Επιστολή της Ιεράς Συνόδου στην υπ. Παιδείας για την εξομολόγηση στα σχολεία

Επιστολή για την επανεξέταση του περιεχομένου της εγκυκλίου σχετικά με την εξομολόγηση στα σχολεία έστειλε στην υπουργό Παιδείας, Μαριέττα Γιαννάκου, η Ιερά Σύνοδος.

Όπως είχε πει ο ειδικός γραμματέας του υπουργείου που υπέγραψε την εγκύκλιο, Κώστας Ράμμας, γονείς προσέφυγαν στον Συνήγορο του Πολίτη, ο οποίος αποφάσισε ότι δεν πρέπει να γίνεται εξομολόγηση στα σχολεία. Όπως υπογράμμισε, η απόφαση του Συνηγόρου του Πολίτη έχει νομικά δεσμευτικό χαρακτήρα.

Από την πλευρά της η Ιερά Σύνοδος επισημαίνει ότι η απόφαση του Συ­νη­γό­ρου του Πο­λί­τη δεν ευ­στα­θεί, «δι­ό­τι δεν πρό­κει­ται πε­ρί α­πο­φά­σε­ως ε­χού­σης υ­πο­χρε­ω­τι­κήν ι­σχύν, αλ­λά πε­ρί σκε­πτι­κού υ­πο­βαλ­λο­μέ­νης προ­τά­σε­ως».

Ολόκληρη η επιστολή της Ιεράς Συνόδου έχει ως εξής:

Προς

Την Εξοχωτάτην

κ. Μαριέτταν Γιαννάκου.

Υπουργόν Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Ε ν τ α υ θ α.

Εξοχωτάτη κυρία Υπουργέ,

Πλή­θος ε­πι­στο­λών α­γω­νί­ας και δι­α­μαρ­τυ­ρί­ας ε­δέ­χθη η Ι­ε­ρά Σύ­νο­δος της Εκ­κλη­σί­ας της Ελ­λά­δος υ­πό Ι­ε­ραρ­χών, Εκ­παι­δευ­τι­κών, Συλ­λό­γων Γο­νέ­ων και Κη­δε­μό­νων και, κυ­ρί­ως, μα­θη­τι­κών κοι­νο­τή­των δι­α την Ε­γκύ­κλι­ον του κα­θ’ υ­μάς Υ­πουρ­γεί­ου Ε­θνι­κής Παι­δεί­ας και Θρη­σκευ­μά­των, την α­φο­ρώ­σαν εις την α­πα­γό­ρευ­σιν της πα­ρου­σί­ας του Ι­ε­ρέ­ως εις τα σχο­λεί­α ως ε­θε­λο­ντού Πνευ­μα­τι­κού Συμ­βού­λου των μα­θη­τών και ως Πνευ­μα­τι­κού Πα­τρός. Ε­ξε­πλά­γη­μεν, μά­λι­στα, τό­σον έ­νε­κα της η­με­ρο­μη­νί­ας α­πο­στο­λής (27.7.2006) της Ε­γκυ­κλί­ου, ό­σον και των «θε­ο­λο­γι­κών» ε­πι­χει­ρη­μά­των, δι’ ων ε­πι­δι­ώ­κε­ται η υ­πο­στή­ρι­ξις της α­νε­ξη­γή­του αυ­τής α­πο­φά­σε­ως, μά­λι­στα εκ του γε­γο­νό­τος ό­τι ου­δείς εκ της πο­λι­τι­κής η­γε­σί­ας του κα­θ’ υ­μάς Υ­πουρ­γεί­ου υ­πέ­γρα­ψε την Ε­γκύ­κλι­ον αυ­τήν, αλ­λά εις εκ των υ­πη­ρε­σι­α­κών αυ­τού πα­ρα­γό­ντων.

Ως τυγ­χά­νει γνω­στόν εις υ­μάς, ου­δέ­πο­τε και υ­π’ ου­δε­νός υ­πήρ­ξεν α­ντί­δρα­σις δι­α την τέ­λε­σιν του Ι­ε­ρού Μυ­στη­ρί­ου εν τοις Σχο­λεί­οις, πλην με­μο­νω­μέ­νων προ­σω­πι­κών δι­α­μαρ­τυ­ρι­ών ε­λα­χί­στων εκ­παι­δευ­τι­κών, ε­πι­θυ­μού­ντων να εμ­φα­νί­ζο­νται ως «προ­ο­δευ­τι­κοί» έ­στω και αν δι­α της τοι­αύ­της συ­μπε­ρι­φο­ράς αυ­τών, εν γνώ­σει των πα­ρα­βαί­νουν το Σύ­ντα­γμα, τους Νό­μους και το Ε­θι­μι­κόν Δί­και­ον. Α­ντι­θέ­τως, η συ­νερ­γα­σί­α των κα­τά τό­πους εκ­κλη­σι­α­στι­κών αρ­χών με τας σχο­λι­κάς μο­νά­δας, τους Συλ­λό­γους των Κα­θη­γη­τών, των Γο­νέ­ων και, ε­ξαι­ρέ­τως, τους μα­θη­τάς εί­ναι ά­ψο­γος, κα­θ’ ό­σον το μυ­στή­ρι­ον τού­το α­πο­τε­λεί και μέ­ρος του συ­ντα­γμα­τι­κώς κα­τω­χυ­ρω­μέ­νου μα­θή­μα­τος των Θρη­σκευ­τι­κών, εις το ο­ποί­ον ο μα­θη­τής δι­και­ού­ται να με­τέ­χη γι­νό­με­νος δέ­κτης της εξ αυ­τού ευ­ερ­γε­τι­κής προς αυ­τόν δω­ρε­άς και βο­η­θεί­ας, θεί­ας τε και αν­θρω­πί­νης.

Προς τού­τοις, ε­κτι­μώ­μεν ό­τι και η εν τω εγ­γρά­φω πα­ρου­σι­α­ζο­μέ­νη ως ά­πο­ψις του Συ­νη­γό­ρου του Πο­λί­τη δεν ευ­στα­θεί, δι­ό­τι δεν πρό­κει­ται πε­ρί α­πο­φά­σε­ως ε­χού­σης υ­πο­χρε­ω­τι­κήν ι­σχύν, αλ­λά πε­ρί σκε­πτι­κού υ­πο­βαλ­λο­μέ­νης προ­τά­σε­ως.

Ό­θεν, η Δι­αρ­κής Ι­ε­ρά Σύ­νο­δος της Α­γι­ω­τά­της Εκ­κλη­σί­ας της Ελ­λά­δος, εν ταις Συ­νε­δρί­αις Αυ­τής της 4ης και 5ης μη­νός Σε­πτεμ­βρί­ου ε.ε., α­πε­φά­σι­σεν ο­μο­φώ­νως ό­πως δι­α­βι­βά­ση εις την υ­με­τέ­ραν Ε­ξο­χό­τη­τα το αί­τη­μα, ί­να ε­πα­νε­ξε­τά­ση το πε­ρι­ε­χό­με­νον της ως ά­νω Ε­γκυ­κλί­ου, ι­κα­νο­ποι­ού­σα την ε­πι­θυ­μί­αν των μα­θη­τών, ό­πως μη στε­ρη­θώ­σι και δη και τη ε­ντο­λή του Υ­πουρ­γεί­ου (­!) τό στή­ρι­γμα, το ο­ποί­ον προ­σφέ­ρει εις αυ­τούς η Εκ­κλη­σί­α και δι­α της πα­ρου­σί­ας των Ι­ε­ρέ­ων εις τα σχο­λεί­α προς πνευ­μα­τι­κήν στή­ρι­ξιν των μα­θη­τών η και προς τέ­λε­σιν του Ι­ε­ρού αυ­τής Μυ­στη­ρί­ου, της Ε­ξο­μο­λο­γή­σε­ως, το ο­ποί­ον α­πο­τε­λεί ι­σχυ­ρόν α­ντί­βα­ρον έ­να­ντι της ο­λο­νέν αυ­ξα­νο­μέ­νης ε­πι­κιν­δύ­νως παι­δι­κής ε­γκλη­μα­τι­κό­τη­τος και της α­να­τρο­πής θε­σμών τε και α­ξι­ών. ¶λ­λω­στε εί­ναι γνω­στόν ό­τι εις τού­το συμ­με­τέ­χουν ε­λευ­θέ­ρως και α­βι­ά­στως οι ε­πι­θυ­μού­ντες μα­θη­ταί χω­ρίς να πα­ρα­κω­λύ­ε­ται η ο­μα­λή λει­τουρ­γί­α του σχο­λεί­ου.

Ε­πί δε τού­τοις, πε­ποι­θό­τες ό­τι θέ­λε­τε ε­γκύ­ψει ε­πί του ως ά­νω ως μη ώ­φε­λεν δη­μι­ουρ­γη­θέ­ντος κρι­σί­μου δι­α την θρη­σκευ­τι­κήν παι­δεί­αν προ­βλή­μα­τος και ει­σα­κού­σει τας μετ ?­δι­α­ζού­σης προ­σο­χής και α­γά­πης δι­α την μα­θη­τι­ώ­σαν νε­ό­τη­τα Συ­νο­δι­κάς η­μών α­πό­ψεις, ε­πι­κα­λού­με­θα ε­πί την υ­με­τέ­ραν Ε­ξο­χό­τη­τα πλου­σί­αν την Χα­ριν του Κυ­ρί­ου και Θε­ού η­μών και το ά­πει­ρον Αυ­τού έ­λε­ος και δι­α­τε­λού­μεν με­τ' ευ­χών διαπύρων».