Η παγκόσμια ανάπτυξη επιταχύνεται. Αλλά πριν ανοίξουμε σαμπάνιες, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τους μακροχρόνιους κινδύνους για τη διαρκή επέκταση που τίθενται από την αύξηση του ιδιωτικού και δημόσιου χρέους. Οι αναλυτές της αγοράς βλέπουν την αύξηση του ιδιωτικού δανεισμού στις περισσότερες αναδυόμενες και σε ορισμένες ανεπτυγμένες οικονομίες ως ένδειξη υψηλότερης ζήτησης και πρόδρομο για ταχύτερη ανάπτυξη. Όμως, αν και αυτό συμβαίνει βραχυπρόθεσμα, η αμείλικτη άνοδος του συνολικού χρέους παραμένει ανάμεσα στα σοβαρότερα προβλήματα που επιβαρύνουν την παγκόσμια οικονομία.
Από την έντυπη έκδοση
Του Μάικλ Χέις*
* Ο Μάικλ Χέις είναι επικεφαλής οικονομολόγος της Allianz SE.
Η παγκόσμια ανάπτυξη επιταχύνεται. Αλλά πριν ανοίξουμε σαμπάνιες, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τους μακροχρόνιους κινδύνους για τη διαρκή επέκταση που τίθενται από την αύξηση του ιδιωτικού και δημόσιου χρέους. Οι αναλυτές της αγοράς βλέπουν την αύξηση του ιδιωτικού δανεισμού στις περισσότερες αναδυόμενες και σε ορισμένες ανεπτυγμένες οικονομίες ως ένδειξη υψηλότερης ζήτησης και πρόδρομο για ταχύτερη ανάπτυξη. Όμως, αν και αυτό συμβαίνει βραχυπρόθεσμα, η αμείλικτη άνοδος του συνολικού χρέους παραμένει ανάμεσα στα σοβαρότερα προβλήματα που επιβαρύνουν την παγκόσμια οικονομία.
Παρά τα χρόνια απομόχλευσης μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, το χρέος παραμένει πολύ υψηλό - και όμως, τώρα έχουμε επιστρέψει σε έναν επεκτατικό πιστωτικό κύκλο. Σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, το συνολικό μη χρηματοπιστωτικό ιδιωτικό και δημόσιο χρέος ανέρχεται σε σχεδόν 245% του παγκόσμιου ΑΕΠ, έχοντας αυξηθεί από το 210% πριν από τη χρηματοπιστωτική κρίση και περίπου το 190% στο τέλος του 2001.