«Ποια άτυπη ενημέρωση; 25 φορές μιλήσατε στο τηλέφωνο πριν έρθει η δικογραφία στη Βουλή... Ανοίξτε τις τηλεφωνικές σας συνδιαλέξεις και θα δείτε ότι και από τα κινητά σας και από τα σταθερά σας μιλούσατε τους τελευταίους τρεις μήνες... Δεν τους παρακολουθούσε κανείς. Τους άκουγαν. Και οι γραμματείς του Πρωτοδικείου τούς άκουγαν».
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Ποια άτυπη ενημέρωση; 25 φορές μιλήσατε στο τηλέφωνο πριν έρθει η δικογραφία στη Βουλή... Ανοίξτε τις τηλεφωνικές σας συνδιαλέξεις και θα δείτε ότι και από τα κινητά σας και από τα σταθερά σας μιλούσατε τους τελευταίους τρεις μήνες... Δεν τους παρακολουθούσε κανείς. Τους άκουγαν. Και οι γραμματείς του Πρωτοδικείου τούς άκουγαν».
Τέτοια ακούγαμε, όπως και ότι δικαστές αποκαλούν «παρακράτος» τον αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης, ότι με τον «Παναθηναϊκάκια» διευθετούνται υποθέσεις, ότι το «φάντασμα του Κόλλια ζωντανεύει», ότι έρχονται ειδικά δικαστήρια και φυλακές μετά την απομάκρυνση από την εξουσία, ότι διεπράχθη εσχάτη προδοσία...
Μετά την μπενχουρικής διάρκειας συζήτηση στη Βουλή για την υπόθεση Novartis και τις ρουκέτες για τη Δικαιοσύνη, θέλω να δω ποιος θα ξαναπεί το πιο ανέξοδο κλισέ του δημόσιου λόγου: το «έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη».
Σύμφωνοι, οι δικαστές δεν είναι στο απυρόβλητο. Πόσω μάλλον που έχουν στο ιστορικό τους δύο παραδικαστικά, αν θυμάμαι καλά.
Σύμφωνοι, η ηγεσία της Δικαιοσύνης διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση και υπηρετείται από επιστήμονες φιλότιμους, έντιμους, εργατικούς, ή τα αντίθετά τους, υποθέτω στην ίδια πάνω-κάτω αναλογία που απαντώνται στον γενικό πληθυσμό.
Χρόνια, πορευόμασταν με αυτές τις σταθερές, αλλά το δέντρο-Δικαιοσύνη είχε ρίζες γερές. Και άλλες φορές στο παρελθόν χάραζαν τον κορμό της στης πολιτικής τον βωμό, αλλά πλέον είναι τέτοια η ένταση και η πυκνότητα που αλλοιώνεται η ταυτότητα. Χωρίς εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη, τίποτα όρθιο στην κοινωνία δεν θα μείνει.
Προκαλεί, μάλιστα, στον αμύητο απορία των νυν ή των τέως δικαστικών η προθυμία να εμπλακούν στης πολιτικής τα λασποτοπία.
Δημιουργούνται εντυπώσεις ότι γίνονται εκπτώσεις κι αυτό έχει επιπτώσεις, γιατί το άτυπο δικαστήριο της κοινωνίας δύσκολα δίνει δικαίωμα αναψηλάφησης. Καίγονται πολλά, αν γίνουν στάχτη και τα χλωρά, ποιος θα δικάσει, όπως ο κούκος και το αηδόνι;