Πολιτιστικά
Κυριακή, 15 Απριλίου 2018 14:31

Πέθανε ο Ιταλός σκηνοθέτης Βιτόριο Ταβιάνι

Σε ηλικία 88 ετών πέθανε στη Ρώμη, ο σημαντικός σκηνοθέτης Βιτόριο Ταβιάνι, που αντιμετώπιζε πρόβλημα με την υγεία του εδώ και πολύ καιρό. Τον θάνατό του ανακοίνωσε η κόρη του, σύμφωνα με ιταλικά μέσα ενημέρωσης. 

Σε ηλικία 88 ετών, πέθανε στη Ρώμη ο σημαντικός σκηνοθέτης Βιτόριο Ταβιάνι, που αντιμετώπιζε πρόβλημα με την υγεία του εδώ και πολύ καιρό. Τον θάνατό του ανακοίνωσε η κόρη του, σύμφωνα με ιταλικά μέσα ενημέρωσης. 

Με απόφαση της οικογένειάς του, η σορός του μεγάλου Ιταλού κινηματογραφιστή θα αποτεφρωθεί σε μια αυστηρά ιδιωτική τελετή.

Ο Βιτόριο μαζί με τον αδελφό του Πάολο, υπέγραψαν ορισμένα από τα αριστουργήματα του ιταλικού σινεμά όπως τα «Πατέρας Αφέντης» (Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες, το ’77), «Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει» (Χρυσή Άρκτος στο Βερολίνο, το 2012) , «Η Νύχτα του Σαν Λορέντσο», «Το Χάος», «Αλονζαφάν» και άλλες ταινίες.

Οι δύο δάσκαλοι του κινηματογράφου, από τη δεκαετία του ’60, κατέγραψαν με την τέχνη τους την πραγματικότητα, την ιστορία, τις αντιφάσεις, τις πτυχές της χώρας τους. 

Το έργο τους συχνά έχει την αφετηρία του στη λογοτεχνία, αφού περιλαμβάνει πλήθος διασκευών έργων κλασικών συγγραφέων όπως οι Τολστόι, Γκαίτε, Πιραντέλο, Αλέξανδρος Δουμάς και άλλοι.

Οι αδελφοί Ταβιάνι αναγορεύτηκαν, πριν τρία χρόνια, επίτιμοι διδάκτορες του Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Τότε εκφώνησαν τον δικό τους κινηματογραφικό λόγο, με τίτλο «Εκ του σύνεγγυς στην ελληνική γη», ο οποίος ήταν μια μαρτυρία απευθείας μέσα από το εργαστήρι τους, με ό,τι πιο προσωπικό μπορούσαν να προσφέρουν.

«Κοιτάζοντας μέσα στο πηγάδι του παρελθόντος, αισθανόμασταν ανέκαθεν εγγύτερα στον ελληνικό πολιτισμό παρά στο ρωμαϊκό», ανέφεραν τότε οι δύο Ιταλοί δημιουργοί, και ταξίδεψαν σε σκηνές και τοπία και λόγους απ’ το σύνολο των ταινιών τους που έχουν ιδεολογικές αλλά και ιστορικές αναφορές στην ελληνική γραμματεία, τα ελληνικά τοπία, τους μύθους και τις έννοιες που «πλήττουν» και «τρέφουν» την ανθρώπινη περιπέτεια.