Δεν αρκεί να βρίσκεσαι στη δεύτερη θέση του βάθρου με τις μεγαλύτερες οικονομίες. Δεν αρκεί να εκμεταλλεύεσαι το κενό ηγεσίας που αφήνει η Αμερική του Τραμπ, προωθώντας το όραμα των ανοικτών οικονομιών και της παγκοσμιοποίησης, σε αντίθεση με τον προστατευτισμό και το δόγμα «πρώτα η Αμερική» του νέου πλανητάρχη, γράφει η Αγγελική Κοτσοβού.
Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Δεν αρκεί να βρίσκεσαι στη δεύτερη θέση του βάθρου με τις μεγαλύτερες οικονομίες. Δεν αρκεί να εκμεταλλεύεσαι το κενό ηγεσίας που αφήνει η Αμερική του Τραμπ, προωθώντας το όραμα των ανοικτών οικονομιών και της παγκοσμιοποίησης, σε αντίθεση με τον προστατευτισμό και το δόγμα «πρώτα η Αμερική» του νέου πλανητάρχη. Ένα νόμισμα που θα πρωταγωνιστεί στις διεθνείς συναλλαγές είναι το συστατικό που λείπει στη «συνταγή» της απόλυτης επιτυχίας. Και όταν το γιουάν αποκτά την ψήφο εμπιστοσύνης από την ισχυρότερη εκ των κεντρικών τραπεζών της Ευρωζώνης -της γερμανικής Bundesbank-, η επιτυχία έρχεται πιο κοντά.
Μετά την απόφαση-σταθμό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου να συμπεριλάβει το γιουάν στο «καλάθι» αποθεματικών νομισμάτων που συνθέτουν τα Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα, η Βundesbank αποτελεί την πρώτη των κεντρικών τραπεζών της Δύσης που επιλέγει το κινεζικό νόμισμα στη σύνθεση των συναλλαγματικών της αποθεμάτων. Η συγκεκριμένη επιλογή κρύβει βαθείς συμβολισμούς. Το οικονομικό μοντέλο της Γερμανίας -της «βασίλισσας» των εξαγωγών- δικαιολογεί στενότερους σινο-γερμανικούς εμπορικούς δεσμούς, που ενισχύονται από διπλωματικές κινήσεις όπως η επένδυση της Bundesbank. Από την άλλη, η εκλογή του Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ λειτούργησε ως καταλύτης επαναξιολόγησης του ρόλου της Κίνας στο διεθνές σκηνικό. Οι επενδύσεις του Πεκίνου, ειδικά μέσω της πρωτοβουλίας του Νέου Δρόμου του Μεταξιού, συμπληρώνουν τις φιλοδοξίες του προέδρου Τζινπίνγκ για ενίσχυση της παρουσίας του γιουάν στις διεθνείς συναλλαγές και στα συναλλαγματικά αποθέματα των κεντρικών τραπεζών. Πρόκειται, εξάλλου, για ένα νόμισμα που στηρίζεται σε ισχυρά οικονομικά θεμελιώδη, μεταξύ των οποίων και ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά πλεονάσματα στον κόσμο.
Βεβαίως, δεν αρκούν μόνο οι διπλωματικές συμμαχίες για να οικοδομηθεί η εμπιστοσύνη προς ένα νόμισμα. Το ελεγχόμενο καθεστώς που διέπει την ισοτιμία του, όπως και το πανίσχυρο χέρι του Πεκίνου στην κινεζική οικονομία -που παρά τις κινήσεις απελευθέρωσης παραμένει ακόμη κλειστή για τους ξένους επενδυτές- είναι από τα βασικά εμπόδια στον δρόμο της διεθνοποίησης του γιουάν. Πώς μπορεί όμως να αντισταθεί κανείς στη δύναμη του ασιατικού «δράκου», με το ΑΕΠ των 11 τρισ., και να μην αφεθεί στον «πακτωλό» συναλλαγματικών αποθεμάτων που υπερβαίνουν τα τρία τρισ. δολάρια; Η Γερμανία υπέκυψε.