Πολεμικά άρματα, σπαθιά και κράνη ηλικίας 4.000 χρόνων ανακάλυψαν Ινδοί αρχαιολόγοι στη βόρεια πολιτεία Ούταρ Πραντές, τα οποία ενδεχομένως χρησιμοποιήθηκαν στη διάρκεια πολέμων κατά την Εποχή του Χαλκού. Ανακάλυψαν, επίσης, ένα φέρετρο διακοσμημένο με οκτώ χάλκινες ανθρωπομορφικές φιγούρες και μοτίβα με λουλούδια σε δύο του πλευρές.
Πολεμικά άρματα, σπαθιά και κράνη ηλικίας 4.000 χρόνων ανακάλυψαν Ινδοί αρχαιολόγοι στη βόρεια πολιτεία Ούταρ Πραντές, τα οποία ενδεχομένως χρησιμοποιήθηκαν στη διάρκεια πολέμων κατά την Εποχή του Χαλκού. Ανακάλυψαν, επίσης, ένα φέρετρο διακοσμημένο με οκτώ χάλκινες ανθρωπομορφικές φιγούρες και μοτίβα με λουλούδια σε δύο του πλευρές.
Η ομάδα από την κρατική Αρχαιολογική Εταιρεία της Ινδίας (ASI) βρήκε τα δίτροχα ανοικτά ιππήλατα άρματα και άλλα αντικείμενα στο χωριό Σανάουλι, 60 χλμ. από το Νέο Δελχί, έπειτα από ανασκαφές τριών μηνών.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι η πρώτη φορά που ανακαλύφθηκαν παρόμοια άρματα στην Ινδία. Όταν το 2000 π.Χ. οι κάτοικοι της Μεσοποταμίας χρησιμοποιούσαν ιππήλατες άμαξες, σπαθιά ακόμη και κράνη κατά τη διάρκεια των πολέμων, οι άνθρωποι στην Ινδία, επίσης, χρησιμοποιούσαν παρόμοια αντικείμενα.
Οι αρχαιολόγοι χαρακτηρίζουν συγκλονιστικό το γεγονός ότι βρέθηκαν τέτοια αρχαία αντικείμενα σε αυτήν την περιοχή. Στις ανασκαφές ανακαλύφθηκαν και πολλοί βασιλικοί τάφοι ενώ ότι έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα προφανώς είναι ηλικίας 4.000 χρόνων και υπολογίζεται χρονικά μεταξύ 2.000 - 1.800 π.Χ.
Η ιππήλατη άμαξα μοιάζει με εκείνες που χρησιμοποιούσαν οι τότε σύγχρονοι πολιτισμοί, όπως της Μεσοποταμίας. Οι τροχοί της είναι συμπαγείς χωρίς ακτίνες, ενώ σε ένα βαθούλωμα οι αρχαιολόγοι βρήκαν ένα στέμμα που μοιάζει με κράνος το οποίο προφανώς φορούσε ο αναβάτης. Κάποιοι ιστορικοί ωστόσο, υποστηρίζουν ότι αυτά τα άρματα αναφέρονται στους φημισμένους σανσκριτικούς ύμνους Ριγκβέδα, αποδεικνύοντας έτσι την παρουσία τους στην Ινδία κατά τη 2η χιλιετία π.Χ. Μία από τις θεότητες, η Ushas, οδηγεί ένα τέτοιο άρμα, όπως και η θεότητα Agni, η αγγελιοφόρος μεταξύ θεών και ανδρών.
Η Ριγκβέδα είναι μια συλλογή από ύμνους της Βεδικής Σανσκριτικής γραμματείας που καταμετρώνται μεταξύ των τεσσάρων θρησκευτικών κειμένων, γνωστών ως Βέδες, και πιθανόν δημιουργήθηκε μεταξύ 1.700 και 1.100 π.Χ.
Άλλοι ειδικοί πάνε πιο μακριά υποστηρίζοντας ότι η ανακάλυψη των ιππήλατων αρμάτων θα μπορούσε να είναι ένα στοιχείο για την ύπαρξή τους στο ινδικό έπος Μαχαμπαράτα, ένα από τα δύο μεγάλα έπη της αρχαίας Ινδίας γραμμένο στα σανσκριτικά.
«Τα νέα ευρήματα θα ρίξουν φως για τη θέση της Ινδίας στην αρχαία παγκόσμια ιστορία. Μέχρι πρότινος τα ιππήλατα άρματα αποτελούσαν μέρος κυρίως των λαών της Μεσοποταμίας, της Γεωργίας, του ελληνικού πολιτισμού. Η νέα ανακάλυψη δείχνει ότι και η Ινδία ήταν μέρος αυτών των πολιτισμών», αναφέρουν οι ειδικοί.