Ποια είναι η πρώτη λέξη που σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε τη λέξη ΜΚΟ;», γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ποια είναι η πρώτη λέξη που σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε τη λέξη ΜΚΟ;»
Κάτοικοι της Θεσσαλονίκης, πάντως, σε σχετική έρευνα που πραγματοποίησε το δίκτυο εθελοντικών οργανώσεων Thess Δίκτυο, σε ποσοστό 21% έκαναν λόγο για «αρπαχτές», «εκμετάλλευση», «βολεμένοι», «επιφύλαξη», αλλά και για «προσφορά» (20%), «εθελοντισμό - ακτιβισμό» (20%), «κοινωνικό χαρακτήρα» (12%).
Πόσο «μη κυβερνητικές», όμως, είναι; Το 30% εκτιμά ότι η χρηματοδότησή τους προέρχεται από ευρωπαϊκά κονδύλια, το 19% από ιδρύματα και φορείς, άλλο ένα 19% από δωρεές, το 16% από κρατικά κονδύλια και, τέλος, άλλο ένα 16% από χορηγίες και αυτοχρηματοδότηση.
Οι ερωτηθέντες δεν πέφτουν και πολύ έξω. Οι δημόσιοι πόροι στην κάλυψη των αναγκών τους είναι τόσοι που το «ΜΚ» ξεγελά τη δόση. Προ τετραετίας, στέλεχος της γερμανικής οργάνωσης Ψωμί για τον Κόσμο αποκάλυψε ότι ο πρώην ΥΠΕΞ Γιόσκα Φίσερ είχε θέσει ως προϋπόθεση για την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας προς την πρώην Γιουγκοσλαβία την υποστήριξη αποκλειστικά και μόνο της αντιπολίτευσης του Μιλόσεβιτς.
Στρατευμένη ευαισθησία, χάραξη πολιτικής γραμμής, εργαλειοποίηση ανθρωπιστικής φωνής, αδιαφάνεια ή μια δυνατότητα χρηματοδότησης, στην οποία στριμώχνεται μια ιδέα και κάπως έτσι η κακή φήμη παίρνει αμπάριζα και τα χλωρά; Οι ψίθυροι για τις παθογένειες κάποτε φτάνουν στις δικαστικές αίθουσες, όπως στην περίπτωση της ελληνικής ΜΚΟ Διεθνές Κέντρο Αποναρκοθέτησης.
Παρέλκουν οι ευγένειες. Έπειτα από τέσσερα χρόνια, βγήκε η ετυμηγορία: τέσσερις αθώοι, τέσσερις ένοχοι, για παραβίαση της νομοθεσίας για τη χρηματοδότηση και τεχνάσματα εικονικών δωρεών. Η ζημία, όμως, ήταν πραγματική.
Όπως και στο σκάνδαλο της Oxfam, που φαίνεται ότι δεν ήταν μεμονωμένη περίπτωση. Συνεργάτες της που είχαν σταλεί στην Αϊτή για να βοηθήσουν τους σεισμοπαθείς αγόραζαν σεξ στα γραφεία της οργάνωσης. Φυσικά, δεν είναι αυτός ο κανόνας, ούτε το τοπίο των ΜΚΟ είναι λειμώνας. Κάποιοι κάνουν πολιτική με τον πόνο των άλλων και κάπου χάνεται κάθε λογική.