Μια καθοριστική στιγμή στην ιστορία της Αμερικής ήταν όταν ο Μπιλ Κλίντον κίνησε τα νήματα ώστε να ενταχθεί η Κίνα στον ΠΟΕ, γράφει η Αγγελική Κοτσοβού.
Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Μια καθοριστική στιγμή στην ιστορία της Αμερικής ήταν όταν ο Μπιλ Κλίντον κίνησε τα νήματα ώστε να ενταχθεί η Κίνα στον ΠΟΕ. Αυτό ήταν το χειρότερο πολιτικό και οικονομικό λάθος στην αμερικανική οικονομική ιστορία τα τελευταία 100 χρόνια».
Για τον Πίτερ Ναβάρο, την πιο ισχυρή φωνή κατά του ελεύθερου εμπορίου στους κύκλους της κυβέρνησης Τραμπ, οι δασμοί σε χάλυβα και αλουμίνιο αποτελούν τον πρώτο θρίαμβο στον εμπορικό πόλεμο που κήρυξε η Ουάσιγκτον, με βασικό επιχείρημα την προστασία της εθνικής ασφάλειας.
Ο Ναβάρο, γνωστός για τον πύρινο λόγο κατά του κινεζικού «δράκου» στα βιβλία του, θεωρεί ότι η Αμερική έπρεπε εδώ και καιρό να βάλει φρένο στην απειλητική άνοδο της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας και στον κίνδυνο ενός «θανάτου από την Κίνα», όπως τιτλοφορείται ένα από τα πιο γνωστά του έργα.
Για οικονομολόγους με ανορθόδοξες απόψεις, όπως ο Πίτερ Ναβάρο, η επιβολή δασμών αποτελεί έμπρακτη εφαρμογή της δέσμευσης του Ντόναλντ Τραμπ στην ευρύτερη ατζέντα «Πρώτα η Αμερική». Για τον ίδιο εξάλλου τον Αμερικανό πρόεδρο, «οι εμπορικοί πόλεμοι είναι καλοί και κερδίζονται εύκολα».
Μόνο που δεν έχει εξηγήσει στους ενθουσιώδεις ψηφοφόρους -ειδικά τους Αμερικανούς στις Ζώνες της Σκουριάς- ότι η ιστορία έχει δείξει πως στους εμπορικούς πολέμους δεν υπάρχουν νίκες.
Όταν ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος είχε ακολουθήσει την ίδια τακτική προστατευτισμού (το 2002 επέβαλε δασμούς έως και 30% σε ορισμένα προϊόντα χάλυβα), το μόνο που κατάφερε ήταν η προσφυγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον ΠΟΕ και την επιβολή κυρώσεων και η υποχώρηση της Ουάσιγκτον, που ανακάλεσε τους δασμούς το 2003.
Αλλά και στο παρελθόν, η Πράξη Σμουτ-Χόλεϊ του 1930 για την επιβολή τσουχτερών δασμών σε σχεδόν 20.000 αγαθά που εισάγονταν στις ΗΠΑ γύρισε μπούμερανγκ, καθώς οι εμπορικοί εταίροι τιμώρησαν την Αμερική με χρεώσεις στα αμερικανικά αγαθά, προκαλώντας «βουτιά» πάνω από 60% των αμερικανικών εξαγωγών και ανάκληση του νόμου το 1934.
Αυτή τη φορά, ο πρόεδρος Τραμπ υπόσχεται θέσεις εργασίας και πιο ισχυρή οικονομία. Και επιλέγει να παρουσιάσει μονομερώς την πραγματικότητα στους Αμερικανούς πολίτες, αρκετοί εκ των οποίων αγνοούν τα διδάγματα του παρελθόντος.
Όμως ένας πόλεμος, έστω και εμπορικός, αναπόφευκτα θα συμπαρασύρει και τη χώρα που τον κήρυξε.