Τα τύμπανα του πολέμου κτυπούν όλο και πιο δυνατά στη Συρία με αφορμή την πρόσφατη επίθεση με χημικά, η οποία αποδίδεται στο καθεστώς Άσαντ. Όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές έχουν πάρει θέση μάχης, προσβλέποντας στην επόμενη μέρα, παρά στην εξιχνίαση ενός ακόμη εγκλήματος πολέμου, γράφει ο Μωυσής Λίτσης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Τα τύμπανα του πολέμου κτυπούν όλο και πιο δυνατά στη Συρία με αφορμή την πρόσφατη επίθεση με χημικά, η οποία αποδίδεται στο καθεστώς Άσαντ. Όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές έχουν πάρει θέση μάχης, προσβλέποντας στην επόμενη μέρα, παρά στην εξιχνίαση ενός ακόμη εγκλήματος πολέμου.
Οι πιθανές επιπτώσεις ενός πολέμου κατά της Συρίας φαντάζουν απρόβλεπτες. Πέραν του κινδύνου οι περιφερειακές δυνάμεις (Ισραήλ, Ιράν, Τουρκία) να εμπλακούν ακόμη περισσότερο προκειμένου να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους, υπάρχει ο κίνδυνος να ενταθούν ακόμη περισσότερο οι τεταμένες εδώ και καιρό σχέσεις Ρωσίας-ΗΠΑ και Δύσης, οι οποίες επιδεινώθηκαν πρόσφατα από την υπόθεση Σκριπάλ.
Τον προηγούμενο μήνα, ο επικεφαλής του ρωσικού επιτελείου Βαλερί Γκερασίμοφ είχε απειλήσει με αντίποινα στην περίπτωση του τα ρωσικά στρατεύματα στη Συρία δεχτούν την οποιαδήποτε επίθεση. «Στην περίπτωση που κινδυνεύσουν οι ζωές των στρατιωτών μας, οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις θα προχωρήσουν σε αντίποινα κατά των πυραύλων και των εκτοξευτών που χρησιμοποιήθηκαν», είχε πει.
Τη Δευτέρα ο Γερασίμοφ επανήλθε προειδοποιώντας: «Πρέπει να το πούμε για μία ακόμη φορά ότι η στρατιωτική ανάμιξη στη Συρία... είναι παντελώς απαράδεκτη και μπορεί να οδηγήσει σε πολύ σοβαρές συνέπειες».
Το συριακό καθεστώς κάθε άλλο παρά «άγιο» είναι. Ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ-Άσαντ δεν δίστασε να βομβαρδίσει, πετώντας βαρέλια με εκρηκτικά, εκατομμύρια διαδηλωτές που είχαν βγει στους δρόμους, στις αρχές των αραβικών εξεγέρσεων...
Το παλαιότερο παράδειγμα του Σαντάμ και της αμερικανοβρετανικής εισβολής το 2003, με πρόσχημα τα ανύπαρκτα χημικά και πυρηνικά όπλα -στην περίπτωση της Συρίας πάντως χημικά έχουν πέσει, χωρίς να τεκμηριώνεται επαρκώς ο δράστης- και την υστερία μερίδας του διεθνούς Τύπου που έβλεπε το βεληνεκές τους να φθάνει μέχρι την Κύπρο και τις βρετανικές βάσεις, θα έπρεπε να είχε διδάξει ότι η βία φέρνει ακόμη μεγαλύτερη βία.
Η ανατροπή του Σαντάμ το μόνο που κατάφερε είναι να ενισχύσει τον ισλαμιστικό εξτρεμισμό και να βυθίσει το Ιράκ στο χάος. Όσο για τη δημοκρατία, που θα ερχόταν σαν ντόμινο να σαρώσει τα αυταρχικά αραβικά καθεστώτα, αποδείχθηκε φενάκη των Αμερικανών νεοσυντηρητικών.
Μόνο φέτος έχουν εκτοπιστεί 700.000 άνθρωποι στη Συρία λόγω των συγκρούσεων σε ολόκληρη τη χώρα, εκτιμά ο ΟΗΕ.
Μια δυτική επέμβαση, πέραν των άλλων, το πιθανότερο είναι να προσθέσει «παράπλευρες απώλειες», χωρίς φυσικά να επιλύει τίποτα από όσα έχουν οδηγήσει στο συριακό αδιέξοδο...