτικού βασιλείου, γράφει η Αγγελική Κοτσοβού.
Από την έντυπη έκδοση
της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Γνωρίζουμε ήδη ότι η κλιματική αλλαγή αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους που απειλούν το παγκόσμιο οικοσύστημα. Οι επιστήμονες προειδοποιούν για τις καταστροφικές επιπτώσεις από την υπερθέρμανση του πλανήτη, την εξάντληση των φυσικών πόρων, τη ρύπανση της ατμόσφαιρας, του εδάφους και των θαλασσών, τη μαζική αποψίλωση δασών και την εξαφάνιση ολοένα και περισσότερων ειδών του ζωικού και φυτικού βασιλείου.
Η ρύπανση ευθύνεται για έναν στους δέκα θανάτους παγκοσμίως, καθώς το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε περιοχές με επίπεδα ρύπανσης πάνω από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια. Η διατάραξη των ισορροπιών συντελεί σε ακραία καιρικά φαινόμενα και ασυνήθιστες θερμοκρασίες, επιτείνοντας το πρόβλημα. Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό «Nature», οι ερευνητές προειδοποιούν ότι εάν οι κυβερνήσεις δεν συγκρατήσουν την άνοδο της μέσης θερμοκρασίας αρκετά κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου, όπως ορίζει η Συμφωνία του Παρισιού, το κόστος για την παγκόσμια οικονομία υπολογίζεται σε δεκάδες τρισ. δολάρια για τα επόμενα 80 χρόνια. Οι ερευνητές υπολογίζουν ότι ένα σενάριο με άνοδο της μέσης θερμοκρασίας 1,5 βαθμούς Κελσίου συνεπάγεται όφελος 20 τρισ. δολαρίων για το παγκόσμιο ΑΕΠ σε σύγκριση με το σενάριο ανόδου της θερμοκρασίας κατά 2 βαθμούς Κελσίου.
Ακόμη και στο θέμα της κλιματικής αλλαγής, η Αμερική διαχωρίζει τη θέση της από τους υπόλοιπους εταίρους, ακολουθώντας την ίδια τακτική που εφαρμόζει και στο παγκόσμιο εμπόριο. Ο πρόεδρος Τραμπ απέσυρε τις ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού, αφήνοντας εκτός των κοινών προσπαθειών για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη τη χώρα με τις μεγαλύτερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Για τη γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ, η κλιμάκωση των εμπορικών εντάσεων συμβαίνει σε μια εποχή που οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να εστιάζουν στην επίλυση καίριων ζητημάτων, όπως η κλιματική αλλαγή. «Αφιερώσαμε δέκα χρόνια σχεδιάζοντας νέα αρχιτεκτονική, ενισχύοντας το σύστημα. Και βρισκόμαστε σε παγκόσμιο επίπεδο εκεί που ήμασταν προ της κρίσης» τόνιζε προ ημερών. Έχοντας όμως μπροστά τους έναν απρόβλεπτο και εριστικό Τραμπ να συνεχίζει ακάθεκτος, το ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος και ενός πλανήτη που αποτελεί το μοναδικό μας σπίτι θάβεται και πάλι βαθιά στο συρτάρι.