Μια απάντηση είναι συχνά τόσο καλή όσο και η ερώτηση που την προκαλεί, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Μια απάντηση είναι συχνά τόσο καλή όσο και η ερώτηση που την προκαλεί. Αλλά, ένα ερώτημα που δεν διατυπώνεται, πού χρεώνεται; Μας απασχολεί «Πόσο καιρό κάνει ένα ζευγάρι για να υιοθετήσει», αλλά ποτέ κανείς δεν έχει ρωτήσει «Ποια παιδιά υιοθετούνται».
Η συντριπτική πλειονότητα των υποψήφιων θετών γονέων προτιμά βρέφος και υγιές. Τι γίνεται, όμως, με τα άλλα παιδιά που έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας, νομικές εκκρεμότητες, είναι 4 ή και 5 ετών;
Δεν πρέπει και γι’ αυτά να βρεθεί ένα οικογενειακό περιβάλλον; Δεν πρέπει να «φύγουν» από τα ιδρύματα; Γι’ αυτά τα παιδιά είναι χρήσιμος ο θεσμός της αναδοχής. Δεν είναι θέμα εποχής, φιλελεύθερης οπτικής, προοδευτικής συλλογιστικής, μικροπολιτικής, κοινωνικής ανοχής ή αντοχής. Είναι θέμα στοργής, ψυχής, υπομονής, κατανόησης, διάθεσης προστασίας.
Έχει πολιτική αξία; Ας την αναζητήσουν όσοι κουκιά θέλουν να μετρήσουν.
Είναι θεσμική τομή; Πάντως, δεν είναι εκδρομή.
Είναι πολυτελής συζήτηση, ενώ για τα «δύσκολα» θάβεται η ζήτηση; Το ακούσαμε κι αυτό, ότι η φτώχεια, η υποαπασχόληση και κυρίως το δημογραφικό παραμερίζονται και αναδεικνύεται το άρθρο 8 ως βασικό. Άκρως υποτιμητικό για τα «άτυχα» παιδιά. Προσέξτε, για τα παιδιά, που όλοι λένε πως τα ‘χουν στην καρδιά. «Η επιστημονική κοινότητα υποστηρίζει ότι ο ιδρυματισμός των παιδιών ενέχει κίνδυνο εμφάνισης ποικίλων προβλημάτων στην ψυχοσωματική τους ανάπτυξη». Μας πειράζει; Η παρέμβαση των επιστημόνων για το θέμα της αναδοχής από ομόφυλα ζευγάρια μάς νοιάζει ή το «cherry picking» μάς ταιριάζει;
Αφήνω τα ευρωπαϊκά και τα μπλεξίματα τα νομικά, καθώς όπως ξεκαθάρισε στην Ολομέλεια η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Όλγα Κεφαλογιάννη, «η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θεσπίσει κανόνες που προβλέπουν την εξάλειψη κάθε είδους διακρίσεων για την προσωπικότητα του ατόμου και αυτό δεν μπορεί να ασκείται κατά περίπτωση. Κρίνεται απολύτως απαράδεκτη κάθε έννοια διαχωρισμού λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού».
Το θέμα είναι τα παιδιά και ποιος θα τα φυλάξει. Φέρτε καινούργια μάτια, φέρτε καινούργια χέρια, μερέψτε του φόβου τα μαχαίρια.