Ερευνητές του Washington State University ανακάλυψαν έναν τρόπο για πιο αποτελεσματική παραγωγή υδρογόνου από νερό- σημαντική εξέλιξη ως προς την κατεύθυνση της «καθαρής» ενέργειας.
Ερευνητές του Washington State University ανακάλυψαν έναν τρόπο για πιο αποτελεσματική παραγωγή υδρογόνου από νερό- σημαντική εξέλιξη ως προς την κατεύθυνση της «καθαρής» ενέργειας.
Μέσω της χρήσης νικελίου και σιδήρου, οι ερευνητές ανέπτυξαν μια πολύ απλή μέθοδο των πέντε λεπτών για τη δημιουργία μεγάλων ποσοτήτων ενός καταλύτη υψηλής ποιότητας που απαιτείται για τη χημική αντίδραση που έχει ως αποτέλεσμα τη διάσπαση του νερού. Η μέθοδος αυτή περιγράφεται στο Nano Energy.
Η μετατροπή και αποθήκευση ενέργειας είναι «κλειδί» για την οικονομία καθαρής ενέργειας, όπως σημειώνεται σε ανακοίνωση του πανεπιστημίου. Η ηλιακή και η αιολική ενέργεια λειτουργούν διαλειπτικά, οπότε υπάρχει σημαντική ανάγκη για τρόπους αποθήκευσης και εξοικονόμησης της ηλεκτρικής ενέργειας δημιουργούν. Μία από τις πιο πολλά υποσχόμενες ιδέες αποθήκευσης ανανεώσιμης ενέργειας είναι η χρήση του πλεονάζοντος ηλεκτρικού ρεύματος που παράγεται από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας για τη διάσπαση νερού σε οξυγόνο και υδρογόνο. Το υδρογόνο έχει πολλές χρήσεις στη βιομηχανία, και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για την κίνηση αυτοκινήτων με κυψέλες καυσίμου.
Ωστόσο, η διάσπαση νερού δεν χρησιμοποιείται ευρέως στη βιομηχανία, εξαιτίας του απαγορευτικού κόστους των μετάλλων- καταλυτών που χρησιμοποιούνται, συνήθως πλατίνα ή ρουθήνιο. Πολλές από τις μεθόδους διάσπασης νερού επίσης απαιτούν πολλή ενέργεια, ή τα απαιτούμενα υλικά καταρρέουν πολύ γρήγορα.
Στην έρευνά τους οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον καθηγητή Γιουέχε Λιν, χρησιμοποίησαν δύο ευρέως διαθέσιμα και φθηνά μέταλλα για τη δημιουργία ενός πορώδους νανοαφρού που λειτούργησε καλύτερα από τους περισσότερους καταλύτες που είναι σε χρήση, περιλαμβανομένων αυτών από πολύτιμα μέταλλα. Ο καταλύτης που δημιούργησαν μοιάζει με μικρό σφουγγάρι. Με την ατομική δομή του και πολλές εκτεθειμένες επιφάνειες ανά το υλικό, ο νανοαφρός μπορεί να λειτουργεί ως καταλύτης για την αντίδραση αυτή με λιγότερη ενέργεια από ό,τι άλλες καταλύτες. Επίσης, σε δοκιμή σταθερότητας 12 ωρών, ο καταλύτης έδειξε πολύ μικρή απώλεια δραστηριότητας.
«Ακολουθήσαμε μια πολύ απλή προσέγγιση η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εύκολα στη μεγάλη κλίμακας παραγωγή» είπε η Σαοφάνγκ Φου, διδακτορική φοιτήτρια που συνέθεσε τον καταλύτη και πραγματοποίησε τις περισσότερες από τις δοκιμές δραστηριότητας.