Την απαγόρευση της ταινίας «Ο θάνατος του Στάλιν» αποφάσισαν οι αρμόδιες ρωσικές αρχές, που χαρακτήρισαν τη μαύρη κωμωδία ως «απαράδεκτη και προσβλητική».
Την απαγόρευση της ταινίας «Ο θάνατος του Στάλιν» αποφάσισαν οι αρμόδιες ρωσικές αρχές, που χαρακτήρισαν τη μαύρη κωμωδία ως «απαράδεκτη και προσβλητική».
Το υπουργείο Πολιτισμού ανέστειλε την άδεια για την κυκλοφορία της ταινίας του Αρμάντο Ιανούτσι, καθώς αξιωματούχοι του αλλά και εξέχουσες μορφές των τεχνών κατηγοριοποίησαν την ταινία ως προσβλητική και εξτρεμιστική.
Είχαν προηγηθεί οι συστάσεις μιας συμβουλευτικής επιτροπής του υπουργείου, που είχαν προτείνει την αναβολή στην κυκλοφορία της ταινίας, για να μη συμπέσει με την 75η επέτειο του τέλους της μάχης του Στάλινγκραντ. Εκπρόσωπος του υπουργείου δήλωσε ότι απορρίπτεται η δυνατότητα διανομής του φιλμ.
Ο δημιουργός της ταινίας, Αρμάντο Ιανούτσι, γνωστός για τις σειρές «Veep» και «The Thick of It», ανέφερε: «όσοι Ρώσοι έχουν δει μέχρι στιγμής το φιλμ είπαν πόσο πολύ το απόλαυσαν και το εκτίμησαν. Είπαν δύο πράγματα: είναι αστείο, αλλά είναι αληθινό. Πιστεύω, ακόμη, ότι μπορούμε να το βγάλουμε στους κινηματογράφους».
Την ίδια ώρα, το φιλμ έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στη Ρωσία, καθώς πραγματεύεται αυτό που υποδηλώνει ο τίτλος του, τον θάνατο του Στάλιν και όσα επακολούθησαν, με έναν ιδιαίτερα χιουμοριστικό τρόπο. Σε επιστολή που υπέγραψαν 21 άτομα, ζήτησαν από τον υπουργό Πολιτισμού να καθυστερήσει την κυκλοφορία του φιλμ και να διαπιστώσει εάν παραβιάζει τους νόμους της χώρας.
Ορισμένοι, θεωρούν ότι η ταινία προσβάλλει τα ιστορικά σύμβολα της χώρας, ενώ παρουσιάζει το στρατάρχη Ζούκοφ, τον επικεφαλής των σοβιετικών δυνάμεων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ως τρελό.
Έντονες ήταν και οι αντιδράσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσίας, που χαρακτήρισε την ταινία ως «μια μορφή ψυχολογικής πίεσης κατά της χώρας».
Η ταινία
Η βιογραφική μαύρη κωμωδία του Αρμάντο Ιανούτσι - με τους Τζέφρι Τάμπορ, Στιβ Μπουσέμι, Πάντι Κόνσινταϊν και Σάιμον Ράσελ Μπιλ - σατιρίζει το πολιτικό κλίμα της Ρωσίας της δεκαετίας του ’50, εξιστορώντας τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν λίγες ημέρες πριν από την κηδεία του στυγερού δικτάτορα Τζόζεφ Στάλιν. Τη νύχτα της 2ας Μαρτίου του 1953, ο άνδρας, τον οποίο φοβάται ολόκληρο το ρωσικό έθνος, πεθαίνει, και όσοι τον περιστοιχίζουν κάνουν τα πάντα, για να κατακτήσουν την πολυπόθητη θέση του ως γενικού γραμματέα του Κομουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης.
«Ο θάνατος του Στάλιν μπορεί να συνέβη 60 χρόνια πριν, όμως προσφέρει πολλά σημαντικά μαθήματα για την πολιτική του σήμερα» τονίζει ο σκηνοθέτης. «Είχα αρχίσει να συζητώ να γυρίσω την ταινία δύο ή τρία χρόνια πριν, όταν κανείς δεν ήξερε για το Brexit ή για τον Τραμπ. Εκείνη την περίοδο, αναζητούσα διακαώς να καταπιαστώ με κάτι, που να έχει να κάνει με τη δικτατορία, τον ολοκληρωτισμό και το πώς γενικά μια χώρα μπορεί να τρομοκρατηθεί από μια προσωπικότητα μόνο, χωρίς να είναι απαραίτητα χαρισματική, φτάνει να έχει έναν κύκλο χειραγώγησης. Φυσικά και δεν υπήρχε εξαρχής σκοπός να υπάρξει παραλληλισμός με την εκλογή του Τραμπ και το Brexit, αλλά, εντέλει, κατέληξε να υφίσταται μια ενδιαφέρουσα ηχώ στην ταινία».
naftemporiki.gr