Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών -και η κοινή γνώμη- έχουν στρέψει πάλι το βλέμμα στα Βαλκάνια, με αφορμή τις διεργασίες για την ονομασία της πΓΔΜ και τις προσπάθειες για επίλυση των διαφορών μας με την Αλβανία. Το ενδιαφέρον, όμως, για τη χερσόνησο του Αίμου δεν έχει αναζωπυρωθεί μόνο στη χώρα μας, αλλά διεθνώς. Και τούτο γιατί τα κράτη της περιοχής έχουν μπροστά τους μία φιλόδοξη -αν και όχι χωρίς εμπόδια- πορεία σε δύο δρόμους: τον ευρωπαϊκό και τον νέο Δρόμο του Μεταξιού.
Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών -και η κοινή γνώμη- έχουν στρέψει πάλι το βλέμμα στα Βαλκάνια, με αφορμή τις διεργασίες για την ονομασία της πΓΔΜ και τις προσπάθειες για επίλυση των διαφορών μας με την Αλβανία. Το ενδιαφέρον, όμως, για τη χερσόνησο του Αίμου δεν έχει αναζωπυρωθεί μόνο στη χώρα μας, αλλά διεθνώς. Και τούτο γιατί τα κράτη της περιοχής έχουν μπροστά τους μία φιλόδοξη -αν και όχι χωρίς εμπόδια- πορεία σε δύο δρόμους: τον ευρωπαϊκό και τον νέο Δρόμο του Μεταξιού.
Με τη Βουλγαρία να έχει αναλάβει αυτό το εξάμηνο την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπάρχουν προσδοκίες ότι θα δοθεί νέα ώθηση στην ευρωπαϊκή προοπτική των δυτικών Βαλκανίων. Oι Βρυξέλλες -παρά τις συνεχείς προειδοποιήσεις για την «απόσταση» που έχουν αυτά τα κράτη να διανύσουν- θα ήθελαν σαφώς να τα κρατήσουν κοντά τους, να περιορίσουν την επιρροή Ρωσίας και Τουρκίας στην αυλή τους. Στην αυλή αυτή όμως κάνει την αισθητή την παρουσία του ένας νέος παίχτης: η Κίνα.