Τι είναι λίγο εμπορικός πόλεμος μεταξύ φίλων;», είναι το ερώτημα που θέτει σε ανάλυσή της η WSJ. Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ επιμένει, αφήνοντας προς στιγμή στην άκρη τις τριβές, ότι εξακολουθεί να θεωρεί τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ φίλο, γράφει η Έφη Τριήρη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Τι είναι λίγο εμπορικός πόλεμος μεταξύ φίλων;», είναι το ερώτημα που θέτει σε ανάλυσή της η WSJ. Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ επιμένει, αφήνοντας προς στιγμή στην άκρη τις τριβές, ότι εξακολουθεί να θεωρεί τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ φίλο.
Χθες, ο κ. Σι ανταπέδωσε τη φιλοφρόνηση, διαμηνύοντας σε ομιλία του στο οικονομικό φόρουμ Μποάο ότι παραμένει πρόθυμος να διαπραγματευτεί ώστε να αποφευχθεί μια γενικευμένη εμπορική ανάφλεξη. Υποσχέθηκε, δε, να μειώσει τους δασμούς στα εισαγόμενα αυτοκίνητα εντός του 2018, να μειώσει τους περιορισμούς όσον αφορά την ξένη ιδιοκτησία σε στρατηγικούς βιομηχανικούς τομείς και να προστατεύσει αποτελεσματικότερα την ξένη πνευματική ιδιοκτησία.
Τέτοιες υποσχέσεις έχουν δοθεί αφειδώς και στο παρελθόν, το γεγονός όμως ότι ο κ. Σι δεσμεύτηκε στα παραπάνω σε μία τόσο σημαντική εκδήλωση ίσως να «λέει κάτι». Αρκούν όμως να πείσουν τα «γεράκια» του αμερικανικού κυβερνητικού επιτελείου, όπως ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ σε θέματα Εμπορίου, Ρόμπερτ Λαιτχάιζερ, που επιρρίπτει αλλεπάλληλες κατηγορίες στο Πεκίνο;
Αναλυτές θεωρούν ότι τα σχόλια του Κινέζου προέδρου για τα θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας, που είναι εντέλει και η γενεσιουργός αιτία της σημερινής εμπορικής διένεξης, χρήζουν πολλών ερμηνειών ή έγκεινται κυρίως στη σφαίρα της φαντασίας. Το Πεκίνο έχει δείξει την αποφασιστικότητά του να αλλάξει τη συμπεριφορά του κινεζικού επιχειρείν, να πατάξει τη διαφθορά και να περιορίσει τη γραφειοκρατία. Έχει επίσης ενορχηστρώσει άκρως αποτελεσματικές εκστρατείες για τη μείωση της μόλυνσης του περιβάλλοντος και για τον περιορισμό της υπερβάλλουσας παραγωγής χάλυβα. Πόσο όμως αποφασισμένο είναι να πατάξει την ανεξέλεγκτη κλοπή δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας; Γιατί δεν είναι και τόσο σαφές εάν ο κ. Σι και oι συνεργάτες πιστεύουν πραγματικά ότι αυτό είναι προς το συμφέρον της Κίνας. Πολύ περισσότερο τώρα, που έχει εδραιώσει τη δύναμή του, ο κ. Σι δεν θα ήθελε να δείξει ότι υποκύπτει στις αμερικανικές απειλές. Μέχρι ποιου σημείου λοιπόν μπορεί να φθάσει η φιλία των δύο πολιτικών; Διότι τα καλά λόγια χρειάζονται, αλλά θα πρέπει να συνοδεύονται και από έργα, κυρίως από τους πολιτικούς...