Κατά τη διάρκεια μελέτης για τεχνητά συντρίμμια στα βάθη του ωκεανού, επιστήμονες ανακάλυψαν πρόσφατα ένα μεγάλο αριθμό πλαστικών προϊόντων μιας χρήσης, συμπεριλαμβανομένης μιας πλαστικής σακούλας στην Τάφρο των Μαριανών, το βαθύτερο σημείο του πλανήτη και χαμηλότερο σημείο της επιφάνειας του φλοιού της Γης, με βάθος 10.971 μέτρα.
Κατά τη διάρκεια μελέτης για τεχνητά συντρίμμια στα βάθη του ωκεανού, επιστήμονες ανακάλυψαν πρόσφατα ένα μεγάλο αριθμό πλαστικών προϊόντων μιας χρήσης, συμπεριλαμβανομένης μιας πλαστικής σακούλας στην Τάφρο των Μαριανών, το βαθύτερο σημείο του πλανήτη και χαμηλότερο σημείο της επιφάνειας του φλοιού της Γης, με βάθος 10.971 μέτρα.
Η σακούλα ήταν ένα από τα 3.425 αντικείμενα ανθρωπογενών υπολειμμάτων από τα τελευταία 30 χρόνια που οι επιστήμονες κατέγραψαν στη σχετική βάση δεδομένων βαθέων υδάτων του Ιαπωνικού Οργανισμού Θαλάσσιας Επιστήμης και Τεχνολογίας (JAMSTEC). Η βάση δεδομένων, που άνοιξε για δημόσια χρήση πέρυσι, περιλαμβάνει φωτογραφίες και βίντεο των σκουπιδιών που προέρχονται από τηλεκατευθυνόμενα οχήματα, υποβρύχια και βαθυσκάφη. Ενώ η ανακάλυψη της σακούλας έγινε γνωστή τον Απρίλιο, το σχετικό βίντεο του JAMSTEC αναφέρει την ημερομηνία κατάδυσης ως 1998. Η ομάδα του JAMSTEC περιλάμβανε επίσης ερευνητές από το Κέντρο Παρακολούθησης της Διατήρησης των Ηνωμένων Εθνών.
Οι επιστήμονες δήλωσαν ότι πάνω από το 33% των ευρημάτων ήταν «μακρο-πλαστικά», εκ των οποίων το 89% ήταν προϊόντα μιας χρήσης, και οι αναλογίες αυτές αυξήθηκαν σε 52% και 92% αντίστοιχα, σε βάθη μεγαλύτερα των 6.000 μέτρων. Οι ερευνητές ανακάλυψαν θαλάσσιους οργανισμούς στο 17% των εικόνων των πλαστικών απορριμμάτων. Μεταξύ των άλλων ευρημάτων ήταν υπολείμματα καουτσούκ, μετάλλων, γυαλιού, υφασμάτων και αλιευτικών εργαλείων.
Οι επιστήμονες προειδοποίησαν επίσης για την απειλή της πλαστικής ρύπανσης για τα οικοσυστήματα βαθέων υδάτων, παραθέτοντας στατιστικά στοιχεία που εκτιμούν ότι σχεδόν το 80% των παγκόσμιων πλαστικών αποβλήτων που παράχθηκαν από το 1950 έως το 2015 παραμένουν στους χώρους υγειονομικής ταφής ή στο περιβάλλον και δεν έχουν καεί ή ανακυκλωθεί. Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα, «η ελαχιστοποίηση της παραγωγής πλαστικών αποβλήτων και η ροή τους στις παράκτιες περιοχές και τους ωκεανούς είναι η μόνη θεμελιώδης λύση στο πρόβλημα της πλαστικής ρύπανσης στη θάλασσα».