Ήταν πολύτιμα για την καταπολέμηση της ελονοσίας και βρέθηκαν τα κυκλοφορούντα στη Θεσσαλονίκη χωρίς δραστική ουσία. Δισκία κινίνης, τα οποία δεν περιείχαν την προβλεπόμενη ποσότητα, αλλά αλεύρι. Η βασική υποψία ήταν ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες κρατούσαν για λογαριασμό τους μεγάλο μέρος της πρώτης ύλης που τους έδινε το κράτος και διακινούσαν νοθευμένα δισκία. «Κινδυνεύει η δημόσια υγεία», ο Βενιζέλος παίρνει τα ηνία, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ήταν πολύτιμα για την καταπολέμηση της ελονοσίας και βρέθηκαν τα κυκλοφορούντα στη Θεσσαλονίκη χωρίς δραστική ουσία. Δισκία κινίνης, τα οποία δεν περιείχαν την προβλεπόμενη ποσότητα, αλλά αλεύρι. Η βασική υποψία ήταν ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες κρατούσαν για λογαριασμό τους μεγάλο μέρος της πρώτης ύλης που τους έδινε το κράτος και διακινούσαν νοθευμένα δισκία. «Κινδυνεύει η δημόσια υγεία», ο Βενιζέλος παίρνει τα ηνία.
Στη διάρκεια των ανακρίσεων σκάει άλλο σκάνδαλο. Βούτυρο στο ψωμί του αντιπολιτευόμενου Τύπου. Αποκαλύφθηκε ότι η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Εσωτερικών είχε κάνει λογιστικό λάθος, με συνέπεια να επιβαρυνθεί η τιμή του ψωμιού κατά 50 λεπτά η οκά. Το λάθος το βρήκε ο γενικός διευθυντής του Χημείου του Κράτους Ευστράτιος Γαλόπουλος, ο οποίος κατηγορήθηκε για το άλλο σκάνδαλο, του κινίνου.
Τι μπέρδεμα, ο πρωθυπουργός τον περιβάλλει με εμπιστοσύνη, «διότι πρόκειται περί υπαλλήλου παραδειγματικής εντιμότητος», και από τη Δικαιοσύνη προφυλακίζεται ως αμφιβόλου ποιότητος. Παραπέμπεται για ηθική αυτουργία σε υπεξαίρεση κινίνης, αξίας 14 εκατ. δραχμών.
Τι μπέρδεμα, το Περοκέ την οπερέτα «Κατεργάρα» υποδέχεται, ο Αυλωνίτης σατιρίζει Βενιζέλο και Γαλόπουλο, τα πνεύματα εξάπτονται, ένας τεχνικός πέφτει από σφαίρα νεκρός, στο θέατρο επικρατεί πανικός.
Στη Βουλή χαμός κακός. Ο Βενιζέλος επαναλαμβάνει ότι θεωρεί τον Γαλόπουλο εντιμότατο μέχρι να αποφανθούν διαφορετικά τα δικαστήρια, οι εφημερίδες κατηγορούν τον πρωθυπουργό για προσπάθεια επηρεασμού της Δικαιοσύνης (κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια) και το «εντιμότατος» κάνει καριέρα αντικυβερνητικού συνθήματος.
Ο άνθρωπος ήταν όντως αθώος. Απαλλάχθηκε από το εφετείο, το πιστοποίησε ο διάδοχός του στο Χημείο, έγινε αναθεώρηση της δίκης τρία χρόνια μετά επί Τσαλδάρη, η ίδια κρίση πάλι. Ο άνθρωπος δεν ήταν καταχραστής, μία παρτίδα ήταν μόνο νοθευμένη, στα άλλα δείγματα από τη φύρα δικαιολογημένη, μα ο εισαγγελέας με τους πολλαπλασιασμούς δεν γνώρισε φραγμούς. Ένας άνθρωπος διασύρθηκε, διαπομπεύθηκε και παρά την αθώωση το όνομά του έμεινε και στα μεταπολεμικά χρόνια ως συνώνυμο της διαφθοράς.
Ηθικόν δίδαγμα; Όταν τα πράγματα παίρνουν περίεργη φορά, λίγη προσοχή κάνει τη διαφορά.